2. Festiwal Polskiego Radia Chopin – w Antoninie i na antenie

W dniach 15–20 października 2019 roku w Pałacu Myśliwskim Książąt Radziwiłłów w Antoninie, odbędzie się 2. Festiwal Polskiego Radia Chopin, zorganizowany przy współpracy Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu. Hasło tegorocznego wydarzenia brzmi: „Romantyczna fantazja i improwizacja”.

Przez sześć kolejnych wieczorów, w pięknym, zaprojektowanym przez Karla Friedricha Schinkla pałacu, w którym dwukrotnie gościł, koncertował i komponował Fryderyk Chopin, wybitni muzycy wykonają programy tematycznie wkomponowane w tegoroczny temat Festiwalu.

Autorzy nowego programu szczególny nacisk położą na dzieła muzyczne z lat 1794–1918, gdy Polska zniknęła z map świata. Tworzone w tym czasie działa powstawały z myślą o pokrzepieniu polskich serc i bardzo często – aby ominąć czujność cenzury – patriotyczny przekaz ukrywały pod postacią zawoalowanych cytatów z takich pieśni patriotycznych, jak: „Mazurek Dąbrowskiego”, „Polonez Kościuszki” czy „Litwinka”.

W tym roku, w ramach Festiwalu, odbędą się dwa koncerty z improwizacjami (Kuby Stankiewicza z zespołem oraz duetu Aleksander Dębicz – Marcin Zdunik) oraz cztery recitale fortepianowe w wykonaniu Piotra Sałajczyka, Macieja Grzybowskiego, Julii Kociuban i na samo zakończenie – sensacja! – jednego z największych wirtuozów naszych czasów Evgenija Bozhanova. Koncert inauguracyjny uświetni prawykonanie napisanej na specjalne zamówienie Polskiego Radia Chopin kompozycji na fortepian solo „Sturm und Frieden” Aleksandra Nowaka, tegorocznego laureata Paszportu Polityki. Pierwszych pięć recitali zostanie dodatkowo poprzedzonych 25-minutowymi wykładami poświęconymi idei fantazji i improwizacji w muzyce i literaturze. Wykładowcami będą wybitni profesorowie: Irena Poniatowska, Iwona Puchalska, Ryszard Daniel Golianek, Jakub Stankiewicz i Wiesław Ratajczak.

Na wszystkie koncerty wstęp jest wolny, wykładów i koncertów będzie można też posłuchać w Internecie lub za pośrednictwem odbiorników DAB+: wykładów o godzinie 18.30, a koncertów o godz. 19.00. Wszystkie transmisje poprowadzi laureat Złotego Mikrofonu redaktor Marcin Majchrowski.

Autorem oprawy graficznej Festiwalu jest Lech Majewski, znany artysta grafik, plakacista.

→ Polskie Radio Chopin i Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu zapraszają: Pałac Myśliwski Książąt Radziwiłłów Antonin, ul. Pałacowa 1, 63-421 Przygodzice, woj. wielkopolskie.
 

ARTYŚCI 

EVGENI BOZHANOV (ur. 1984), bułgarski pianista coraz częściej uznawany na świecie za jednego z najważniejszych żyjących wirtuozów. Absolwent Folkwang Hochschule w Essen (klasa B. Blocha) oraz Robert Schumann Hochschule w Düsseldorfie (klasa G.F. Schencka). Jest laureatem m.in. Konkursu Światosława Richtera w Moskwie, Królowej Elżbiety w Brukseli i Van Cliburna w Fort Worth. Jego międzynarodowa kariera nabrała rozpędu po udziale w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie (2010), który wywołał kontrowersje w polskiej prasie. Występował jako solista z towarzyszeniem Philharmonia Orchestra, Royal Liverpool Philharmonic, Orkiestry Kameralnej Radia Bawarskiego, Accademia di Santa Cecilia, NOSPR, RAI, Filharmonica Arturo Toscanini, Tonkünstler-Orchester, Ensemble Wien. Uczestniczył w festiwalach w Lille, Biarritz, Gandawie, Bergamo, La Roque d’Antheron; występował m.in. na estradach Musikverein w Wiedniu, Filharmonii Berlińskiej, mediolańskiej Serate Musicali, Fundacji Gulbenkiana w Lizbonie. W 2018 niemieckie wydawnictwo Hänssler wydało jego nagranie koncertów fortepianowych Szostakowicza i Mozarta z towarzyszeniem Orkiestry Kameralnej Bawarskiego Radia pod batutą R. Szulca. We wrześniu 2019 ukazał się najnowszy album pianisty pt. Morgen z utworami Straussa, Regera, Brahmsa i Schuberta. 

