Wrocławski Festiwal Gitarowy

Jest to jeden z najważniejszych międzynarodowych festiwali gitarowych w Polsce i Europie, który każdego roku gości wybitnych artystów i takie gitarowe sławy jak: John McLaughlin, Al di Meola, Jesse Cook, Tomatito, czy Tommy Emmanuel.
Podczas tegorocznej edycji festiwalu w Hali Stulecia wystąpi Paco de Lucia – król flamenco, który wypracował własny styl muzyczny i przez muzyków grających flamenco na całym świecie jest uznawany za guru.

PROGRAM
14. WROCŁAWSKIEGO FESTIWALU GITAROWEGO
GITARA 2011

• SPEKTAKL FLAMENCO BODY & SOUL
18 listopada 2011, godz. 20.00
C.S. Impart, ul. Mazowiecka 17, Wrocław
Carlos Piñana (Hiszpania)
90 PLN / 60 PLN / 40 PLN
• KLASYKA MISTRZÓW
19 listopada 2011, godz. 18.00
Stara Giełda, pl. Solny 16, Wrocław
Javier García Moreno (Hiszpania)
30 PLN / 20 PLN
• JAZZ I MUZYKA POŁUDNIA
19 listopada 2011, godz. 20.00
Klub Firlej, ul. Grabiszyńska 56, Wrocław
Antonio Forcione (Włochy)
45 PLN / 30 PLN
• TANGO ARGENTYŃSKIE
20 listopada 2011, godz. 18.00
C. S. Impart, ul. Mazowiecka 17, Wrocław
New Tango Bridge (Polska)
90 PLN / 60 PLN / 40 PLN
• MUZYKA TANECZNA NA PRZESTRZENI EPOK
22 listopada 2011, godz. 19.00
Rynek - Stary Ratusz, Wrocław
Cracow Guitar Quartet (Polska)
30 PLN / 20 PLN
• ŚWIATOWE PRZEBOJE
23 listopada 2011, godz. 19.00
Rynek - Stary Ratusz, Wrocław
Los Desperados (Polska)
30 PLN / 20 PLN
• MUZYKA LATYNOSKA
24 listopada 2011, godz. 18.00
Klubokawiarnia Mleczarnia, ul. Włodkowica 5, Wrocław
Stefan Grasse Trio (Niemcy)
30 PLN / 20 PLN
• KLASYKA I IMPROWIZACJA
25 listopada 2011, godz. 18.00
Klubokawiarnia Mleczarnia, ul. Włodkowica 5, Wrocław
Michael Langer (Austria)
30 PLN / 20 PLN
• MUZYKA SZWAJCARSKICH KOMPOZYTORÓW
26 listopada 2011, godz. 18.00
Stara Giełda, pl. Solny 16, Wrocław
Ensemble Spectral (Polska)
30 PLN / 20 PLN
• FINGERSTYLE SHOW
26 listopada 2011, godz. 20.00
Synagoga pod Białym Bocianem, ul. Włodkowica 7, Wrocław
Preston Reed (Szkocja)
45 PLN / 30 PLN
• KRÓL FLAMENCO
27 listopada 2011, godz. 18.00
Hala Stulecia, ul. Wystawowa 1, Wrocław
Paco de Lucía (Hiszpania)
180/140/100/70/40 PLN
do dnia 15.09.2011
200/160/120/90/60 PLN
od dnia 16.09.2011


BILETY:
www.sklep.gitara.wroclaw.pl
www.ticketpro.pl

Dolnośląskie Centrum Informacji Kulturalnej - Wrocław, Rynek-Ratusz 24, tel.: 71 342 22 91
Sklep muzyczny De'Molika - Wrocław ul. Kazimierza Wielkiego 65, tel.: 71 346 89 26
Hala Stulecia - Wrocław, ul. Wystawowa 1, tel.: 71 347 51 17
Rezerwacja i informacje pod adresem [email protected]


ORGANIZATOR:
Wrocławskie Towarzystwo Gitarowe
ul. Ruska 46a/14
50-079 Wrocław
tel.: +48 71 718-30-17
fax: +48 71 718-30-14
e-mail: [email protected]


