Claude Debussy

Francuski kompozytor, którego innowacje w harmonii dały początek ogromnym zmianom zachodzącym w muzyce XX wieku. Był również czołowym przedstawicielem impresjonizmu w muzyce. Urodzony w 1862 roku w Saint-Germain-en-Laye został odkryty przez dawną uczennicę Chopina Manté de Fleurville, która zachęciła jego rodzinę do zapisania wówczas jedenastolatka do Paryskiego Konserwatorium. Tam udzielali mu lekcji tacy artyści jak Lavignac, Marmontel oraz Guiraud.
Latem 1880 roku został pianistą oraz nauczycielem dzieci bogatej mecenas Nadjeżdy von Meck (wspierającej wówczas Czajkowskiego), dzięki czemu poznał Wagnera oraz udał się w podróż do Moskwy, gdzie mógł przybliżyć sobie muzykę „Potężnej Gromadki”.
W konserwatorium znany był jako muzyk rewolucjonalista, pomimo to w 1884 zdobył „Prix de Rome” za kantatę „L'Enfant prodigue”, utwór w którym młody artysta pokazuje jeszcze muzyczną zmysłowość typową dla Masseneta. W Rzymie Debussy czuł się nieco nieswojo, nie przepadał za rzymską klasyką, tęsknił za nowoczesnym i niespokojnym Paryżem.
W latach 1887-1888 stworzył kolejną kantatę do tekstu Rosettiego, zachowaną w kanonach typowych dla epoki- pełną sentymentalizmu wieku XIX, usytuowaną gdzieś pomiędzy Czajkowskim i Massenetem. Poszukując nowych ścieżek w muzyce zainteresował się wagneryzmem.
Wyzwolenie w muzyce Debussyego przyszło wraz literatami i malarzami, z którymi kompozytor się przyjaźnił. Parnasiści oraz symboliści jak i impresjoniści sprawili, iż utwory tego artysty zaczęły być bardzo oryginalne. W 1893 roku skomponował kwartet smyczkowy g-moll, a rok później Preludium „Popołudnie fauna”, swoje pierwsze dzieło na orkiestrę oparte na poemacie symbolisty Stéphanea Mallarmé. Opera „Pelléas et Mélisande”, która przyniosła ogromną sławę oraz uznanie artyście bazowała na dziele teatralnym twórcy dramatu symbolicznego Mauricea Maeterlincka. Sposób, w który utwór ten uwypuklił abstrakcyjność oraz złudzenie oryginalnego dzieła jest niesamowity. Krytycy uważają, że jest to idealne połączenie muzyki oraz dramatu.
W latach 1902-1920 Debussy poświęcił się prawie w całości kompozycjom na fortepian. Powstały wtedy etiuda „Estampes”, miniatury fortepianowe „L'isle joyeuse” i „Images” oraz wiele preludiów. Przestał traktować fortepian w sposób tradycyjny podkreślając jego ekspresyjność.
W 1909 roku wykryto raka u artysty, na którego zmarł 9 lat później w Paryżu. W tych ostatnich latach swojego życia skupił się głównie na muzyce kameralnej. Napisał wtedy sonaty (na skrzypce i fortepian, wiolonczelę i fortepian, flet, wiolę i harfę), których struktura zbliżona jest do dzieł neoklasycznych.

Pelléas et Mélisande- Chór i Orkiestra Opery Narodowej w Walii

[https://www.youtube.com/watch?v=bb0OuU6tTXI

"Popołudnie fauna"- Orkiestra Symfoniczna z Londynu

https://www.youtube.com/watch?v=l1-6Dhr2cyk

"Clair de lune"- Mária Kovalszki