ALEKSANDER DĘBICZ (ur. 1988 we Wrocławiu), absolwent Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie (klasa fortepianu E. Tarnawskiej). Jest m.in. laureatem XV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. J.S. Bacha w Gorzowie i Frankfurcie nad Odrą (2000), X Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dla Dzieci i Młodzieży w Szafarni (2002), X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Bremie w Niemczech (2005), Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Bukareszcie (2006), IBLA Grand Prize na Sycylii (2006), Międzynarodowego Konkursu Fortepianowego w Kitzingen w Niemczech (2003), VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy (2010), Transatlantyk Instant Composition Contest (2013). Jego muzyczne poszukiwania obejmują nie tylko działalność solową, lecz także kameralistykę. Artysta współtworzy duety m.in. wiolonczelistą M. Zdunikiem, saksofonistą W. Psiukiem oraz śpiewaczką E. Leszczyńską. Koncertuje zarówno w Polsce, jak i za granicą. Zajmuje się także komponowaniem. 

SEBASTIAN FRANKIEWICZ (ur. 1979 w Bydgoszczy), absolwent Wydziału Jazzu Katowickiej Akademii Muzycznej. Laureat konkursów Jazz Nad Odrą we Wrocławiu, Festiwalu Standardów Jazzowych w Siedlcach, Złotego Krokusa w Jeleniej Górze i Bielskiej Zadymki Jazzowej. Od 2002 r. współpracuje z M. Urbaniakiem. W latach ubiegłych członek zespołów J. Muniaka, L. Szafran, Z. Namysłowskiego, A. Dutkiewicza, M. Lubomskiego, M. Urbaniak, Z. Wegehaupta oraz grupy Bisquit promowanej przez wytwórnię Kayax. Koncertuje również z G. Karnasem, A. Zaryan, G. Auguścik, U. Dudziak i J. Skowronem. W styczniu 2019 odbył się koncert inaugurujący powstanie autorskiego zespołu z saksofonistą R. Nowickim i kontrabasistą A. Święsem, w programie którego znajdują się kompozycje własne członków grupy. 

MACIEJ GRZYBOWSKI (ur. 1968 w Warszawie), pianista i kameralista. Czterokrotnie nominowany do Paszportów „Polityki”. Nagrał dwie płyty nominowane do nagrody „Fryderyk”: Dialog (m.in. Bach, Szymański, Mykietyn; Universal) oraz Paweł Szymański – Works for Piano (EMI Classics). W l. 1992-2005 był członkiem zespołu NONSTROM. Jako solista występował na międzynarodowych festiwalach obok takich sław, jak M. Argerich, G. Sokołow, I. Pogorelich, P. Anderszewski, Arditti Quartet, London Sinfonietta. W 2005 debiutował recitalem w Nowym Jorku oraz koncertował w bolońskiej Sali Mozarta. Rok później wziął udział w Festiwalu Muzyki Pawła Szymańskiego odbywającym się w Studiu im. W. Lutosławskiego w Warszawie i zarejestrowanym przez PWA (NInA). W 2007 na Festiwalu „Sacrum Profanum” w czasie jednego wieczoru wykonał komplet Sonat fortepianowych Ch. Ivesa. W 2008 zagrał II Koncert fortepianowy A. Czajkowskiego podczas Festiwalu „Chopin i jego Europa”. W l. 2012–2014 odbył trzy tournées po USA i Kanadzie. W 2015 koncertował w Australii, Nowej Zelandii i Korei Południowej. Swoje utwory dedykowali mu P. Szymański i P. Mykietyn. 