Więcej: www.gitara.wroclaw.pl


Artyści 14. Wrocławskiego Festiwalu Gitarowego GITARA 2011
Carlos Piñana
Carlos Piñana wywodzi się z rodziny, w której od zawsze silnie kultywowano tradycje muzyczne. Ojciec Carlosa był jego pierwszym nauczycielem gry na gitarze i to właśnie on zaszczepił w muzyku miłość do flamenco. Umiejętność wykonawstwa tego nurtu muzycznego doskonalił Piñana przez całe życie, szczególnie intensywnie w okresie studiów w Konserwatorium Muzycznym w Cartagena.
Obecnie artysta należy do grona najlepszych wykonawców flamenco. Świadczą o tym liczne nagrody zdobyte na festiwalach poświęconych tej kulturze. Na swoim koncie ma sześć płyt CD, a ponadto jest autorem muzyki do wielu spektakli teatralnych. Piñana jest laureatem prestiżowych nagród i wyróżnień, koncertował w wielu krajach Europy, Azji, Ameryki i Afryki.
Jest on także propagatorem kultury flamenco. Współtworzy Międzynarodowy Festiwal Gitary i Międzynarodowy Konkurs Gitary Flamenco w Murcji Nino Ricardo. Współpracował z takimi artystami, jak: Fathy Salama, Tommy Smith, Ross Daly, Cañizares, Jay Miles oraz Polską Orkiestrą Filharmonii Lubelskiej.
Do swojego najnowszego projektu Body & Soul zaprosił wokalistę Curro Piñanę, tancerkę Nadię Márquez oraz perkusistę Miguela Áengela Orengo. Body & Soul stanowi połączenie dwóch głównych filarów flamenco – muzyki i tańca. Jednak to Carlos Piñana jest autorem i wykonawcą muzyki, który łączy tradycyjne formy flamenco ze swoim indywidualnym stylem. Ta niesamowita opowieść o historii ciała i duszy uzupełniona tańcem i słowami pozwoli przenieść się w niezwykły, muzyczny świat. Jak twierdzą artyści, projekt Body & Soul zrodzony jest z siły, liryzmu oraz wiedzy na temat sztuki flamenco.

Javier García Moreno
Javier Garcia Moreno zaliczany jest obecnie do czołówki hiszpańskiej gitarystyki. Muzyk ten zanany jest głównie w kręgu miłośników gitary klasycznej. W jego repertuarze znajduje się szereg kompozycji takich twórców, jak Jan Sebastian Bach czy, znani gitarzystom, Fernando Sor oraz Joaquin Rodrigo. Artysta od dziecka związany był z gitarą, a to za sprawą swojego ojca – również gitarzysty i profesora Wyższego Konserwatorium Muzycznego w Maladze. To właśnie u ojca Moreno pobierał pierwsze lekcje gry na instrumencie. Edukację muzyczną kontynuował w Królewskim Wyższym Konserwatorium Muzycznym w Madrycie, które ukończył z wyróżnieniem. W 1985 otrzymał stypendium Ministerstwa Kultury, zaś dwa lata później – tytuł profesora Konserwatorium im. Manuela de Falli, stając się jednocześnie najmłodszą osobą z tym tytułem w Hiszpanii.
Znakiem rozpoznawczym Moreno jest przede wszystkim doskonały warsztat techniczny, umożliwiający mu wykonywanie najbardziej wymagających kompozycji. Znany jest również ze swoich umiejętności interpretacyjnych. Na łamach specjalistycznego czasopisma Soundboard, traktującego o muzyce gitarowej, znalazła się następująca opinia na temat występu artysty: „Jego wspaniała interpretacja oraz niesamowita, ciepła barwa dźwięku sprawiły, że sala wybuchła wrzawą niekończących się oklasków”.
Javier Garcia Moreno z powodzeniem koncertuje solo lub z towarzyszeniem zespołów, nie tylko w Hiszpanii, ale także w wielu innych krajach całego świata, m. in.: we Francji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, na Kubie, w Japonii, Turcji i wielu innych. Zapraszany jest na liczne festiwale o zasięgu międzynarodowym, w których bierze udział nie tylko w charakterze wykonawcy, ale także pedagoga. Artysta bowiem chętnie prowadzi warsztaty oraz lekcje mistrzowskie, które zawsze cieszą się ogromnym zainteresowaniem wśród młodych adeptów gry na gitarze. Jest współtwórcą nowej metody nauczania, która dziś stosowana jest w wielu ośrodkach.

