Tomasz Żółtko

Tomasz Żółtko tworzy muzykę od roku 1994. W tym czasie koncertował, wydał 13 albumów muzycznych i 5 zbiorów wierszy. Tomasz jest lirycznym poetą, nawołującym do wrażliwości, rozmyślania nad otaczającą rzeczywistością. Ballada Żółtka „Kochaj mnie i dotykaj”, zapewniła mu niezwykłą popularność, utrzymując się przez ponad sześć miesięcy w gorącej dziesiątce programu telewizyjnego, prowadzonego przez Artura Orzecha „Muzyczna Jedynka”.

Żółtko to gitarzysta, muzyk, kompozytor. Uzyskał tytuł magistra na studiach teologicznych w Warszawie. Postać niezwykle barwna i niekonwencjonalna. Jego muzyka inspiruje i zachęca do głębszych przemyśleń o miłości, życiu, a także o tym, jaki jest Bóg, kim ja jestem. Utwory Tomasza pełne są ironii, nawet o samym artyście, a także humoru i myśli teologicznej.

Tomasz Żółtko opisuje siebie jako wędrownego grajka, żyjącego w zgodzie z Bogiem i samym sobą. Artysta nader skromnie podchodzi do swojej osoby, będąc wybitną postacią Polskiej muzyki, wprawdzie niszowej, gdyż jak sam twierdzi, w swoim czasie odmówił podpisania wysokich kontraktów, gdyż musiałby podporządkować się producentom. Celem Tomasza nigdy nie była kariera. Artysta ma przekaz dla słuchaczy i traktuje to jako służbę.

Wydane przez Tomasza Żółtko albumy to  „Wspólne myśli” (1990), „Listy do Karoliny” (1991), „Dominika z wyspy poszukiwaczy prawd” (1992), „The best of” (1992), „Klatka skandalu” (1994),  „W poprzek” (1996) „Targ mięsny” (1998), „Krótkie wyprawy w kosmos” (2001) „Nienasycenia” (2002), „Bezsenność i kurz” (2006), „Kiedy jeszcze biegały dinozaury” (2008), „Może ostatni taki głupiec” (2010). Wydane wiersze to  „Modlitwy” (1990), „Trzy odsłony niewidzialnych obrazów” (1992), „Postmodernistyczne impresje wolne od cła i reguły” (1993), „Tam gdzie trzeba być jakimś” (1997), „Namolne Drapanie się w duszę” (2007).