JULIA KOCIUBAN (ur. 1992 w Krakowie), absolwentka Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina w Warszawie oraz Universität Mozarteum w Salzburgu (klasa P. Palecznego i P. Gililova). Prócz działalności artystycznej prowadzi działalność pedagogiczną wykładając na Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi oraz realizuje kursy mistrzowskie w całej Europie. Jest pomysłodawczynią i dyrektorem Bacewicz International Summer Music Academy w Łodzi. Jej płyta Schumann, Chopin, Bacewicz została uznana za jeden z najciekawszych polskich pianistycznych debiutów fonograficznych ostatnich lat. Artystka, prowadząc działalność koncertową, występowała m.in. w Herkulessaal w Monachium, Konzerthaus w Wiedniu i Konzerthaus w Berlinie. Jest zapraszana na prestiżowe festiwale muzyczne, w tym Festiwal w La Roque d’Antheron, Wielkanocny Festiwal L. van Beethovena w Warszawie, Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju, Kissinger Sommer w Bad Kissingen. Współpracowała z wieloma dyrygentami w Polsce i za granicą, m.in. z J. Maksymiukiem, A. Witem, Ł. Borowiczem, H. Grafem, A. Shokhakimovem. Dokonała szeregu nagrań radiowych, telewizyjnych oraz płytowych m.in. dla wytwórni DUX, Gramola oraz Sony Classical. 

ALEKSANDER NOWAK (ur. 1979 w Gliwicach), absolwent klasy gitary Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w rodzinnych Gliwicach oraz klasy kompozycji A. Lasonia w Akademii Muzycznej w Katowicach. W latach 2006–2008 kontynuował studia pod kierunkiem S. Rouse’a na Uniwersytecie w Louisville. Od 2008 jest zatrudniony w macierzystej uczelni w Katowicach, gdzie w 2016 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Komponuje muzykę instrumentalną i wokalno-instrumentalną dla wielu solistów, zespołów i instytucji. Jego utwory wykonywali m.in. E. Knapik, U. Kryger, Ł. Kuropaczewski, Warszawska Grupa CELLONET, The London Sinfonietta, Chamber Philharmony Pardubice, Kwartludium, Kwartet Śląski, Orkiestra Kameralna AUKSO, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, NOSPR w Katowicach. Twórca 4 wystawionych oper: Sudden Rain (Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2009), Spoon River („Warszawska Jesień”, 2013), Space Opera (Teatr Wielki w Poznaniu, 2015) i Siostra bogów (Festiwal „Sacrum Profanum” 2018, dzieło napisane z inspiracji Olgi Tokarczuk). Jest m.in. laureatem Nagrody „Gwarancje Kultury” (2010), Moritz von Bomhard Fellowship, University of Louisville Dean's Citation, nominacji do Nagrody Mediów Publicznych OPUS (2008) i „Paszportu Polityki” (2019). 

WOJCIECH PULCYN (ur. 1974), kontrabasista jazzowy. W 1995 z zespołem Joint Venture zdobył I nagrodę, wyróżnienie indywidualne oraz wyróżnienie za kompozycję w Międzynarodowym Konkursie Zespołów Jazzowych Jazz Juniors w Krakowie. Z tym samym zespołem w 1997 roku zdobył I nagrodę na Konkursie Standardów Jazzowych w Siedlcach oraz wyróżnienie w konkursie Zespołów Jazzowych w Hoeilaart (Belgia). W 1998 z Triem M. Maseckiego zdobył I nagrodę w Konkursie Standardów Jazzowych w Siedlcach oraz wyróżnienie w Konkursie Zespołów Jazzowych Sarteano (Włochy). Artysta komponuje muzykę do spektakli. Obecnie współpracuje m.in. z K. Jonkiszem „Energy”, Rafał Sarnecki Quartet, Piotr ‘Bocian’ Cieślikowski Trio, M. Lubomskim, W. Grozdew i Kuba Stankiewicz Trio, O. Boczar, G. Auguścik, B. Hołownią, K. Mahogany’m i J. Wistem. 