Antonio Forcione
Antonio Forcione jest artystą, który wzbrania się przed sztywną, gatunkową klasyfikacją muzyki, twierdząc że jej zadaniem jest „wywołanie w ludziach całego spektrum emocji”, a tych wiadomo, nie klasyfikuje się na gatunki. Dlatego twórczość tego młodego Włocha skupia się raczej na muzycznych poszukiwaniach niż na wierności jednemu stylowi.
Swoją karierę gitarzysty rozpoczął jako młody chłopak. W wieku 13 lat koncertował po Włoszech wraz ze swoim trio, które współtworzył wraz z mandolinistą oraz perkusistą. Antonio Ukończył Akademię Muzyczną w Rzymie, jednak od 1983 roku mieszka i pracuje w Londynie, gdzie przeprowadził się w poszukiwaniu nowych inspiracji. Tam zetknął się z muzyką różnych kultur i to wywarło decydujący wpływ na jego twórczość. Dziś stylistycznie jest ona najbliższa jazzowi, jednak silne są w niej wpływy muzyki hiszpańskiej, brazylijskiej, kubańskiej i afrykańskiej. Forcione wpływów tych poszukuje poprzez współpracę z muzykami z całego świata. Swoją ostatnią płytę „Heartplay” nagrał wraz z amerykańskim kontrabasistą Charlie Hadenem, przy „Tears of Joy” współpracował z Ronu Majumdarem, grającym na bansuri, a przy „Ghetto Paradise” z wybitnym indyjskim perkusistą Trilokiem Gurtu. Ponadto występował z takimi gitarzystami, jak: Leo Kottke, John McLaughlin, Biréli Lagrène, Martin Taylor, Barney Kessel; z saksofonistą Andy’m Sheppardem, brazylijskim trębaczem Claudio Roditim czy z pianistą Jasonem Rebello. Antonio Forcione bardzo często wykorzystuje instrumenty etniczne charakterystyczne dla danego regionu świata, w którym występuje, a koncertował, poza Europą, także w Turcji, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Australii i Indonezji. Do tej pory nagrał szesnaście płyt, a każda z nich jest jakby opowieścią o tym gdzie był, co zobaczył, kogo spotkał i czego się nauczył.
Antonio Forcione nieraz porównywany był do takich gigantów gitary, jak Paco de Lucía, czy John McLaughlin. Ktoś kiedyś nazwał go nawet „Jimmim Hendrixem gitary akustycznej”. Takie porównania wydają się być jednak nie do końca „trafione”. Dlaczego? Ponieważ po przesłuchaniu już zaledwie kilku kompozycji skromnego Włocha, każdy się przekona, że takiego muzyka nie ma nigdzie na świecie.

Grzegorz Frankowski & New Tango Bridge
Przypuszczalnie nie ma drugiego tak aktywnego kontrabasisty i tak bezgranicznie zakochanego w tangu, jak Grzegorz Frankowski. Jego muzyczna kariera to wynik zaangażowania, talentu i otwartości w realizowaniu nowych pomysłów. To wreszcie współpraca z czołowymi muzykami reprezentującymi różne style muzyczne i tworzenie wciąż nowych projektów. W Quarteto Polaco Frankowski współpracował z argentyńskim pianistą Adrianem Kredą, później tworzył trio z Jadwigą Kotnowską i Waldemarem Gromolakiem, a z Vadimem Brodzkim uczestniczył w projekcie El Tango.
Jego autorskimi projektami było Trio Revirado nominowane w plebiscycie „Gazety Wyborczej” do miana największego wydarzenia kulturalnego 2001 roku oraz Kwintet Tango Bridge, utworzony na wzór Quinteto Tango Nuevo Astora Piazzolli, za którego sprawą Frankowski zyskał miano prekursora Tango Nuevo w Polsce. Niejako z połączenia tych dwóch projektów powstało New Tango Bridge, którego skład, oparty na składzie Tango Bridge, tworzą Paweł Wajrak – skrzypce, Christian Gerber – bandoneon, Michał Nagy – gitara, Grzegorz Frankowski – kontrabas. W nazwie New Tango Bridge zawiera się idea tego projektu, który ma być mostem łączącym tradycję latynoamerykańską z europejską, argentyńskie tango z jazzem, muzyką etniczną i muzyką krakowskich przedmieść. Idea, wydawałoby się, trudna do zrealizowania, jednakże Frankowski, jak na czołowego propagatora tanga w Polsce przystało, dokonuje tego z niezwykłą łatwością i rozmachem.
W 2010 roku ukazała się płyta New Tango Bridge zatytułowana „Global Bridge”, zawierająca autorskie kompozycje, będące połączeniem klasycznego tanga z jazzem, muzyką orientalną i elektroniczną. Płyta, zebrawszy doskonałe recenzje, stała się dowodem na to, że idea muzycznego mostu przez kontynenty się sprawdza, że postrzeganie tanga przez pryzmat wielu innych kultur i mieszanie go z innymi muzycznymi tradycjami nadaje tej muzyce nową jakość, nie ujmując jednak nic z jej żaru. Projekt New Tango Bridge dowodzi, że dźwięków tanga nie należy szukać wyłącznie w Argentynie, że energia, szczerość i nostalgia tej muzyki roztacza się od Buenos Aires przez Indie aż po Nową Hutę.

