PROGRAM WROCŁAWSKIEGO FESTIWALU GITAROWEGO GITARA+
Wrocławski Festiwal Gitarowy jest wydarzeniem o randze międzynarodowej. W ciągu piętnastu lat brali w nim udział cenieni gitarzyści i muzycy z całego świata, między innymi: Paco de Lucía, Tommy Emmanuel, John McLaughlin, Al di Meola, Aniello Desiderio, Jesse Cook, Marek Napiórkowski, Anna Maria Jopek, Aleksandra Kurzak, Wojtek Pilichowski, Krzesimir Dębski, Ana Vidović i kilkuset innych muzyków. Festiwal nie skupia się tylko i wyłącznie na muzyce stricte gitarowej, przedstawia również inspirujące połączenia brzmienia gitary z innymi instrumentami, a także z innymi sztukami np. tańcem czy filmem (stąd nazwa GITARA+). Festiwal to około 10 dni koncertowych, podczas których występują artyści z Polski i zagranicy, prezentujący różne style muzyczne (muzykę klasyczną, flamenco, jazz, muzykę dawną i współczesną).
Koncerty festiwalowe mają zarówno charakter kameralny, jak i masowy, dlatego odbywają się w różnych obiektach koncertowych, dostosowanych do oczekiwań publiczności oraz artystów. Corocznie we wszystkich koncertach festiwalowych uczestniczy w sumie od 4 do 10 tysięcy osób. Jest to publiczność z całej Polski, a także z zagranicy, między innymi z Czech, Niemiec, Rosji, Holandii czy Węgier. Wydarzeniami towarzyszącymi podczas festiwalu są lekcje mistrzowskie i warsztaty gitarowe, wykłady, spotkania z artystami, projekcje filmów, wystawy instrumentów czy prezentacje wydawnictw muzycznych.
Wrocławski Festiwal Gitarowy cieszy się uznaniem najbardziej szacownych instytucji w Polsce i odbywa się pod patronatem honorowym między innymi Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Prezydenta Miasta Wrocławia, Marszałka Województwa Dolnośląskiego oraz zagranicznych placówek dyplomatycznych.
PROGRAM WROCŁAWSKIEGO FESTIWALU GITAROWEGO GITARA+
Jan Markowski Lazhar Cherouana (Francja)
Nowe brzmienie klasyki
19.10.2013, godz. 19:00
Galeria na Czystej, ul. Czysta 4
30/40 PLN
Filip Optołowicz Dávid Pavlovits (Węgry) Klasycznie i kreatywnie
20.10.2013, godz. 18:00
Stara Giełda, pl. Solny 16
30/40 PLN
Eamon McGrath (Kanada) Folk for Punks
22.10.2013, godz. 20:00
Klub Muzyczny Łykend, ul. Podwale 37/38
20/35 PLN
Soundz Good (Polska) Nie-męskie granie
23.10.2013, godz. 20:00
Klub Muzyczny Łykend, ul. Podwale 37/38
25/40 PLN
Antoni Tomaszewski Duo Melis (Hiszpania, Grecja)
Mistrzowie muzyki klasycznej
26.10.2013, godz. 19:00
Filharmonia Wrocławska, ul. Piłsudskiego 19
30/40 PLN
Larry Coryell (USA) Legenda jazz fusion
29.10.2013, godz. 19:00
Impart, ul. Mazowiecka 17
70/95/125/155/PLN
Jazzmani dla Jaremy (Polska) Koncert poświęcony pamięci Jaremy Klicha, wrocławskiego gitarzysty
i członka założyciela Wrocławskiego Towarzystwa Gitarowego
30.10.2013, godz. 19:00
Impart, ul. Mazowiecka 17
35/45/60/80 PLN
Scena młodych – koncert inauguracyjny Koncert inauguracyjny festiwalu poświęcony będzie prezentacji talentu młodych gitarzystów z Polski, Czech i Niemiec. Wezmą w nim udział uczniowie dziewięciu szkół muzycznych, którzy zagrają krótkie recitale przygotowane pod kierunkiem swoich nauczycieli. Wszystkie szkoły współpracują ze sobą od wielu lat, wymieniając się doświadczeniami, pomagając w rozwoju talentu swoich najzdolniejszych uczniów oraz promując muzykę gitarową w regionie pogranicza polsko-czesko-niemieckiego. Szkołę z Drezna (Heinrich Schütz Konservatorium Dresden) zaprezentują dwa zespoły – Trio-Duo Mandoline oraz Kwartet gitarowy "Quartissimo", z kolei uczniowie czeskiej szkoły (Zakladni Umelecka Szkola ZUS Hostivar – Praha) wystąpią jako oktet Klimparáda. Polskę reprezentować będzie siedem dolnośląskich szkół i osiem zespołów kameralnych. Będą to: Duo Extra Klasa (PSM I st. w Bystrzycy Kłodzkiej), Trio gitarowe SMS (PSM I st. w Kłodzku), Duo Nuevo i Duet fletowo-gitarowy (ZSM w Wałbrzychu), Trio Andaluzja (Społeczna Szkoła Muzyczna I st. we Wrocławiu), Trio gitarowe Pizzicato (SM I st. we Wrocławiu), Duet gitara-wibrafon (PSM II st. i SM I st. we Wrocławiu) oraz Kwartet Gitarowy OSM (Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II st. we Wrocławiu).