PIOTR SAŁAJCZYK, absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach (klasa J. Stompla) oraz studiów uzupełniających w Universität Mozarteum w Salzburgu (klasa P. Gililova). Obecnie artysta jest adiunktem w macierzystej uczelni oraz pianistą Sommerakademie Salzburg. W 2017 został nominowany do „Paszportów Polityki”, a w 2018 otrzymał „Fryderyka” oraz „Nagrodę Orfeusza” za wybitne kreacje wykonawcze muzyki polskiej. Artysta ma na swoim koncie liczne prawykonania, współpracuje m.in. z Apollon Musagete Quartett, Kwartetem Śląskim, Filharmonią Narodową, NOSPR, Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie, AUKSO. Brał udział w takich festiwalach, jak „Warszawska Jesień”, Beijing Modern Music Festival, Sacrum Profanum, Budapesztańska Wiosna, Sommets Musicaux de Gstaad, Musique et Neige, Festiwal Prawykonań NOSPR. Pianista ma na swoim koncie nagradzane w kraju i za granicą nagrania płytowe dla wytwórni DUX, CD Accord, Naxos, Hänssler. Szczególną pozycję w jego dyskografii zajmuje wydany przez DUX czteropłytowy album, na którym artysta zarejestrował wszystkie utwory fortepianowe Juliusza Zarębskiego w kolejności opusowej (2017). 

MACIEJ SIKAŁA (ur. 1961 w Gdańsku), muzyk jazzowy, saksofonista, kompozytor, wykładowca klasy saksofonu na kierunku jazzowym w Akademiach Muzycznych w Gdańsku i Bydgoszczy. Współpracuje z czołówką polskiej sceny jazzowej m.in. z J. Ptaszynem Wróblewskim, H. Miśkiewiczem, L. Możdżerem, P. Wojtasikiem, J. Śmietaną, L. Kułakowskim, W. Karolakiem oraz muzykami z zagranicy, m.in.: D. Liebmanem, J. Betschem, E. Hendersonem. Nagrał około 50 płyt, w tym cztery autorskie, z których dwie były nominowane do nagrody „Fryderyki”. Od kilku lat prowadzi warsztaty jazzowe w Pułtusku i Nysie. W ankiecie Jazz Forum ,,Jazz Top'' zajmował pierwsze miejsce w kategorii saksofonu tenorowego w latach: 1995-2005, 2010 i 2012. 
JAKUB STANKIEWICZ, wybitny pianista jazzowy. W II połowie lat 80. grał z zespołem J. Ptaszyna Wróblewskiego, potem z zespołami Z. Namysłowskiego. Studiował w Berklee College of Music w Bostonie (1987–1990), gdzie został wyróżniony Nagrodą Oscara Petersona. Był półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Pianistów Jazzowych im. Th. Monka w Waszyngtonie. W USA współpracował z orkiestrą legendarnego klarnecisty i bandleadera A. Shawa. W kraju założył kwartet z H. Miśkiewiczem, A. Cegielskim oraz C. Konradem i nagrał w 1993 roku płytę Northern Song (Płyta Roku wg czytelników „Jazz Forum”). Grał także ze S. Hamiltonem, A. Farmerem, Sh. Jordan, J. Muniakiem, T. Szukalskiego i A.M. Jopek. Wydał wiele płyt, m.in. Ulice wielkich miast, Chopin Songbook, Spaces (m.in. nominacja do „Fryderyka”, 2013). W 2014 w studio w Los Angeles, wraz z P. Erskine’m i D. Oleszkiewiczem, nagrał płytę z utworami V. Younga, a w 2015 odbyła się w USA seria koncertów promujących ten album. W ostatnich latach artysta zajmuje się także działalnością pedagogiczną: w 2016 otrzymał tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej – instrumentalistyka; jest także wysoko cenionym specjalistą od muzycznych programów komputerowych. 

