48 Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans

To wielki zaszczyt i przyjemność przedstawić Państwu program nadchodzącej edycji prestiżowego Festiwalu Wratislavia Cantans. Edycja 2013 jest pierwszą, której jestem dyrektorem artystycznym.

W 2013 roku Festiwal zwraca się w stronę południa Europy i nosi wiele mówiącą nazwę „Podróż do Włoch”. Jest to nawiązanie do wizerunku Italii sprzed wieków, kiedy to kraj ten był kolebką muzyki i sztuki, a wizyta w nim była uznawana za obowiązek artystów i intelektualistów.

Na początek zaproponujemy serenatę Aci, Galatea e Polifemo Georga Friedricha Händla oraz kantatę Aus der Tiefe rufe ich, Herr, zu dir Johanna Sebastiana Bacha. Będzie to znakomita okazja, by jednego wieczoru usłyszeć dwie kompozycje o wielkiej wartości, które zostały stworzone w podobnym czasie przez bardzo młodych twórców. W koncercie zatytułowanym „Światy równoległe” wraz w innymi artystami pod moim kierunkiem wezmą udział Il Giardino Armonico i Chór Filharmonii Wrocławskiej.

Konktynuacją naszej podróży będą muzyczne nieszpory – zabrzmią utwory Heinricha Schütza, a także Giovanniego Gabrielego, u którego Schütz studiował w Wenecji. Całość wykonają pod dyrekcją Petera Neumanna zespoły Kölner Kammerchor i Collegium Cartusianum.
Kolejnym przystankiem będzie oratorium La Betulia liberata Wolfganga Amadeusa Mozarta, twórcy ściśle związanego z Włochami, który tam właśnie odniósł swoje pierwsze wielkie sukcesy jako wykonawca i kompozytor. Koncert będzie okazją, by po raz pierwszy we Wrocławiu usłyszeć grającą na instrumentach historycznych orkiestrę B’Rock.

Kolejne wieczory to koncerty o charakterze kameralnym, które również rozwijają myśl przewodnią programu. Wirtuozka gry na harfie podwójnej Margret Köll wykona program złożony z wczesnobarokowych utworów kompozytorów włoskich i hiszpańskich, a Quartetto di Cremona przedstawi muzykę twórców włoskich trzech kolejnych stuleci. Z okazji dwusetnej rocznicy narodzin Verdiego zaprezentowany zostanie jego jedyny kwartet smyczkowy – utwór o wielkich walorach artystycznych, dziś rzadko wykonywany. Muzykolog, kompozytor i enolog, Giovanni Bietti, doradca artystyczny Akademii Świętej Cecylii w Rzymie, poprowadzi razem z sopranistką Gemmą Bertagnolli i basem Furiem Zanasi koncert / konferencję na temat „Muzyka i wino”.

Inspirowana Italią muzyka Franza Schuberta i Feliksa Mendelssohna-Bartholdy’ego będzie motywem przewodnim koncertu Wrocławskiej Orkiestry Barokowej i sopranistki Julii Lezhnevej, rodzącej się gwiazdy na firmamencie wokalnym. W programie znajdzie się też Exultate, jubilate Mozarta skomponowane w 1773 roku w Mediolanie.

Zespół wokalny Vox Luminis zaproponuje nam Responsoria na Wielką Sobotę Gesualda da Venosy (którego czterechsetna rocznica śmierci przypada w trakcie Festiwalu) i Stabat Mater Domenica Scarlattiego. Usłyszymy wyrafinowane kompozycje odnoszące się do tematu męki Jezusa Chrystusa bazujące na tekstach o wielkim ładunku emocjonalnym.

Zespół Spira Mirabilis wykona Pulcinellę („Balet ze śpiewem”) Igora Strawińskiego – osobistą podróż autora w głąb osiemnastowiecznej muzyki włoskiej. Próby do tego koncertu będą otwarte dla publiczności. Ósmego września odbędzie się premiera utworu Wojciecha Ziemowita Zycha, kompozycji zamówionej przez Festiwal. Podstawą formalną dzieła jest idea rozmieszczenia wykonawców w różnych miejscach przestrzeni koncertowej, co jest inspirowane twórczością polichóralną Giovanniego Gabrielego komponowaną dla Bazyliki św. Marka w Wenecji.

Na koncercie finałowym pod batutą Eda Spanjarda, który poprowadzi Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Wrocławskiej i The Swingle Singers, usłyszymy Sinfonię na osiem głosów i orkiestrę Luciana Berio oraz Folktales na wiolonczelę i orkiestrę Giovanniego Sollimy, kompozytora i wirtuoza, którego zainteresowania obejmują obszar od muzyki rockowej i etnicznej po klasyczną.

Niezwykle przyjemnym wydarzeniem wybiegającym nieco poza główny motyw Festiwalu będzie koncert Le Mystère des Voix Bulgares, zespołu o niepowtarzalnej barwie i stylu, który wykona tradycyjne pieśni bułgarskie, a także utwory z repertuaru późnorenesansowego.

Giovanni Antonini

WERSJA ORYGINALNA