Jedną z koordynatorek współpracy między szkołami oraz inicjatorką koncertu inauguracyjnego jest Agata Furmanowska, która na co dzień prowadzi klasę gitary w Szkole Muzycznej I st. im. G. Bacewicz we Wrocławiu.
Que Passa Que Passa jest jednym z najdłużej działających na polskiej scenie muzycznej zespołów flamenco fusion. Powstał w 1997 roku z inicjatywy Jarosława Dzienia, gitarzysty i kompozytora większości utworów grupy. Składu zespołu dopełniają: Marcin Hilarowicz (gitara akustyczna), Kuba Mietła (akordeon), Łukasz Adamczyk (gitara basowa) i Mirek Hady (cajon, instrumenty perkusyjne). Razem tworzą muzykę, w której usłyszeć można wpływy szeroko pojętej world music, jazzu i muzyki latynoskiej, a także tradycyjnego flamenco.
Dotychczas grupa wydała pięć płyt: „Good Day” (2000), „Malcolm” (2003), „For You” (2008), „Street Lights” (2009) oraz „Acoustic Guitar Kollektiv” (2011). W wydaniu koncertowym można ją było usłyszeć między innymi podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 2006 roku, kiedy to zdobyła 2 wyróżnienie w Konkursie Debiutów. Sukces ten otworzył muzykom drogę do międzynarodowej kariery i zaowocował zaproszeniami na europejskie festiwale jazzowe. Zespół wystąpił między innymi podczas Ethno Jazz Festival w Mołdawii, World Music Festival w Rudolstadt w Niemczech i Jazz Festival w niemieckim Ravensburgu. Supportował takie gwiazdy jak Fish (Marillion), Rafael Cortés czy grupa El Bicho. Dokonał również nagrań dla telewizji TVN. www.quepassa.pl
Peppino D'Agostino Peppino D'Agostino urodził się i dorastał we Włoszech, gdzie jego pierwszymi muzycznymi fascynacjami były utwory Paco de Lucíi, Carlosa Santany, Mike’a Oldfielda oraz zespołów Genesis i Emerson Lake & Palmer. Zaczął grać na gitarze w wieku 10 lat, początkowo pod kierunkiem swojego starszego kuzyna, później już jako samouk, z pasją odkrywający możliwości gitary i różnorodność muzyki gitarowej. Ta pasja odkrywania obecna jest w jego twórczości do dziś. Usłyszeć w niej można wpływy muzyki etnicznej, klasycznej, popularnej, a także bluesa i ragtime’u, chociaż przede wszystkim Peppino D'Agostino znany jest jako doskonały gitarzysta fingerstyle.
Z pewnością spore znaczenie dla jego obecnego stylu gry miał wyjazd do San Francisco, gdzie przeprowadził się w 1985 roku, po wydaniu we Włoszech swoich dwóch pierwszych płyt „Bluerba” i „Silk and Steel”. Wielokulturowość San Francisco jeszcze bardziej otworzyła go na wpływy muzyczne różnych kultur. Ulice rozbrzmiewające rytmami Hawajów i Wybrzeża Pacyfiku stały się jego inspiracją podczas tworzenia kolejnych płyt. W 1987 roku wydał swój pierwszy „amerykański” album zatytułowany „Acoustic Spirit”. Przy nagrywaniu kolejnych współpracował z gitarzystą klasycznym Davidem Tanenbaumem oraz z wirtuozem elektrycznej gitary Stefem Burnsem, z którym wspólnie napisał piosenkę „Stammi vicino”. Utwór ten trafił do repertuaru popularnego włoskiego zespołu rockowego Vasco Rossi, został wydany na płycie „Vivere o niente” i w marcu 2011 roku znalazł się na pierwszym miejscu listy przebojów iTunes Rock we Włoszech.