MARCIN ZDUNIK, jeden z najwybitniejszych współczesnych wiolonczelistów, wykładowca klasy wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Wykonuje muzykę od renesansu po dzieła najnowsze, improwizuje, aranżuje i komponuje. Zapraszany jest do udziału w prestiżowych festiwalach muzycznych – BBC Proms w Londynie, Progetto Martha Argerich w Lugano oraz „Chopin i jego Europa”. Jako solista wystąpił m.in. Carnegie Hall, Cadogan Hall i Rudolfinum; partnerowały mu takie zespoły, jak Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, City of London Sinfonia, Sinfonia Varsovia, a także wybitni dyrygenci: A. Boreyko, A. Wit i A. Mustonen. W ramach festiwalu Chamber Music Connects the World koncertował wspólnie z G. Kremerem i Y. Bashmetem. W 2007 został laureatem I nagrody, Grand Prix oraz dziewięciu innych nagród w VI Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. W. Lutosławskiego w Warszawie. W 2008 reprezentował Polskie Radio w Bratysławie na Międzynarodowym Forum Młodych Wykonawców organizowanym przez Europejską Unię Radiową (EBU) zwyciężając i zdobywając tytuł New Talent 2008. 

WYKŁADOWCY 

PROF. RYSZARD DANIEL GOLIANEK – muzykolog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Najważniejszym zakresem jego zainteresowań badawczych jest historia i estetyka muzyki, głównie XIX wieku, szczególnie problematyka ekspresji, stylu i znaczenia muzyki romantyzmu, stąd też znaczny zakres prac dotyczy muzyki programowej i wokalno-instrumentalnej, głównie opery. Podejmuje także badania źródłowe (życie i twórczość Juliusza Zarębskiego, opery Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego). Napisał pięć monografii naukowych: Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza (1995), Muzyka programowa XIX wieku. Idea i interpretacja (1998), Juliusz Zarębski: Człowiek – muzyka – kultura (2004), Opery Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego (2012), Polska w muzycznej Europie. Tematyka polska w dziełach kompozytorów zagranicznych XIX wieku (2019). Opublikował też dwie książki popularnonaukowe: Zrozumieć operę (2009) i Przewodnik po muzyce Mahlera (2012). 

PROF. IRENA PONIATOWSKA – w latach 1965–2003 była związana z Instytutem Muzykologii UW, a w latach 1975–1991 z Towarzystwem im. F. Chopina; od 2001 przewodniczy Radzie Programowej NIFC, a od 2006 – Radzie Festiwali Chopinowskich w Dusznikach. Prowadziła Kongresy MAEO w Filharmonii Pomorskiej 1988–2006, Kongresy Chopinowskie w Warszawie 1999, 2010. Jest honorowym członkiem Accademia Filarmonica di Bolonia (zał. 1666), honorowym członkiem Związku Kompozytorów Polskich i miasta Duszniki, odznaczona Złotym Medalem „Gloria Artis” (2013). Koncentruje się na badaniach nad historią muzyki od baroku do początku XX wieku, zwłaszcza muzyki fortepianowej, skrzypcowej oraz recepcji muzyki. Jest autorką ok. 400 prac, w tym książek, ostatnie to: W kręgu recepcji i rezonansu muzyki. Szkice chopinowskie (2008); album Chopin 1810–2010, Człowiek i jego muzyka (wyd. polsko-angielskie 2009, polsko-francuskie 2010); w serii „Historia muzyki w Polsce” Romantyzm 2A 1850–1900. Twórczość muzyczna (2010, wersja angielska 2011); Wdzięk afektu. Teksty o tempie rubato, (2017); Polska wiolinistyka / Violin in Poland. Violin Antonio Stradivari 1685 „Polonia”, (2018); 7 tomów edycji faksymilowych autografów Chopina; redaktor pięciu tomików Chopin w kręgu przyjaciół (1995–1999), dwóch tomów antologii Krytyka muzyczna o Chopinie (wydania polskie i obcojęzyczne 2011–2017); Wystawa Powszechna w Paryżu 1900. Autografy polskich kompozytorów (2016, w trzech językach). 

