„12 Fantazji gambowych” na altówkę G.Ph. Telemann – Michał Bryła

12 Fantazji gambowych G. Ph. Telemanna w transkrypcji na współczesną altówkę jest dostępny w formacie Super Audio CD. Materiał źródłowy odnaleziono dopiero w 2015 roku, a aranżacja Michała Bryły jest w tym kontekście premierą światową. Album został doceniony najwyższymi ocenami w prasie branżowej oraz otrzymał prestiżową nagrodę Pizzicato Supersonic.

Niektóre z Fantazji skrzypcowych G. Ph. Telemanna grywałem jeszcze jako dziecko. Niedawno poznałem również cykl dedykowanych na violę da gamba, instrument strojony podobnie do współczesnej altówki. Od pierwszych dźwięków byłem zbiorem zauroczony. Strukturalnie cykl wyróżnia logika poruszania się w skali tonacji zasadniczej, ale łatwo dostrzec również znaczenie relacji prymatu dur-moll pomiędzy poszczególnymi utworami wewnątrz zbioru. Perspektywa konsekwentnego operowania zależnością tonacji oddaje doniosłość inwencji kompozytora, znacznie wpływającą na ogólne poczucie różnorodności w kontekście wykonawczym. Tekst źródłowy zawiera liczne sugestie odnośnie odpowiedniego doboru tempa, czego wynikiem jest ukierunkowanie merytorycznej warstwy poszczególnych części na poziomie charakterologicznym. Główną zasadą edycyjną było tutaj podjęcie próby osiągnięcia spójności tekstu względem materiału źródłowego. Metodyka doboru rozwiązań ingerowania w opracowanie zakłada przede wszystkim praktyczne przeznaczenie utworów. Przez wzgląd na nieco odmienną specyfikę pierwotnej dedykacji cyklu w kontekście instrumentarium, adaptacja na altówkę niekiedy zawiera intuicyjne uzupełnienia, pozostawiając do dyspozycji gotowy materiał koncertowy. Ewentualne sugestie z założenia zostały przeanalizowane pod kątem spójnej z estetyką zbioru koncepcji i nie stanowią własnej refleksji edytorskiej. Niedawno znalazłem w swojej bibliotece nuty Fantazji skrzypcowych G. Ph. Telemanna TWV 40:14-25,które opracowywał Florian Bryła. Historia w pewien sposób zatacza koło, ponieważ 50 lat później ja dokonałem własnej transkrypcji Fantazji gambowych. Pozwoliłem sobie odnieść się w niniejszej publikacji do pracy Dziadka, rejestrując dodatkowo przeznaczoną na skrzypce część Dolce z Fantazji nr 7 TWV 40:20, w Jego opracowaniu.

Dr MICHAŁ BRYŁA