D’Agostino wielokrotnie był wyróżniany przez krytyków i prasę muzyczną, między innymi przez „Acoustic Guitar Magazine”, „Guitar Player” oraz „Chicago Tribune”. Od lat wygrywa medialne rankingi w kategoriach „najlepszy gitarzysta akustyczny”, „najlepszy gitarzysta fingerstyle” czy „najlepszy akustyczny album”. Jego koncert we Wrocławiu będzie częścią europejskiego tournée, podczas którego zagra ponad 20 koncertów, w Niemczech, Austrii, Czechach, Szwajcarii, Polsce, Francji i we Włoszech. peppinodagostino.com
Diknu Schneeberger Trio Diknu Schneeberger Trio to austriacki zespół, którego muzyka określana jest mianem gypsy jazzu lub gypsy swingu. Na jego repertuar składają się standardy jazzowe, utwory Django Reinhardta, Stochelo Rosenberga i Bireli’ego Lagrene’a. Trio powstało w 2006 roku z inicjatywy młodego gitarzysty Diknu Schneebergera, który zaprosił do współpracy swojego ojca, kontrabasistę Joschi’ego Schneebergera oraz gitarzystę Martina Spitzera.
Już jako nastolatek Diknu stał się wchodzącą gwiazdą gypsy jazzu, kiedy to wielkim sukcesem okazały się dwie pierwsze płyty tria „Rubina” (2007) i „The Spirit of Django” (2010). Mając zaledwie 17 lat zdobył nagrodę im. Hansa Kollera, która w Austrii jest najważniejszym, prestiżowym wyróżnieniem przyznawanym muzykom jazzowym. Dzięki temu sukcesowi Diknu Schneeberger Trio odbyło trasę koncertową po Francji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Rosji, Hiszpanii i Meksyku, podczas której występowało w szczelnie wypełnionych salach i zebrało pochlebne recenzje krytyków. W ubiegłym roku ukazała się trzecia płyta tria, zatytułowana „Friends”.
Gra Diknu charakteryzuje się niezwykłą lekkością, melodyjną fantazją i pomysłowością rytmiczną. To świeże, oryginalne brzmienie łączy się w muzyce tria z doświadczeniem i mistrzowską precyzją, którą reprezentują dwaj pozostali członkowie zespołu. Zarówno Joschi Schneeberger, jak i Martin Spitzer są w austriackim środowisku jazzowym postaciami cieszącymi się wielkim szacunkiem. Ich muzyczna kariera, trwająca nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat, owocowała współpracą z najlepszymi muzykami jazzowymi, nie tylko z Austrii, oraz trasami koncertowymi wiodącymi przez kraje niemal wszystkich kontynentów. www.joschischneeberger.at
Lazhar Cherouana Lazhar Cherouana to gitarzysta klasyczny o algierskich korzeniach, który urodził się w 1988 roku we Francji. Naukę gry na gitarze rozpoczął w wieku 6 lat. Studiował w Konserwatorium Muzycznym w Lyonie pod kierunkiem sławnego Jesusa Castro, po czym kontynuował studia w Konserwatorium Muzycznym w Madrycie, zdobywając dyplom z wyróżnieniem. Obecnie jest asystentem profesora Javiera Garcíi, prowadzącego kurs improwizacji oraz studentem Eliota Fiska w prestiżowym Mozarteum w Salzburgu. Kształci się również w Konserwatorium Muzycznym w Klagenfurt w Austrii.
