18.12.2011 roku
Niedziela, godz. 18:00
Sala koncertowa Filharmonii
Claudio Cavina – dyrygent
Robarta Mameli – sopran
Francesca Lombardi – sopran
Andrea Arrivabene – kontratenor
Luca Dordolo – tenor
Wrocławska Orkiestra Barokowa
Program:
G.F. Händel – Silete Venti HWV 242
A. Scarlatti – Concerto F-dur nr 3 z Six Concertos in Seven Parts (1724)
A. Caldara – Vaticini di pace
Podczas dzisiejszego koncertu zabrzmią dzieła barokowych mistrzów. Usłyszymy je w interpretacji włoskich solistów oraz Wrocławskiej Orkiestry Barokowej specjalizującej się w wykonywaniu muzyki dawnej.
Motet Silete venti Georga Friedricha Haendla został skomponowany w Londynie prawdopodobnie w 1724 roku. Muzykolodzy pewni są wyłącznie tego, iż utwór ten nie powstał później niż w roku 1732, gdyż wówczas został on dołączony do oratorium Estera. Przeznaczony jest na orkiestrę smyczkową z błyskotliwą partią głosu sopranowego.
Six Concertos in Seven Parts for two Violins and Violoncello Obligate with two Violins more a Tenor and Thorough Bass – tak brzmiał pełny tytuł dzieła Alessandra Scarlattiego opublikowanego w 1740 roku w Londynie przez Benjamina Cooke’a. Fakt, że nastąpiło to kilkanaście lat po śmierci kompozytora, nasuwa szereg domysłów. Był to czas, gdy syn Alessandra – Domenico święcił triumfy wśród angielskiej publiczności dzięki swoim Essercizi per gravicembalo. Przypuszcza się więc, że Cooke, korzystając z popularności nazwiska Scarlatti, sam pragnął ogrzać się w jego blasku. Ale tym samym umożliwił nam poznanie tak wspaniałego dzieła.
W latach 1676–1740 bożonarodzeniowym zwyczajem Palazzo Apostolico w Rzymie była prezentacja nowej kantaty. Każdego roku wybierano kompozytora, który miał zaprezentować świąteczny utwór. Po spożyciu wigilijnej kolacji papież wraz
z zaproszonymi gośćmi udawał się na spoczynek, podczas którego mógł rozkoszować się dźwiękami skomponowanego na tę okazję dzieła. W 1713 roku poproszony o to został Antonio Caldara. Zaprezentował on wówczas napisaną rok wcześniej Vitacini di pace.