PROF. IWONA PUCHALSKA – pracownik w Katedrze Komparatystyki Literackiej Wydziału Polonistyki UJ. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz literaturę porównawczą i socjologię na Uniwersytecie Stendhala w Grenoble, gdzie następnie przez kilka lat pełniła funkcję lektora języka polskiego. Zajmuje się związkami muzyki i literatury, operą i teatrem muzycznym, problemami adaptacji, zjawiskiem improwizacji oraz uwarunkowaniami recepcji utworów muzycznych i literackich. Autorka m.in. książek: Sztuka adaptacji. Literatura romantyczna w operze dziewiętnastowiecznej (Universitas, Kraków 2004), Improwizacja poetycka w kulturze polskiej XIX wieku na tle europejskim (Wydawnictwo UJ, Kraków 2013), Muzyka w okolicznościach lirycznych. Zapisy słuchania w poezji polskiej XX i XXI wieku (Księgarnia Akademicka, Kraków 2017), Przy Mickiewiczu (Wydawnictwo UJ, Kraków 2019) oraz Poeta w operze (Księgarnia Akademicka, Kraków 2019). 

PROF. WIESŁAW RATAJCZAK – pracownik naukowy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, badacz kultury polskiej drugiej połowy XIX wieku. Kierownik specjalizacji „Animacja kultury” na studiach licencjackich filologii polskiej. Wykłada także teorię i historię kultury na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Autor książek: Teodor Tomasz Jeż (Zygmunt Miłkowski) i wiek XIX (2006), Słownik motywów literackich (2006), Literatura polska XIX wieku (2008), Conrad i koniec epoki żaglowców (2010), „Stąd konserwatyzm jest pozytywizmem”, Myśl społeczno-polityczna młodych konserwatystów warszawskich i ich adherentów 1876–1918. Antologia publicystyki (wspólnie z Maciejem Glogerem, 2018), Spór o Conrada 1945–1948 (2018). Współredaktor wielu tomów zbiorowych, autor artykułów poświęconych m.in. prozie i poezji doby pozytywizmu i Młodej Polski, związkom historii i egzystencji, dziewiętnastowiecznym ideom i ich obecności w następnych stuleciach. Członek redakcji czasopisma „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka”. Prywatnie miłośnik festiwali muzycznych i wędrówek z literackimi kontekstami.

PROGRAM

WIECZÓR 1: WTOREK, 15 PAŹDZIERNIKA 
WYKŁAD GODZ. 18:30: 
PROF. RYSZARD DANIEL GOLIANEK (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) – O fantazji w muzyce 
Fantazja jako gatunek muzyczny ma wielowiekową historię związaną z różnymi stylami i obsadami wykonawczymi. Rozmaitość odmiennych tradycji narodowych i stylistycznych powoduje sytuację, w której jedynym elementem łączącym różne przejawy fantazji stała się swoboda wypowiedzi kompozytora i indywidualny sposób kształtowania formy i ekspresji muzycznej. Podczas wykładu podjęta zostanie jednak próba systematyzacji tego zjawiska i określenia ram strukturalnych dla gatunku fantazji w muzyce instrumentalnej. Szczegółowym przykładem rozwiązania kompozytorskiego stanie się „Wielka fantazja” Juliusza Zarębskiego, utwór odnaleziony przez prof. R. D. Golianka w 2000 roku w Archiwum Goethego i Schillera w Weimarze. 
KONCERT GODZ. 19:00: 
PIOTR SAŁAJCZYK – fortepian 
W programie: Wielka fantazja Juliusza Zarębskiego, Sturm und Frieden Aleksandra Nowaka (prawykonanie specjalnie zamówionego utworu) oraz 3 Mazurki z op. 50: nr 1, nr 11, nr 16 i Maski op. 34 Karola Szymanowskiego. 