Pomimo młodego wieku Lazhar Cherouana może poszczycić się sporym doświadczeniem scenicznym i umiejętnościami warsztatowymi. Brał udział w licznych lekcjach mistrzowskich prowadzonych przez najlepszych gitarzystów z całego świata, takich jak: Eduardo Fernández, Alirio Díaz, José Miguel Moreno, René Bartoli, Ricardo Gallén, Ignacio Rodes, Gerard Abiton, José Luís Rodrigo, Hubert Käppel czy Leo Brouwer. Otrzymał kilka najważniejszych gitarowych nagród o znaczeniu międzynarodowym, między innymi: pierwsze miejsce w Pittaluga International Guitar Competition w Alessandrii, nagrodę Segovii podczas festiwalu Musica en Compostela czy pierwszą nagrodę w konkursie w Villa de Petrer w Hiszpanii. Koncertował we Włoszech, Francji, Maroku, w Stanach Zjednoczonych i na Węgrzech. Obecnie, jako solista, regularnie występuje głównie w Hiszpanii i Salzburgu. Wydał dwie solowe płyty „Guitare” i „Soirée dans Grenade”. Swego rodzaju ciekawostką jest album „First Steps” nagrany wspólnie z jazzowym Big Bandem, który dowodzi, że Lazhar Cherouana jest również znakomitym jazzmanem. lazharcherouana.com
Dávid Pavlovits Dávid Pavlovits nazywany jest jednym z najbardziej kreatywnych gitarzystów klasycznych młodego pokolenia. Z pewnością jest on obdarzony niecodziennym talentem, o czym świadczy fakt, że naukę gry na gitarze rozpoczął dopiero w wieku 17 lat, a już trzy lata później wygrał międzynarodowy konkurs gitarowy w Żorach. Prasa muzyczna określiła wówczas jego grę jako „bliską geniuszu”. Na kolejne wyróżnienia nie musiał długo czekać – zdobył pierwszą nagrodę Międzynarodowego Konkursu Gitarowego w Ostrzyhomiu, drugie nagrody Konkursu Muzycznego w Budapeszcie oraz Konkursu Gitarowego na Krecie. Został również wyróżniony w Konkursie Kompozytorów w Viareggio.
Swój talent i umiejętności warsztatowe kształcił w Konserwatorium Muzycznym w Segedynie, na Akademii Muzycznej w Darmstadt, Uniwersytecie Jana Gutenberga w Moguncji oraz w Wyższej Szkole Muzycznej w Monachium. Uczestniczył w lekcjach mistrzowskich prowadzonych przez gitarzystów: Tilmana Hoppstocka, Olafa Van Gonnissena, Waltera Schumachera oraz pianistę Grigory’ego Gruzmana. Rozwijał też umiejętności kompozytorskie podczas warsztatów Lajosa Huszára i Heinza-Wielanda Kurza.
Od blisko 20 lat nieustannie koncertuje w całej Europie, występował również w Ameryce Południowej i w Stanach Zjednoczonych. Ponadto jest regularnie zapraszany przez organizatorów międzynarodowych konkursów gitarowych jako juror oraz wykładowca lekcji mistrzowskich. Od 1996 roku łączy karierę artystyczną z pedagogiczną, jest cenionym nauczycielem gry na gitarze oraz wykładowcą teorii i historii muzyki. Obecnie pracuje na Uniwersytecie w Segedynie.
Eamon McGrath Eamon McGrath, kanadyjski gitarzysta, wokalista i kompozytor, jest artystą, który wymyka się wszelkim klasyfikacjom. W swojej twórczości w zadziwiający sposób łączy zupełnie odmienne gatunki muzyczne nie popadając jednak w komercyjną konwencję grania wszystkiego dla wszystkich. Pomimo młodego wieku udało mu się już stworzyć własny oryginalny styl i rozpoznawalne brzmienie. Można próbować opisać je jako popowo-rockowe piosenki podszyte duchem punk rocka i nostalgią ballad country rodem z Dzikiego Zachodu. Całości dopełnia charyzmatyczny głos i inteligentne teksty adresowane głównie do młodego pokolenia, co też sugeruje tytuł jego ostatniej studyjnej płyty „Young Canadians".
Jako kompozytor Eamon McGrath imponuje kreatywnością. Napisał już ponad 250 piosenek i w ciągu pięciu lat wydał pięć płyt: „Wild Dogs” (2008), „13 Songs of Whiskey and Light” (2009), „Peace Maker” (2010), „Young Canadians" (2012) i „Pegasus” (2013). Już swoim debiutanckim krążkiem zwrócił na siebie uwagę mediów i podpisał kontrakt z dużą wytwórnią płytową White Whale, dla której nagrał trzy kolejne płyty. Pierwsza z nich, „13 Songs of Whiskey and Light”, została przez gazetę „Ottawa Citizen” wybrana albumem roku.
W twórczości Eamona McGratha najbardziej zadziwia tempo jego pracy, to jak szybko i z jaką łatwością komponuje i pisze nowe piosenki. Płytę „Young Canadians” nagrał zaledwie w ciągu tygodnia, współpracując między innymi z Johnem Collinsem z zespołu The New Pornographers i producentem Davem Carswellem. Z kolei „Pegasus” to osiem utworów nagranych w mieszkaniu podczas jednego weekendu w 2011 roku, tuż po śmierci Jacka Laytona, kanadyjskiego polityka. Płyta została w tym roku udostępniona w Internecie jako niezależne wydawnictwo Eamona McGratha.
