Igor Strawiński

Igor Strawiński przyszedł na świat w 1882 roku w Orenienbaum i od najmłodszych lat interesował się muzyką, a szczególnie geniuszem i tradycją muzyczną swojej ojczyzny. Było to głównie za sprawą jego ojca, solisty w Petersburskiej Operze.
W 1903 roku rozpoczął naukę kompozycji u Rymskiego-Korsakowa, a sześć lat później dzięki Siergiejowi Diagilewowi, który zlecił mu napisania baletów dla „Baletów Rosyjskich” stał się sławny. W 1910 powstał „Ognisty ptak”, w którym słychać wpływ nauczyciela Strawińskiego, niemniej jednak można w nim też wysłyszeć niektóry cechy, które później będą charakteryzowały tego kompozytora, takie jak jego wyostrzone poczucie rytmu czy zróżnicowanie instrumentalne.
W roku 1913 przyszedł czas na jego wielkie dzieło, dzieło którego premiera wyznaczyła początek muzyki współczesnej, które poprzez swoje ostre rytmy oraz agresywną instrumentacje wywołało skandal wśród słuchaczy. Mowa tu oczywiście o „Święcie wiosny” napisanym dla Diagilewa, balecie który poprzez swój rytm, harmonię oraz barwę stał się jednym z najbardziej rewolucyjnych dzieł w historii muzyki klasycznej.
Kolejnym dziełem, które Strawiński napisał dla „Rosyjskich baletów” było „Wesele”, w którym w ciekawy sposób kompozytor ten zestawił cztery fortepiany z perkusją oraz towarzystwem głosu. „Wesele” oraz „Święto wiosny” to utwory, które są znakomitym przykładem obecności wpływu narodowej szkoły rosyjskiej.
Niemniej jednak styl Strawińskiego niesamowicie zmienia się wraz z napisaniem kolejnego baletu „Pulcinella”, w której słychać wpływ muzyki barokowej, a w szczególności Pergolesiego. Premiera tego utworu miała miejsce w Paryżu przy współpracy Picasso oraz Massine. Tym dziełem rozpoczął się etap neoklasyczny w twórczości tego artysty, w którym powrócił do dawnego stylu oraz do kompozytorów przez niego cenionych. W „Królu Edypie” słychać Haendla, w „Pocałunku wieszczki” Czajkowskiego, w symfonii C-dur Haydna, a w koncercie D-dur na orkiestrę smyczkową Bacha.
Balet „Agon” otworzył nowy etap w twórczości Czajkowskiego, który w tym okresie zainteresował się muzyką dodekafoniczną, zdefiniowaną przez jego konkurenta Arnolda Schönberga. W stylu tym napisał również „Canticum Sacrum”, „Threni” czy „Movements” na fortepian i orkiestrę. Kompozytora interesował również serializm wywodzący się z dodekafonii.
Zmarł w 1971 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie przebywał od 1940 roku. Pochowany został w Wenecji.

"Święto wiosny"- choreografia Maurice Béjart

"Ognisty ptak"- Nina Ananiashvili, Andris Liepa, Ekaterina Liepa, Sergey Petukhov

https://www.youtube.com/watch?v=2oqscKybsBU

"Pulcinella"- Scapino Ballet