WIECZÓR 2: ŚRODA , 16 PAŹDZIERNIKA 
WYKŁAD GODZ. 18:30: 
PROF. JAKUB STANKIEWICZ (Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu) – O improwizacji jazzowej 
W wykładzie przedstawiona zostanie geneza autorskiego projektu płytowego Kuba Stankiewicz inspired by Roman Statkowski. Artysta, demonstrując przykłady zaczerpnięte z nagrania opery Maria Romana Statkowskiego, pokaże nieznane dotychczas związki tego dzieła z muzyką filmową uczniów Statkowskiego – Victora Younga i Bronisława Kapera. 
KONCERT GODZ. 19:00: 
JAKUB STANKIEWICZ – fortepian 
MACIEJ SIKAŁA – saksofon tenorowy 
WOJCIECH PULCYN – kontrabas 
SEBASTIAN FRANKIEWICZ – perkusja 
W programie: materiał z najnowszej płyty opartej na motywach opery Maria Romana Statkowskiego: Andante con moto (Akt III, Scena 2), Moderato tranquillo (Akt I, Scena 2), Allegro animato (Akt II, Scena 4), „Mój Boże! Jak czas szybko bieży…” (Akt II, Scena 1), Andantino con moto (Uwertura), „Niechaj żyje wojewoda!” (Akt I, Scena 3, Obraz 2), „Ach! Na tym świecie śmierć wszystko zmiecie” (śpiew Pacholęcia z 1. Sceny III Aktu). 

WIECZÓR 3: CZWARTEK, 17 PAŹDZIERNIKA 
WYKŁAD GODZ. 18:30: 
PROF. IRENA PONIATOWSKA (Uniwersytet Warszawski) – O romantycznej improwizacji fortepianowej 
Przyzwolenie na improwizowanie ma swoje początki w antyku, w retoryce i w muzyce. Swobodę wykonawczą w dobie nowożytnej przedstawił Castiglioni w Dworzaninie, pozwalając na „uważną niedbałość” wykonania (uwzględniał muzykę i taniec). Teoretycy śpiewu pokazali całe bogactwo wokalnego ozdabiania zapisanego tekstu fioriturami, pasażami, koloraturami i swobodnym traktowaniem rytmu i tempa, a następnie te gesty były przenoszone do muzyki instrumentalnej, fortepianowej. Chopin te improwizowane rulady skrupulatnie zapisywał, ale dynamikę, agogikę, pozostawiał inwencji pianisty. Oprócz improwizacji w dziełach Chopina mamy relacje o jego wspaniałych improwizacjach na żywo, także Hummla, Liszta, Thalberga i wielu innych. Przypomnieć też można, że w XIX wieku polecano w szkołach gry tzw. preludiowanie, czyli przedzielanie utworów na koncercie improwizowanymi łącznikami (akordy, figuracje, modulacje). Występujący pianiści musieli wykazać się kunsztem improwizacji, często publiczność „rzucała” pianiście temat do improwizacji w drugiej części lub na koniec recitalu. 
KONCERT GODZ. 19:00: 
MARCIN ZDUNIK – wiolonczela 
ALEKSANDER DĘBICZ – fortepian 
W programie: IMPROmptu /REnaissance – improwizacje na temat z muzyki Chopina oraz m.in. G. P. da Palestriny, Carla Gesualda da Venosy i Wacława z Szamotuł. 

WIECZÓR 4: PIĄTEK, 18 PAŹDZIERNIKA 
WYKŁAD GODZ. 18:30: 
PROF. WIESŁAW RATAJCZAK (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) – O powieści Gustawa Bojanowskiego „Tydzień w Antoninie” 
Tydzień w Antoninie Gustawa Bojanowskiego (1889–1957) jest powieścią wartą przypomnienia, zwłaszcza miłośnikom Chopina. Fabuła osnuta została wokół kilkudniowego pobytu kompozytora w Pałacu Radziwiłłów w 1829 roku. Miejscem akcji staje się okolica oddalona od spraw świata, izolowana, poddana tajemniczemu wpływowi natury, posiadająca swój charakter, pozornie nieefektowna, a w istocie przemawiająca do uważnego i życzliwego słuchacza swym pradawnym językiem. Duch miejsca zainspirował młodego geniusza, a autor powieści spróbował uchwycić istotę twórczego niepokoju, przejść ze swym bohaterem ścieżki wzruszeń i natchnień. Pietyzm wobec realiów topograficznych i obyczajowych, umiejętność budowania nastroju to bez wątpienia atuty tej prozy. 
KONCERT GODZ. 19:00: 
MACIEJ GRZYBOWSKI – fortepian 
W programie: Fantazja fis-moll Wq 67 Carla Philippa Emanuela Bacha, 2 Arabeski Pawła Mykietyna, Dwa Preludia z 2. tomu: nr 2: Feuilles mortes (Lent et mélancolique) i nr 7: La terasse des audiences du claire de lune (Lent) Claude’a Debussy’ego, Sechs kleine Klavierstücke op. 19 Arnolda Schönberga, a po przerwie Drei Intermezzi op. 117 Johannesa Brahmsa, Wariacje op. 27 Antona Weberna oraz XIII Sonata (Sonata quasi una fantasia) Es-dur op. 27 nr 2 Ludwiga van Beethovena: I. Andante – Allegro – Andante, II. Allegro molto e vivace, III. Adagio con espressione i IV. Allegro vivace. 