Cracow Guitar Quartet
„Lekkość wykonania, znakomite zmiany barw, swobodne ornamenty” – tak Krzysztof Nieborak w recenzji dla magazynu „La guitarra” i „Top Guitar” opisywał ich debiutancką płytę „From ballet to tango”. I tak opisać można by całą twórczość krakowskiego kwartetu, który jest jednakowo znakomity zarówno w wersji audio, jak i na koncertach.
Cracow Guitar Quartet tworzą: Joanna Baran, Jadwiga Wołek, Łukasz Dobrowolski i Oskar Kozłowski – absolwenci Akademii Muzycznej w Krakowie i we Wrocławiu. W ich repertuarze znajdują się utwory, które w szczególny sposób ukazują piękno i różnorodność muzyki tanecznej od renesansu do współczesności. Są to kompozycje nie tylko gitarowe, ale także pisane na mieszane składy instrumentalne, w tym orkiestry symfoniczne. Krakowski kwartet mistrzowsko wykonuje utwory Fryderyka Chopina, którymi zachwycił publiczność w ramach obchodów Roku Chopinowskiego. Inspiracje czerpie z tradycji europejskiej i latynoamerykańskiej – tej wielkiej, zawartej w arcydziełach mistrzów, jak również tej, wywodzącej się z muzycznego folkloru.
Swoimi wykonaniami Cracow Guitar Quartet podbija serca zarówno wymagających odbiorców, jak i muzycznych sympatyków, którzy nie podejrzewali się o sympatię dla klasycznej muzyki gitarowej. Ujmuje również krytyków, czego dowodem jest I nagroda, którą kwartet otrzymał w lipcu 2009 roku podczas XII Międzynarodowego Konkursu Gitarowego w Ile De Ré we Francji. Wymowny jest również komentarz dotyczący tej nagrody umieszczony na blogu poświęconym wykonaniom muzyki Astora Piazzolli. Jego autor wyznaje, że jeśli chodzi o naprawdę dobre kwartety gitarowe, to na myśl przychodzą mu jedynie Los Angeles Guitar Quartet, Sante Fe Guitar Quartet i Cracow Guitar Quartet.
Los Desperados
Los Desperados to, wbrew pozorom, polski duet gitarowy, mający niewiele wspólnego z muzyką hiszpańską czy latynoską. Tworzy go dwójka absolwentów łódzkiej Akademii Muzycznej - Piotr Dębowski i Marcin Czarnecki, którzy od wielu lat uchodzą za najlepszy duet gitarowy w Polsce.
O ich wyjątkowym talencie warsztatowym i interpretacyjnym świadczą liczne wyróżnienia, takie jak zajęcie I miejsca w kategorii „inne style muzyczne” plebiscytu Gitarowy Top ’99, organizowanym przez magazyn „Gitara i Bas” oraz I miejsce zdobyte w 2005 roku w plebiscycie czytelników „Świata Gitary” w kategorii „najlepszy polski zespół z udziałem gitary”. Los Desperados zasłynęli też swoim „popisowym numerem”, którym jest wykonywanie na jednej gitarze na cztery ręce „Marsza tureckiego” Mozarta.
W swoim repertuarze mają utwory reprezentatywne dla różnorodnych gatunków muzycznych: klasyki, jazzu, flamenco, popu, folku, a także country. Do tej pory zespół wydał trzy płyty: „Wielkie przeboje w wersji gitarowej”, „World Greatest Hits” oraz „Inspirations”. Znajdują się na nich kompozycje klasyków (Mozarta, Paganiniego, Bacha, Chopina), utwory jazzowe, takich twórców jak: Pat Metheny, Django Reinhardt, Charlie Haden czy Paul Desmond, a także popularne motywy filmowe, jak „Zorba Dance” Mikisa Theodorakisa oraz „The Pink Panther” Henry’ego Manciniego. Dzięki tak urozmaiconemu repertuarowi są zapraszani na różnorodne wydarzenia muzyczne, nie tylko te poświęcone gitarze i muzyce klasycznej. Koncertowali we Francji, w Niemczech, na Słowacji, Wyspach Kanaryjskich i w Stanach Zjednoczonych, między innymi podczas III Festiwalu Wirtuozerii i Żartu Muzycznego w Nowym Sączu, Międzynarodowego Festiwalu „Ghitaralia 2000” w Przemyślu, Festiwalu „Nuits de la Guitare” w Patrirnonio we Francji. Na zaproszenie Paderewski Symphony Orchestra występowali również w Christian Heritage Academy w Chicago.