Od początku tego roku Eamon McGrath jest niemal przez cały czas w trasie koncertowej promującej album „Young Canadians”. Jego koncerty cieszą się olbrzymią popularnością zarówno w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. Podczas wiosennego, europejskiego tournée w ciągu 2 miesięcy zagrał aż 27 koncertów, co nie wyczerpało jeszcze zainteresowania publiczności jego muzyką. W październiku ponownie przyjedzie do Europy, w ramach równie intensywnej trasy koncertowej i zagra między innymi podczas Wrocławskiego Festiwalu Gitarowego. eamonmcgrath.ca/
Soundz Good Soundz Good to duet jedyny w swoim rodzaju, próżno bowiem szukać na polskiej scenie muzycznej zespołu o podobnym składzie, repertuarze i energii do grania muzyki. Duet tworzą Magda Czwojda (gitara) i Marta Zalewska (wokal, bas), które swoją współpracę opisują jako prostą zależność opartą na przyjaźni, tak w życiu, jak i w muzyce. „Kochają i nienawidzą, śmieją się i płaczą, imprezują i leczą kaca, jeżdżą po świecie i wracają – a potem piszą o tym piosenki”.
W tym roku skończyły pracę nad swoją debiutancką płytą nagraną w Studio 7 w Piasecznie. Krążek zawiera 12 autorskich utworów, które w wersji koncertowej można było już usłyszeć podczas wielu występów zespołu, między innymi na Festiwalu "Blues nad Bobrem" czy otwarciu 70 Tour de Pologne 2013 w miejscowości Trento we Włoszech. Chociaż nagrały dopiero pierwszą wspólną płytę, to jeśli chodzi o doświadczenie muzyczne, obie dziewczyny wcale nie są debiutantkami. Pomimo młodego wieku współpracowały już z wieloma gwiazdami polskiej piosenki, takimi jak: Krystyna Prońko, Kayah czy Majka Jeżowska. Miały okazję pracować również z Waldemarem Malickim i Filharmonią Dowcipu, Tercetem czyli Kwartetem (Hanna Śleszyńska, Piotr Gąsowski, Robert Rozmus, Wojciech Kaleta) oraz zespołem Perfect. Występowały w muzycznych programach telewizyjnych, takich jak: Szymon Majewski Show, Śpiewające Fortepiany, Jaka To Melodia. Swoimi sukcesami i dobrą muzyką mimowolnie przełamują stereotyp, że kobiety nie potrafią współdziałać w sztuce i biznesie, a tym bardziej – razem tworzyć.
Duo Melis Duo Melis, czyli Susana Prieto i Alexis Muzurakis, zadebiutowało w 1999 roku podczas Międzynarodowego Festiwalu Gitarowego w Wolos. Od tego czasu ich muzyczna kariera przypomina spełnienie marzeń każdego gitarzysty klasycznego. Koncertowali w najbardziej prestiżowych salach Europy – Filharmonii Berlińskiej, Sali Koncertowej im. Czajkowskiego w Moskwie, Concertgebouw w Amsterdamie, w Ateńskiej Sali Koncertowej (Megaron) oraz w Merkin Concert Hall w Nowym Jorku. Zdobyli liczne nagrody w międzynarodowych konkursach dla duetów gitarowych oraz zespołów kameralnych, między innymi we Frechen, Montélimar, Paryżu, Lipsku i Weronie.
Ich koncerty cieszą się wielką popularnością, szczególnie w Europie i Stanach Zjednoczonych, a to za sprawą bogatego repertuaru, na który składają się: utwory barokowe, kompozycje Astora Piazzolli, Alberto Ginastery, Leo Brouwera. Wykonują również koncerty na dwie gitary i orkiestrę, takich kompozytorów jak: Joaquin Rodrigo, Mario Castelnuovo-Tedesco, Antonio Vivaldi czy Marek Pasieczny. Dotychczas towarzyszyła im między innymi Berlińska Orkiestra Symfoniczna, Neubrandenburger Philharmonie, Bayerische Kammerphilharmonie, Narodowa Orkiestra Radia Rumuńskiego w Bukareszcie oraz Państwowa Orkiestra w Salonikach.
Susana i Alexis są absolwentami konserwatoriów muzycznych w Hadze, Lipsku i Berlinie. Od 2006 roku uczą gry na gitarze w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Strasburgu. www.duo-melis.com
Yvonne Sanchez & Pedro Tagliani Współpraca Yvonne Sanchez (wokal) i Pedro Tagliani’ego (gitara) trwa od kilku lat, a jej owocem jest koncertowy album „Songs About Love” nagrany w październiku 2011 roku w Pradze. Płyta zgodnie z tytułem zawiera piosenki o miłości, wśród których są zarówno znane jazzowe standardy („The look of Love”, „Cry me a river”), jak i autorskie utwory Yvonne Sanchez. Jest to muzyka, która zachwyca zwłaszcza pięknymi aranżacjami i głosem wokalistki.
