8.01.12
Niedziela, godz. 16:00 i 19:00
Sala koncertowa Filharmonii
Walce wiedeńskie
Zbigniew Szufłat - prowadzenie
Mirosław Gąsieniec - fortepian
Wrocławska Orkiestra Kameralna Leopoldinum
Elżbieta Szomańska - słowo o muzyce
Program:
J.Strauss - Wiener Blut
Pizzicato Polka
Schatz Walzer
Unter Donner & Blitz – polka
An der Schoenen Blauen Donau – walc
Trisch-Trasch – polka
A. Loehr - Węgierska fantazja
P. Hindemith - Wieczór u źródeł Dunaju
A. Ferraris - Dwie gitary
J. Strauss - Feuerfest
R. Steczyński - Wiedeń, miasto moich marzeń
B. Arbad - Ciemne winogrona
J. Strauss - Cesarski walc
Johann II i Josef Strauss należeli do jednej z najsławniejszych rodzin muzycznych wszechczasów. Dynastię tę zapoczątkował Johann Strauss I – znany w Wiedniu kompozytor walców, polek i innych utworów tanecznych. Niezależnie od sukcesów, jakie osiągał w tej dziedzinie, zabronił swoim synom jakichkolwiek dążeń do rozwijania zainteresowań muzycznych. Mimo że dostrzegał w nich talent, obmyślił plan na życie, w myśl którego Johann II stać się miał bankierem, a Josef rozpocząć błyskotliwą karierę w wojsku austriackim. Tak jak w wielu różnych rodzinach i tu doszło do konfliktu pokoleń, ponieważ synowie Straussa zupełnie inaczej widzieli swoją przyszłość. Johann w tajemnicy przed ojcem zaczął pobierać lekcje fortepianu, skrzypiec i kompozycji, a Josef, choć początkowo pracował jako inżynier i projektant, wkrótce poświęcił się pisaniu utworów tanecznych. Popularność Johanna II przewyższyła sławę ojca. Pisano nawet o międzypokoleniowym pojedynku. Można uznać, że wygrał go syn, ponieważ to jego walce i polki pokochał najpierw Wiedeń, a później cały świat. Wrocławska Orkiestra Kameralna Leopoldinum pod dyrekcją Zbigniewa Szufłata zaprezentuje jedne z najpiękniejszych i zarazem najbardziej znanych dzieł braci Straussów. Usłyszymy utwory: An der schönen blauen Donau, Wiener Blut, Morgenblätter, Kaiser-Walzer, Künstlerleben, Schatz-Walzer, Unter Donner und Blitz, Tritsch-Trasch-Polka Johanna II Straussa, Ohne Sorgen-Polka, Feuerfest-Polka Josefa Straussa oraz wspólne dzieło obu braci – przepełnioną humorem Pizzicato-Polkę.