Wydawnictwa płytowe NFM nominowane do Fryderyków 2016
Akademia Fonograficzna ogłosiła nominacje do 22. edycji nagrody Fryderyk. Wśród nominowanych są wydawnictwa płytowe Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu!
W 2015 roku ukazała się płyta z nagraniem Litanii Ostrobramskich Stanisława Moniuszki z udziałem Wrocławskiej Orkiestry Barokowej pod dyrekcją Jacka Kaspszyka. Jest to pierwsza w Polsce i na świecie rejestracja muzyki Moniuszki z wykorzystaniem historycznego instrumentarium. Płyta wydana została przez Program 2 Polskiego Radia we współpracy z Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu. Czteroczęściowy, pisany w latach 1843–1855 cykl uważa się za jedno z najwybitniejszych dzieł sakralnych kompozytora. W nagraniu, dokonanym przez Andrzeja Sasina i Aleksandrę Nagórko (CD Accord) w październiku 2013 roku, oprócz zespołu Narodowego Forum Muzyki wzięli udział: Anna Dennis (sopran), Markéta Cukrová (alt), Virgil Hartinger (tenor), Jarosław Bręk (bas), Magdalena Lisak (pianoforte) oraz Chór Polskiego Radia przygotowany przez Izabelę Polakowską-Rybską. Całość poprowadził znakomity dyrygent i wyjątkowa osobowość, Jacek Kaspszyk, który przez wiele lat był dyrektorem artystycznym NFM Filharmonii Wrocławskiej.
Na tle imponującej liczby osiemnastowiecznych muzycznych ujęć litanii (m.in. J. A. Hasse, M. Haydn, W.A. Mozart) w kolejnym stuleciu ich liczba bardzo zmalała, ograniczając się do lokalnych twórców, zwłaszcza tych związanych z sanktuariami maryjnymi. Moniuszko w swych litaniach zasadniczo nie odwoływał się do żadnej tradycji ich umuzyczniania, zaniechał także jakichkolwiek odniesień „historyzujących”, tworząc dzieła wysoce oryginalne. W każdej litanii występuje chór i soliści, którym (w trzech pierwszych utworach) towarzyszy orkiestra: w I Litanii dość skromna, w II – „klasyczna”, w III – najokazalsza, z powiększoną sekcją dętą i kotłami. Litania IV zachowała się tylko w wersji na głosy wokalne i fortepian, choć jest prawdopodobne, iż także miała mieć wersję orkiestrową. (Fragment eseju Piotra Maculewicza zamieszczony w booklecie płyty.)
PRCD 1928
Grażyna Bacewicz: String Quartets Nos 1, 3, 6 & 7
Wydawca: Naxos
Wykonawcy:
Lutosławski Quartet:
Jakub Jakowicz – I skrzypce
Marcin Markowicz – II skrzypce
Artur Rozmysłowicz – altówka
Maciej Młodawski – wiolonczela
Ekspresjonizm. Neokalsycyzm. Serializm, sonoryzm. Ważne nurty w muzyce XX w., a każdy – w różnej mierze i w różnych okresach – przejawiał się w siedmiu kwartetach smyczkowych Grażyny Bacewicz. Twórczyni szerokiego katalogu obejmującego symfonie, koncerty, pieśni, balety, utwory fortepianowe, muzykę do spektakli teatralnych oraz liczne utwory na skrzypce, Grażyna Bacewicz, stale poszukiwała dróg rozwoju własnego stylu. W wywiadzie udzielonym 1964 r. mówiła, że kompozytor progresywny nie zgodziłby się na powtarzanie nawet samego siebie. Musi on nie tylko pogłębiać i udoskonalać swoje osiągnięcia, ale również przekraczać własne granice: „Wydaje mi się, że na przykład w mojej muzyce, choć nie uważam się za innowatorkę, można zauważyć stały rozwój". Ostatnich pięć kwartetów w szczególności odzwierciedla jej zaangażowanie w nowe idee, przy zachowaniu oddania formie, logice i ekspresji. W studium poświęconym kompozytorce, wydanym w 1985 r., muzykolog Adrian Thomas utrzymuje, że postrzegane łącznie, „nie mają one rywala w dwudziestowiecznej muzyce polskiej, a wiarygodnym jest twierdzenie, że po Bartóku reprezentują one jedno z najważniejszych osiągnięć w tym gatunku w całym stuleciu". (...) Grażyna Bacewicz z zangażowaniem eksplorowała nowe techniki, ale nigdy nie straciła z pola widzenia własnego, osobistego stylu.(...)
Frank K. DeWald (fragment tekstu z bookletu płyty)
Płyta została nagrana w sali koncertowej Filharmonii Wrocławskiej w 2012 roku. Reżyseria nagrania, montaż, mastering: Andrzej Sasin i Aleksandra Nagórko (CD Accord).