Yvonne Sanchez to barwna postać współczesnej muzyki jazzowej, jest nie tylko świetną wokalistką, ale i kompozytorką oraz producentką. Urodziła się w Polsce, w polsko-kubańskiej rodzinie, a swoją karierę muzyczną rozpoczęła grając na perkusji w zespole Józefa Skrzeka. Po przeprowadzce do Niemiec zainteresowała się grą na gitarze basowej i pianinie. Chociaż muzyka była w jej życiu od zawsze, to właściwie nigdy nie myślała o tym, by zostać wokalistką, aż do 1994 roku, gdy przeprowadziła się do Pragi. Tam zadebiutowała w tej roli, śpiewając w popularnym praskim klubie jazzowym Reduta. W 1998 roku przez Czeskie Stowarzyszenie Jazzowe została ogłoszona wokalistką roku.
Jej największą inspiracją jest muzyka Elli Fitzgerald, Sary Vaughan i Billie Holliday, jednakże nie ogranicza się wyłącznie do wykonywania jazzu. Już w latach 90. zaangażowała się w projekt „Brazilian Groove” poświęcony muzyce latynoskiej i twórczości jej ulubionego brazylijskiego kompozytora, Antonio Carlosa Jobima. Jest perfekcjonistką – nie wydaje często płyt, jednak każde jej wydawnictwo staje się ważnym muzycznym wydarzeniem. Już debiutancka płyta „Invitation”, która ukazała się w 2001 roku, odniosła wielki sukces. W jej nagraniu brał udział zespół Robert Balzar Trio. Album zachwycił krytyków, którzy mówili o nim, jako o jednej z najlepszych jazzowych płyt wydanych w Czechach. Te głosy zachwytu potwierdziła w 2002 roku nominacja do czeskiej nagrody Grammy w kategorii jazz i blues.
Na drugi album Yvonne Sanchez trzeba było czekać aż 7 lat, jednak okazało się, że było warto. Płyta „My Garden” uzyskała status złotej oraz nominację do prestiżowej czeskiej nagrody muzycznej – Andel w kategoriach: najlepszy album roku i najlepszy album jazzowy. Krążek powstał przy współpracy z wieloma muzykami pochodzącymi z Czech, Słowacji, Brazylii i Meksyku, którym w kreatywny sposób udało się połączyć jazz z muzyką latynoską i world music. Materiał z tej i poprzedniej płyty Yvonne Sanchez prezentowała podczas wielu koncertów zagranicznych, między innymi we Francji, Niemczech, Austrii, Turcji, Wielkiej Brytanii, Portugalii, Brazylii, na Cyprze, Kubie i w Stanach Zjednoczonych.
Pedro Tagliani jest cenionym wykonawcą muzyki brazylijskiej. Swoją karierę muzyczną rozpoczął w latach 80. w Brazylii, jako gitarzysta i kompozytor zespołu Raiz de Pedra. Grupa wydała w sumie cztery instrumentalne płyty: „Trajetória”, „Ao Vivo”, „Diário de Bordo” i „Pictures". Od 1993 roku Pedro Taglini mieszka i tworzy w Europie, głównie w Wiedniu i Monachium, biorąc udział w licznych projektach, jako gitarzysta i aranżer. W latach 90. rozpoczął również karierę solową. Jego pierwszą w pełni autorską płytą był krążek „Arvoredo” nagrany w Wiedniu razem z austriackim saksofonistą Thomasem Kugi. W 2010 roku ukazał się jego drugi solowy album „Ao Vento”. W międzyczasie był zaangażowany między innymi w jazzowe projekty Duško Gojkovića, Wolfganga Lackerschmida, Sandry Pires, Céline Rudolph i zespołu Hotel Bossa Nova. Nagrał również płytę w duecie z niemieckim pianistą Chrisem Gallem. Krążek zatytułowany „Duo Dois” ukazał się w 2009 roku. W tym samym czasie Pedro Tagliani rozpoczął współpracę z Yvonne Sanchez, biorąc udział w nagraniu jej drugiej płyty „My Garden”. www.pedro-tagliani.de yvonnesanchez.eu
Larry Coryell Nazwisko Larry’ego Coryella znane jest zwłaszcza miłośnikom jazz fusion. Niezwykła energia, oryginalne frazowanie i wyjątkowa wrażliwość to charakterystyczne elementy jego stylu gry, który zapoczątkował wykształcenie się nowego muzycznego gatunku, określanego mianem jazz-rocka.
