Śpiesz się powoli

Tylko nie trać zmysłów

W przenośni i dosłownie. Jeśli nie zaczniemy być uważniejsi, nasza czułość na bodźce może się gdzieś po drodze zatracić. W tym pędzie powoli tracimy naszą wrażliwość na sztukę. W końcu obraz, muzyka czy film otaczają nas z każdej strony. Stają się dla nas powszedniością. Z jednej strony możemy pomyśleć, że to świetnie – w końcu mamy do wszystkiego niemalże nieograniczony dostęp. Jednak, czy to nieograniczenie dostępu na pewno ma tylko pozytywny wpływ na nasza zapoznanie się ze sztuką? Niestety, patrzymy tylko na jej urywek, pewien wycinek, bez kontekstu? A czy taki powinien być jej cel? Czy właśnie to sztuka nie służy do tego, by przenieść nas na chwilę do innego świata? By dać nam chwilę wytchnienia i przenieść do innej rzeczywistości?

Analogowe życie

Kiedy ostatnio odwiedziłeś sklep z płytami winylowymi? Kiedy przeszedłeś się do biblioteki aby wypożyczyć powieść ulubionego pisarza? Nie robisz tego, bo to nieproduktywne i bezużyteczne? Bzdura, choć tak łatwo w to uwierzyć. Nie zachęcam, byśmy stali się leniami. Po prostu potrzebujemy odpoczynku. Ciągłe „przełączanie kanału” sprawia, że nie jesteśmy w stanie w pełni na niczym się skupić. Myślę, że warto poszukać w domu starych płyt lub płyty winylowe w sklepie, bądź na targu i zapoznać się z „pełnym” dziełem sztuki, a nie tylko, jak zwykliśmy to robić, z jego wyrywkami.

Trochę wolniej

Potrzebujemy trochę zwolnić, żeby po prostu nie zwariować. Pozwolić sobie na chwilę rozkoszowania się chwilą. Oczywiście, możemy obejrzeć film jadąc autobusem, albo posłuchać muzyki w czasie codziennych czynności. Ale może warto pozwolić sobie na chwilę skupienia tylko na jednej rzeczy. Choć raz na jakiś czas pozwolić sobie na wyjście do kina i skupienie się tylko na seansie. Może warto czasem wyłączyć wszystko dookoła, usiąść wygodnie i dać porwać się książkowej historii? A może włączyć ulubioną płytę, zgasić światło i dać unieść się dźwiękom?