Stefan Grasse Trio
Stefan Grasse Trio jest jedną z najbardziej fascynujących europejskich grup akustycznych, która pojawiła się w ostatnich latach na międzyna- rodowych scenach. Wystę- puje w składzie: Stefan Grasse – gitara, Radek Szarek – perkusja i Tobias Kalisch – kontrabas. Podczas koncertu we Wrocławiu trio zaprezentuje program ze swojej ostatniej płyty „Brisas de Mar”, na którego repertuar składają się utwory Astora Piazzolli, Badena Powella, Gerarda Nuñeza oraz autorskie kompozycje tria. Wszystkie utwory utrzymane są w klimacie gorących południowych rytmów, bossa novy, samby, argentyńskiego tanga, paryskich walców i andaluzyjskiego flamenco.
Stefan Grasse jest gitarzystą i producentem muzycznym, który swój muzyczny warsztat kształcił w klasach jazzu i klasycznej gitary w monachijskiej Szkole Jazzu, w Konserwatorium Muzycznym w Norymberdze, w Royal Scottish Academy of Music and Drama w Glasgow oraz podczas Międzynarodowej Letniej Akademii w Salzburgu.
Szybko został dostrzeżony jako utalentowany i obiecujący gitarzysta, co zaowocowało przyznaniem mu stypendium kulturalnego miasta Norymbergii oraz stypendium Bawarskiego Radia. W 1991 roku został uhonorowany nagrodą „Guitar Challenge” przyznawaną przez Royal Scottish Academy, a w 2004 roku zdobył wyróżnienie Kulturforum Franken.
Jego aktywność estradowa jest imponująca, bowiem trasy koncertowe artysty wiodą przez całą Europę od Wielkiej Brytanii po Bałkany, a także Chiny i Stany Zjednoczone. Występował między innymi podczas Skopje Summer Festival, Coburg Samba Festival, International Guitar Festival in Bath, na Uniwersytecie Jamesa Cooka w Australii czy też University of Central Oklahoma. Nagrywał audycje radiowe dla rozgłośni z Niemiec, Macedonii, Kalifornii, Australii, a nawet Chin.
Z niestrudzoną energią i zaangażowaniem Stefan Grasse obdarza swoich słuchaczy cudownymi melodiami latin jazzu, afro-brazylijskimi rytmami, utworami Astora Piazzolli i Heitora Villi-Lobosa. Swoją działalność artystyczną łączy z pełnieniem obowiązków dyrektora artystycznego Nuernberg Guitar Nights oraz wykładowcy University of Erlangen-Nuernberg.

