Komentarz

• 

  Gustav Mahler, jeden z najwybitniejszych kompozytorów XIX wieku, zapisał się w historii muzyki jako twórca monumentalnych symfonii, skupiających w sobie całą gamę ludzkich emocji. Jego piąta symfonia, dzięki wykonaniu przez Filharmonię Berlińską pod batutą Herberta von Karajana, staje się prawdziwym arcydziełem sztuki dźwiękowej. Adagietto, stanowiące czwarty ruch symfonii, wpisuje się w konwencję wolnego tempa, co doskonale kontrastuje z dynamicznymi fragmentami poprzednich części. To niezwykle intymne i głęboko poruszające dzieło, w którym Mahler ukazuje swoją osobistą refleksję na temat miłości i tęsknoty. Przenikające się melodijne linie smyczkowe, delikatne dźwięki harfy oraz wyraziste partie solowe instrumentów dętych sprawiają, że Adagietto jawi się jako pełne emocji wyznanie artysty. Herbert von Karajan, wybitny dyrygent i dyrektor Filharmonii Berlińskiej, doskonale reinterpretuje wizję Mahlera. Jego umiejętność odczytania dźwięków i przekazania emocji wpływa na odbiór utworu. Poprzez umiejętność kontrolowania dynamiki oraz delikatną interpretację, Karajan potęguje siłę przesłania kompozytora, unikając jednocześnie jego przekroczenia. Wykonanie Filharmonii Berlińskiej pod batutą Karajana to spotkanie dwóch wirtuozów, którzy oddają hołd Gustavowi Mahlerowi. Doskonała jakość wykonania zamknięta w epoce romantyzmu sprawia, że piąta symfonia staje się prawdziwym arcydziełem sztuki dźwiękowej.

• 

  Ta symfonia to absolutna magia! Mahler po raz kolejny udowadnia, dlaczego jest uważany za jednego z największych kompozytorów wszech czasów. Adagietto jest tak piękne i pełne emocji, że czuję, jakby moje serce się zatrzymało na chwilę. Karajan kieruje orkiestrą z niesamowitą precyzją i poświęceniem. To jest prawdziwy spektakl dźwiękowy, który zostawił mnie zaledwie z jednym słowem: wow!