„Harmoniemusik z XIX-wiecznych rękopisów wrocławskich" – premiera nowej płyty wydanej przez Narodowe Forum Muzyki

Z radością informujemy, że ukazał się nowy album Narodowego Forum Muzyki Harmoniemusik z XIX-wiecznych rękopisów wrocławskich. Na płycie znalazły się pochodzące ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu utwory przeznaczone na zespół instrumentów dętych. Nagrania dokonano w doskonałej akustycznie Sali Czarnej Narodowego Forum Muzyki. Wykonawcy: Ronald Šebesta, Tomasz Dobrzański – klarnety, Dominika Stencel, Marek Kuc – rogi, Szymon Józefowski, Elżbieta Jendrysik – fagoty. Reżyseria nagrań, montaż, mastering: Maurycy Kin.


Tytuł: Harmoniemusik z XIX-wiecznych rękopisów wrocławskich


Wykonawcy:

Ronald Šebesta (lider), Tomasz Dobrzański – klarnety

Dominika Stencel, Marek Kuc – rogi

Szymon Józefowski, Elżbieta Jendrysik – fagoty



Nagrano w Sali Czarnej Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego, 17–19 listopada 2017 r. oraz 17–18 lutego 2018 r.


Reżyseria nagrania, montaż, mastering: Maurycy Kin

NFM 53, LUNCD 443



Premiera płyty: 8 lutego 2019


Patronat medialny: Program II Polskiego Radia



Program:
Christoph Schimpke (1725–1789) Parthia in B a due Clarinetti, due Corni et Fagotto

1. Largo – Allegro

2. Menuetto

3. Andante

4. Finale



Josef Puschmann (1738–1794) Parthia in Es a Clarinetto Primo, Clarinetto Secondo, Corno Primo Corno Secondo et Fagotto

5. Allegro

6. Menuetto

7. Adagio

8. Rondo. Allegro moderato



Chrysogonus Zech (1728–1804) Cassatio ex D a Clarinetto Primo, Clarinetto Secondo, Corno Primo, Corno Secondo e Fagotto

9. Moderato

10. Adagio

11. Finale

12. Alla polacca

13. Presto – Adagio



Anonim

14. Marsch von Kosciuszko

15. Allemande

16. Echo

17. Rondo



Antonio Rosetti (ok. 1750–1792) Parthia in Es a due Clarinetti, due Corni e Fagotto

18. Allegro

19. Largo

20. Menuetto

21. Allegro. Scherzo



Franz Cristoph Neubauer (ok. 1760–1795) Parthia in Es a Clarinetto Primo, Clarinetto Secondo, Corno Primo, Corno Secondo, Fagotto Primo e Fagotto Secondo

22. Allegro

23. Menuetto

24. Adagio

25. Rondo. Allegro



„Harmoniemusik, w najszerszym znaczeniu tego terminu, to muzyka skomponowana na instrumenty dęte, to także zespół, który tę muzykę wykonywał. W sensie bardziej specyficznym dla epoki muzycznego klasycyzmu termin ten oznaczał muzykę okazjonalną, użytkową, graną często na wolnym powietrzu przez zespół instrumentów dętych, która towarzyszyła rozrywkom i uroczystościom życia dworskiego. Określenie „Harmonie” pojawiło się jako niemieckie słowo oznaczające ogólnie zespół instrumentów dętych. Tradycja jego funkcjonowania ma długą historię. W znaczeniu tym używa go już Michael Praetorius w swoim monumentalnym dziele Syntagma musicum z roku 1620.

Zespoły Harmoniemusik utrzymywali przede wszystkim arystokraci, a za ich wzorem – ośrodki kościelne i miejskie. Było to charakterystyczne, powszechne zjawisko kultury muzycznej tych czasów. Pojawiło się ono około 1760 roku, zaś moda na ten rodzaj muzycznej rozrywki trwała do lat trzydziestych XIX wieku. Choć Harmoniemusik była tak istotnym zjawiskiem muzycznym, w dzisiejszych czasach nie wzbudziła wielkiego zainteresowania badaczy, a tym bardziej jest rzadkością na estradach koncertowych. Wynika to zwłaszcza z dość uproszczonego poglądu, że z założenia lekki repertuar Harmoniemusik pod względem artystycznym jest niewysokich lotów i nie zasługuje na zbytnią uwagę. Jednak bliższe jego poznanie z pewnością zmienia tę optykę i wnosi wiele do historii zespołu instrumentów dętych oraz wiedzy o jego rozwoju jako istotnej części orkiestry, a przede wszystkim przyczynia się do odkrywania interesującego i niejednokrotnie wybitnego repertuaru”.

Tomasz Dobrzański, fragment eseju zamieszczonego w booklecie dołączonym do płyty.