Michael Langer Duo
Najlepszy gitarzysta fingerstyle według amerykańskiego magazynu „Guitar Player”, zwycięzca American Fingerstyle Guitar Festival i doskonały nauczyciel, którego uczniowie aż pięciokrotnie wygrywali Open Strings Festival. Obecnie wykładowca Uniwersytetu im. Antona Brucknera w Linz oraz Konserwatorium w Wiedniu.
Rozpoczynał jako gitarzysta rockowy, jednak nauka w wiedeńskim konserwatorium muzycznym zrodziła w nim miłość do klasycznej muzyki gitarowej. Swoje umiejętności doskonalił biorąc udział w licznych kursach i międzynarodowych konkursach oraz koncertując w Europie, Stanach Zjednoczonych i Chinach. Dzisiaj Michael Langer jest nie tylko wybitnym muzykiem i kompozytorem, ale również autorem około czterdziestu, bestsellerowych książek dotyczących nauki gry na gitarze.
Jego muzyka to poszukiwanie nowych perspektyw klasycznej muzyki gitarowej, poprzez łączenie różnych stylów i gatunków. Dlatego na jego czterech solowych albumach („Fingerstyle”, „Crossing Over”, „Homespun Groove” i „Copy and Merge”) znajdują się kompozycje zawierające elementy folku, jazzu, a nawet muzyki latynoskiej. Są wśród nich barokowe kompozycje Hieronymusa Kapsbergera, utwory irlandzkiego barda Turlough’a O'Carolana, ale także Stinga, Johna Lennona i Paula McCartney’a. Są również autorskie utwory Langera, wspaniałe sonaty jazzowe na „Crossing Over” czy tytułowy utwór z płyty „Homespun Groove”. Artysta nie odcina się także od swojej rockowej przeszłości i swoją ostatnią płytę „Copy and Merge” poświęcił w całości folkowo-rockowym utworom Paula Simona.
Projekt Guitar & Passion, który zostanie zaprezentowany wrocławskiej publiczności, jest wynikiem muzycznych poszukiwań Michaela Langera i jego współpracy z Sabine Ramusch. Jest połączeniem doskonałego warsztatu muzyki klasycznej z jazzową improwizacją, która brzmi jednakowo dobrze zarówno w autorskich kompozycjach Langera i Ramusch, jak i w zaaranżowanych przez nich utworach Astora Piazzolli, Pata Metheny’ego czy Sonny’ego Rollinsa.

Ensemble Spectral
Ich muzycznym doświadczeniem oraz osiągnięciami można by obdzielić kilku muzyków, co jest tym bardziej zadziwiające, jeśli weźmiemy pod uwagę młody wiek obu artystów. Zaczynali jako soliści i kameraliści, występując na najważniejszych scenach Polski i Europy. Pod szyldem Ensemble Spectral istnieją od 2009 roku i jako duet zdobywają nie mniejsze uznanie, czego dowodem jest m.in. I nagroda zdobyta podczas 22. European Chamber Music Competition Moncalieri w Turynie w grudniu 2010 roku.
Ten niezwykły duet tworzą flecista Rafał Żółkoś i gitarzysta Roch Modrzejewski – artyści, związani z polskimi i szwajcarskimi uczelniami. Tradycja muzyczna, z którą zetknęli się w Szwajcarii zaowocowała niecodziennym projektem muzycznym o nazwie The Swiss Project. Jego celem jest promowanie dorobku artystycznego Szwajcarów oraz muzyków tworzących w Szwajcarii, tak by trafiał on do coraz szerszej publiczności. Dlatego w ramach trasy The Swiss Project Ensemble Spectral wykonuje utwory takich muzyków jak: Hans Haug, Ermano Maggini, Heinz Holliger, Willy Burkhard, Philippe Racine, Bettina Skrzypczak czy Margrit Zimmermann.
Ensemble Spectral jest duetem niezwykłym, nie tylko ze względu na świetny warsztat i oryginalny repertuar, ale również aranżacje, oparte na idealnym połączeniu, jakim jest gitara i flet. Według Marcina Majchrowskiego, dziennikarza komentującego koncert Ensemble Spectral, „oba instrumenty doskonale do siebie pasują i fantastycznie współgrają – jednocześnie uzupełniając się i kontrastując. Fenomenalnie brzmią również w najcichszych stopniach skali, duet ten osiągnąć może dyskrecję, o której inne pary instrumentów nawet nie mogą marzyć”. Tak wysublimowane wrażenia muzyczne w połączeniu z talentem muzyków zapowiadają The Swiss Project jako niezwykłą muzyczną ucztę.