WIECZÓR 5: SOBOTA, 19 PAŹDZIERNIKA 
WYKŁAD GODZ. 18:30: 
PROF. IWONA PUCHALSKA (Uniwersytet Jagielloński) – Prorocy czy hochsztaplerzy? – Rozkwit i upadek improwizacji poetyckiej 
Publiczna improwizacja poetycka to praktyka obecna w kulturze europejskiej od jej zarania, istniejąca w różnych formach i tradycjach, lecz zawsze będąca przedmiotem żywych dyskusji i budząca skrajnie różne reakcje. Szczególną popularność zyskały improwizacje w wieku XIX, doskonale wiążąc się z romantycznym kultem geniuszu. W duchu korespondencji sztuk postrzegano je jako demonstracje czystego natchnienia, w których harmonijnie wiążą się ze sobą melos i logos, a popisy improwizatorów często odbywały się z towarzyszeniem muzyki jako siły napędowej inwencji poetyckiej. Choć publiczną improwizacją nie gardzili nawet najwybitniejsi poeci epoki – na gruncie polskim m.in. Mickiewicz i Słowacki – nie brakowało też i głosów pełnych niesmaku i potępienia w stosunku do niej jako „jarmarcznego kuglarstwa” i wyrazu złego gustu. Mimo że w drugiej połowie wieku XIX, w wyniku inwazji myślenia pozytywistycznego, romantyczny mit improwizacji uległ wyraźnej dewaluacji, nadal rysuje się ona jako zjawisko intrygujące, którego jednoznacznie określić i ocenić nie sposób. Nie dążąc więc do odpowiedzi czym „naprawdę” była improwizacja poetycka, prof. I. Puchalska proponuje kilka spojrzeń na jej jasną i ciemną stronę, na historię chwalebną i haniebną – na wzloty i upadki tej fascynującej sztuki. 
KONCERT GODZ. 19:00: 
JULIA KOCIUBAN – fortepian 
W programie: Fantazja c-moll KV 475 Wolfganga Amadeusa Mozarta, XIII Sonata (Sonata quasi una fantasia) Es-dur op. 27 nr 2 Ludwiga van Beethovena: I. Andante – Allegro – Andante, II. Allegro molto e vivace, III. Adagio con espressione i IV. Allegro vivace, Fantazja f-moll op. 49 Fryderyka Chopina, a po przerwie Fantazja C-dur op. 17 Roberta Schumanna: I. Durchaus phantastisch und leidenschaftlich vorzutragen, II. Mässig. Durchaus energisch i III. Langsam getragen. Durchweg leise zu halten. 

WIECZÓR 6: NIEDZIELA, 20 PAŹDZIERNIKA 
KONCERT GODZ. 19:00: 
EVGENI BOZHANOV – fortepian 
W programie: Arabeska C-dur op. 18 Roberta Schumanna, Sonata fortepianowa B-dur D. 960 Franza Schuberta: I. Molto moderato, II. Andante sostenuto, III. Scherzo. Allegro vivace con delicatezza – Trio i IV. Allegro ma non troppo, a po przerwie utwory Fryderyka Chopina: Nokturn H-dur op. 62 nr 1 oraz III Sonata fortepianowa h-moll op. 58: I. Allegro maestoso, II. Scherzo. Molto vivace, III. Largo i IV. Finale. Presto, non tanto.