Mikis Theodorakis

Grecki polityk oraz kompozytor przyszedł na świat na wyspie Chios w 1925, a dzieciństwo spędził podróżując po kraju wraz ze swoim ojcem, cenionym Ministrem Spraw Wewnętrznych. Mikis wcześnie zaczął interesować się muzyką i jako chłopiec brał udział w barokowych uroczystościach kościelnych. W wieku 13 lat rozpoczął naukę w Konserwatorium w Atenach, gdzie uczył się kompozycji oraz dyrygentury. Niestety, w roku 1943 musiał wstąpić do greckiego wojska, by bronić kraj przed najazdem Państw Osi. Podczas wojny domowej w kraju (1947-1953) był więziony. Studia artysta mógł dokończyć wyjeżdżając do Paryża. Tam uczyli go Messiaen oraz Leibowitz.
Kompozycje artysty to muzyka związane z Grecją, opierająca się na pieśniach ludowych z wykorzystaniem technik muzyki klasycznej XX wieku. Jego pierwsze dzieła symfoniczne: koncert fortepianowy, I suita, I symfonia okazały się wspaniałymi, uznanymi przez cały świat utworami. W 1957 roku zdobył złoty medal na Muzycznym Festiwalu w Moskwie, a dwa lat później, po zaprezentowaniu baletu „Antygona” w Covent Garden, Darius Milhaud nominował go do Nagrody Muzycznej American Copley jako Najlepszego Europejskiego Kompozytora Roku.
Wraz z powrotem do ojczyzny Mikis Theodorakis powrócił do korzeni. Komponując „ Epitaphios” rozpoczął kulturową rewolucję w swoim kraju. Po dziele tym powstały kolejne genialne utwory „Epiphania”, „Małe Cyklady”, „Romiossini”, „Romancero Gitan” korzystające z greckiej oraz światowej poezji. Tym sposobem oddał greckiej muzyce jej dostojność oraz honor, zaczął rozwijać pojęcie muzyki metasymfonicznej i stał się poważanym w świecie geniuszem muzyki. W tym czasie rozpoczął również współpracę z małą Orkiestrą Ateńską oraz z Towarzystwem Muzycznym z Pireus, z którymi wiele koncertował. W 1963 założył Młodzieżową Demokrację im. Lembrakisa, której został prezesem. Rok później wstąpił do Parlamentu.
W roku 1967 faszystowska junta najechała na Grecję przez co artysta wraz z żoną i dziećmi trafił do więzienia. Później przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Oropos. Na szczęście, dzięki pomocy międzynarodowego ruchu solidarności, na którego czele stali Dymitr Szostakowicz, Leonard Bernstein, Arthur Miller i Harry Belafonte Mikis Theodorakis został uwolniony i w 1970 wyjechał z kraju.
Na wygnaniu walczył o upadek najeźdźców oraz wspierał siły zbrojne Grecji. Na całym świecie dał wiele koncertów, które były symbolem jego walki o demokrację w swoim kraju. Stał się międzynarodowym symbolem stawiania oporu dyktaturze.
Po upadku dyktatury, kompozytor wrócił do kraju, kontynuując koncertowanie w Grecji oraz za granicą. W tym samym czasie angażował się w sprawy publiczne, wiele razy został wybrany do Greckiego Parlamentu, a od 1990-192 został Ministrem w Rządzie Konstantina Mitsotakisa. Następnie został wybrany Głównym Dyrektorem Muzycznym Orkiestry Symfonicznej i Chóru Helleńskiego Radia i Telewizji.
Jest twórcą muzyki filmowej, między innymi do „Greka Zorby”, „Z”, „Les Amants de Téruel” oraz „Stage of siege”. Napisał również dwa oratoria, z których najbardziej znany jest śpiew główny, oparty na poezji Pabla Nerudy. Współpracował również z teatrem tworząc bazy muzyczne do „Elekry”, "Iphigenii”, „Króla Edypa”, „Antygony”.
Mikis Theodorakis od zawsze starał się łączyć swój niesamowity talent z głęboką miłością do ojczyzny. Aktualnie, jest on związany z wieloma organizacjami walczącymi o prawa człowieka, pokój oraz chroniącymi środowisko. Zainicjował również Grecko-Turecką Wspólnotę Przyjaźni, której członkami są tureccy muzycy oraz piosenkarz Zülfü Livaneli.

III Symfonia- sopran Els Borkenstein, dyrygent Heinz Rögner Berliński Chór Radiowy, Orkiestra Opery w Berlinie

Muzyka z filmu "Grek Zorba"

"To zeimbekiko tis Evdokias"- kompozycja Theodorakisa oraz Loizosa

https://www.youtube.com/watch?v=hw-Sho4sxuQ