Od kilku dekad Larry Coryell jest inspiracją dla kolejnych pokoleń, a wpływy jego muzyki zauważalne są także w twórczości gitarzystów grających bluesa, rocka czy country. Dla samego Coryella największe znaczenie miała muzyka Cheta Atkinsa, Chucka Barry’ego, Johna Coltrane’a i Wesa Montgomery’ego, dzięki której postanowił zostać profesjonalnym gitarzystą. Zainteresowania muzyczne zawdzięcza swojej matce, która od czwartego roku życia uczyła go gry na pianinie. Jako nastolatek Coryell zamienił pianino na gitarę i uczył się grać popularnych melodii country, bluesa i rock’n’rolla. Podczas studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Waszyngtońskim zainteresował się jazzem, grywał z lokalnymi zespołami jazzowymi, bluesowymi i rockowymi, wiedział jednak, że jeśli naprawdę chce grać jazz, to musi przeprowadzić się do Nowego Jorku, gdzie grali najlepsi. Coryell bardzo szybko dołączył do ich grona i współpracował ze znanymi postaciami nowojorskiej sceny muzycznej – Chico Hamiltonem czy Garym Burtonem, obecnym wykładowcą Berklee College of Music. W połowie lat 60. grywał z zespołem The Free Spirits, dla którego skomponował większość utworów, nagrał też swoje dwie pierwsze solowe płyty. Największy rozgłos przyniósł mu jednak, wydany pod koniec 1969 roku, album „Spaces”, na którym oprócz niesamowitej gitary Coryella usłyszeć można akustyczne brzmienie basu Miroslava Vitousa i energiczną perkusję Billy’ego Cobhama.
W 1979 roku Larry Coryell razem z Johnem McLaughlinem i Paco de Lucíą założył słynne The Guitar Trio, z którym odbył trasę koncertową po Europie. Upamiętnia ją zapis koncertu w Royal Albert Hall w Londynie, wydany na płycie DVD jako „Meeting of Spirits”. Rok później z przyczyn zdrowotnych Coryell opuścił skład The Guitar Trio (zastąpił go w nim Al Di Meola), nie był to jednak koniec jego kariery, która właściwie nigdy nie zwolniła tempa. Dotychczas nagrał kilkadziesiąt płyt, z których ostatnia, zatytułowana „The Lift” ukazała się w tym roku. Podczas koncertu we Wrocławiu wystąpi z zespołem w składzie: Erik Gunnar Edlund, Karl Stefan Edfeldt i Fred Göran Backlund. www.larrycoryell.net
Jazzmani dla Jaremy – koncert finałowy Finałowy koncert festiwalu poświęcony będzie pamięci Jaremy Klicha, zmarłego w tym roku wrocławskiego gitarzysty. W programie wieczoru znajdą się występy najbardziej znanych polskich jazzmanów – artystów, których Jarema szczególnie cenił i podziwiał, zarówno jako muzyk, jak i meloman – wielbiciel dobrego jazzu. Zagrają dla niego: Marek Napiórkowski Trio KonKubiNap, Wojtek Pilichowski Band, Leszek Zaleski Quartet oraz kwartet Artura Lesickiego z gościnnym udziałem Krzysztofa Kiljańskiego.
Wojtek Pilichowski jest najlepszym polskim basistą, co aż siedmiokrotnie potwierdzili czytelnicy magazynu „Gitara i Bas”, przyznając mu ten tytuł. Wojtek Pilichowski Band to jeden z wielu jego muzycznych projektów, jednak z pewnością najbardziej rozpoznawalny. Współtworzy go ze zdolnymi młodymi muzykami, z którymi realizuje własne muzyczne pomysły i koncertuje w kraju oraz za granicą. W 2011 roku zespół wydał koncertowy album zawierający głównie utwory z ostatniej studyjnej płyty „Fair of Noise”. Niezależnie od swoich autorskich i solowych projektów Wojtek Pilichowski często współpracuje z najbardziej znanymi postaciami polskiej sceny muzycznej, takimi jak: Jan Borysewicz, Natalia Kukulska, Kasia Kowalska, Zbigniew Hołdys, Grażyna Łobaszewska, Piotr Baron czy Krzysztof Ścierański.
