Martha Argerich w Narodowym Forum Muzyki

2 listopada br. w Narodowym Forum Muzyki wystąpi legendarna argentyńska pianistka Martha Argerich wraz ze znakomitą instrumentalistką młodego pokolenia – Theodosią Ntokou! Artystki wykonają niezwykle efektowny koncert na dwa fortepiany i orkiestrę Francisa Poulenca. Repertuar dopełnią barwne wyrazowo dzieła Claude’a Debussy’ego, Camille’a Saint-Saënsa oraz Samuela Barbera w wykonaniu NFM Filharmonii Wrocławskiej.

Koncert rozpoczną dźwięki poruszającego Adagia z Kwartetu smyczkowego h-moll op. 11 autorstwa Samuela Babera, amerykańskiego dwudziestowiecznego twórcy. Kompozycja odznacza się głęboko elegijnym charakterem, a w jej nostalgicznych brzmieniach kryje się ogromny ładunek emocjonalny. Utwór, nazwany niegdyś „najsmutniejszym w historii muzyki klasycznej”, wykonywany był na pogrzebach m.in. Alberta Einsteina czy prezydentów Franklina D. Roosevelta i Johna F. Kennedy’ego.

Zupełnie odmiennym kolorytem cechuje się Koncert d-moll na dwa fortepiany i orkiestrę Francisa Poulenca. Sam kompozytor określił swoje dzieło jako „wielki krok naprzód”, bowiem w jego lekkiej fakturze słychać rozmaite inspiracje nurtami do tej pory pozostającymi poza granicami zainteresowań muzyki klasycznej. Poulenc widocznie czerpał z tradycji jazzowej czy modalizmów charakterystycznych dla balijskiego gamelanu.

Tego wieczoru zabrzmi także Preludium do Popołudnia fauna – poematu symfonicznego Claude’a Debussy’ego – będącego jednym z najważniejszych dzieł powstałych u schyłku XIX wieku. Utwór ma ogromne znaczenie, tak w kontekście twórczości Debussy’ego, jak i historii muzyki w ogóle, wyznacza bowiem początek impresjonizmu w muzyce. Rozpoczynająca kompozycję charakterystyczna melodia fletu do dziś stanowi silnie ugruntowany motyw symbolizujący nadejście nowego rozdziału – muzycznego modernizmu.

Koncert zwieńczy Karnawał zwierząt – cykl utworów nazwanych przez samego ich autora – Camille’a Saint-Saënsa – rodzajem „fantazji zoologicznej”. Saint-Saëns skomponował Karnawał zwierząt jako muzyczny żart wykonywany wyłącznie w gronie przyjaciół. Ostatecznie dzieło opublikowano i zaprezentowano publicznie dopiero po śmierci kompozytora – zgodnie z jego życzeniem. Co ciekawe, od tego czasu Saint-Saëns jest kojarzony głównie jako twórca właśnie tego utworu.