Preston Reed
O jego talencie wciąż rozpisują się branżowe magazyny i zachwycają się nim największe gitarowe autorytety. Al Di Meola oraz Michael Hedges nazwali go jednym z najbardziej fenomenalnych gitarzystów akustycznych wszech czasów, „Total Guitar” jednym z najzdolniejszych gitarzystów na świecie, a „The Irish Independent” określił jeden z jego występów mianem spektakularnego. Preston Reed niewątpliwie należy do grona światowej czołówki gitarzystów grających techniką fingerstyle i wyróżnia się w tym gronie tym, że wykształcił swój własny, indywidualny styl, charakteryzujący się głównie wielością różnorodnych efektów perkusyjnych. Dzięki temu jego muzyka brzmi jak gdyby była wykonywana przez cały zespół złożony z gitarzystów i perkusistów, a jego koncerty wprawiają w zdumienie publiczność, która nie znajduje wytłumaczenia jak jeden człowiek przy pomocy jednej gitary i dziesięciu palców może tworzyć tak niesamowicie kunsztowne i piękne melodie.
Swoją karierę muzyczną rozpoczął w 1979 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie współpracował między innymi z perkusistą Alexem Acuñą, piosenkarką Lindą Ronstadt czy z zespołem rockowym NRBQ. Obecnie, od jedenastu lat, mieszka w Szkocji i swoją twórczość ukierunkowuje na rozwijanie własnego stylu i poszukiwanie nowych środków wyrazu, nowych możliwości akustycznej gitary. Choć wydawałoby się, że jego gra jest perfekcyjna, choć on sam jest inspiracją dla kolejnego pokolenia gitarzystów, takich jak Kaki King, Andy McKee, Newton Faulkner, to sam wyznaje, że ciągle się uczy, ciągle coś ulepsza i że nie oczekuje dotarcia do końca swoich muzycznych poszukiwań.
Dotychczas nagrał 15 studyjnych albumów zawierających utwory oscylujące wokół bluesa, rocka, country i jazzu. W przeszłości fascynował się twórczością takich gitarzystów, jak John Fahey oraz Leo Kottke. Dziś przyznaje, że nie słucha zbyt wiele muzyki gitarowej, gdyż jak twierdzi: „Lubię podchodzić do gry na świeżo. Słuchanie zbyt wielu gitarzystów sprawia, że zawężamy swoje horyzonty, bo zaczynamy myśleć tylko kategoriami gitary i tego, co można, a czego nie można na niej zagrać”.

Paco de Lucia
Paco de Lucía jest jednym z najwybitniejszych żyjących gitarzystów świata. Wzrastał otoczony wirtuozami gitary, a kontakt z muzyką flamenco sprzyjał kreowaniu jego kariery. Początkowo jego nauczycielami byli ojciec i brat, natomiast w latach późniejszych Paco kształcił się m.in. u Niño Ricardo, Miguela Borrull, Mario Escudero czy Sabicasa. Nagrał dziewięć albumów ze słynnym później śpiewakiem flamenco Camaronem de la Isla, w którego wylansowaniu Paco miał znaczny udział. Na płycie „Fantasia Flamenca” Paco de Lucia po raz pierwszy zdefiniował swój własny styl, odbiegający od przyjętych tradycji i reguł muzyki flamenco. Dla artysty rozpoczął się najlepszy okres w karierze, jego niepowtarzalny styl uwydatniał się coraz bardziej w „El Duende Flamenco”, „Fuente y Caudal” oraz „Almoraima”. Nagrał także singel „Entre dos Aguas”, który przyniósł mu ogromną sławę.
Koncertował i nagrał płyty z Alem di Meolą, Johnem McLaughlinem i Larrym Coryellem. Współpraca trio została ostatecznie ukoronowana trzema albumami „Castro Marin”, „Friday Night in San Francisco” i „Passion, Grace and Fire”. Gitarzysta nagrał także muzykę do filmów, takich jak „Carmen” Carlosa Saury, „La Sabina” i „Los Tarantos José” Luisa Borau. W 1981 założył sekstet z Pardo, Benevent, Dantas, de Algeciras i Pepe de Lucia. Niespodziewanie powrócił do rytmów czystego flamenco w spektakularnym albumie „Siroco”. Jako artysta wszechstronny nagrał z orkiestrą de Cadaques płytę „Concierto de Aranjuez”, a później ze swoim sekstetem – „Live in America”. W 2004 De Lucia otrzymał nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie sztuki, najważniejszą i najbardziej prestiżową tego typu w Hiszpanii.
Liczne nagrody świadczą o tym, że Paco de Lucia jest jednym z najbardziej cenionych muzyków na świecie. Jego kontakt z różnymi stylami muzycznymi (jazzem, klasyką) ukazał nowe oblicze flamenco.