Marek Napiórkowski jako gitarzysta i kompozytor może się pochwalić współpracą z najlepszymi muzykami oraz udziałem w nagraniu ponad 100 płyt. Grywał między innymi z Richardem Boną, Marcusem Millerem, Tomaszem Stańko, Henrykiem Miśkiewiczem, Urszulą Dudziak, Ewą Bem, Krzysztofem Ścierańskim, Janem "Ptaszynem" Wróblewskim czy Anną Marią Jopek, z którą nagrał dwie płyty („Upojenie”, „ID”). Marek Napiórkowski Trio KonKubiNap jest jego autorskim projektem, który współtworzy z Robertem Kubiszynem (bas, kontrabas) oraz Cezarym Konradem (perkusja). Ich muzyka to mieszanka improwizacji, ekspresyjnych partii solowych oraz lirycznych ballad. W 2011 roku trio wydało swoją pierwszą płytę zatytułowaną „KonKubiNap”.
Leszek Zaleski Quartet to nowy projekt tworzony przez absolwentów wrocławskiej Akademii Muzycznej. W jego składzie występują: Leszek Zaleski (gitara), Dawid Troczewski (fortepian/klawisze), Piotr Sypień (kontrabas) i Michał Polak (perkusja). Muzyka zespołu to nastrojowa mieszanka jazzu oraz smooth jazzu, z bogatymi solówkami gitary oraz wyrazistą sekcją rytmiczną. Kompozytorem większości utworów jest Leszek Zaleski, który czerpie inspirację z muzyki Pata Metheny’ego, Johna Scofielda oraz Brada Mehldau’a.
Atur Lesicki Quartet to autorski projekt wrocławskiego gitarzysty i kompozytora, od lat aktywnie działającego na polskiej scenie muzycznej. Artysta współpracował z wieloma czołowymi jazzmanami, takimi jak: Peter Herbolzheimer, Adam Holzman, Zbigniew Namysłowski, Wojciech Karolak czy Tomasz Szukalski. Jako muzyk sesyjny grywał z Anną Marią Jopek, Krystyną Prońko, Katarzyną Groniec. Występował podczas najważniejszych festiwali jazzowych w Polsce oraz w Japonii, Francji, we Włoszech, Niemczech i Holandii. Jest również liderem zespołu Artur Lesicki Acoustic Harmony, którego muzyka tworzona jest wyłącznie przy pomocy akustycznych, naturalnie brzmiących instrumentów. Podczas koncertu we Wrocławiu kwartet wystąpi w składzie: Artur Lesicki (gitary), Paweł Tomaszewski (instrumenty klawiszowe), Patryk Stachura (gitara basowa) i Sebastian Frankiewicz (perkusja).
Krzysztof Kiljański jest wśród polskich wokalistów jazzowych jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci. Medialny sukces przyniósł mu debiutancki album „In the Room”, a w szczególności singiel „Prócz ciebie, nic” nagrany w duecie z Kayah, który zdobył Fryderyka 2005 w kategorii przebój roku oraz nagrodę Superjedynkę podczas Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Krzysztof Kiljański z muzyką związany jest od lat 80. Początkowo występował podczas różnych przeglądów piosenki poetyckiej, w latach 90. zaangażował się w wiele jazzowych projektów. Koncertował między innymi podczas Międzynarodowych Spotkań Wokalistów Jazzowych w Zamościu czy Międzynarodowego Festiwalu Jazzu Tradycyjnego Złota Tarka.
Sibelius 7 Photo|Audio program do edycji nut + program PhotoScore Ultimate 7 + program AudioScore Ultimate 7
Sibelius 7 Photo|Audio EDU program do edycji nut + program PhotoScore Ultimate 7 + program AudioScore Ultimate 7, wersja edukacyjna dla nauczycieli i instytucji (szkoy, domy kultury)
Sibelius 7 Photo program do edycji nut + program PhotoScore Ultimate 7
Sibelius 7 Audio program do edycji nut + program AudioScore Ultimate 7
Gabriel Fauré - Pavane - 15 fletów
1. Festiwal Muzyki Crossover (Bielsko-Bia?a 2016)
All Improvviso 2011
Reporta?: Muzyka na Szczytach 2015
Sibelius 7 Photo|Audio program do edycji nut + program PhotoScore Ultimate 7 + program AudioScore Ultimate 7
Sibelius 7 Photo|Audio EDU program do edycji nut + program PhotoScore Ultimate 7 + program AudioScore Ultimate 7, wersja edukacyjna dla nauczycieli i instytucji (szkoy, domy kultury)
Sibelius 7 Photo program do edycji nut + program PhotoScore Ultimate 7
Sibelius 7 Audio program do edycji nut + program AudioScore Ultimate 7
