Romuald Twardowski – kompozytor, pedagog

Urodzony w Wilnie w 1930 r. W latach 1952-57 studiował fortepian i kompozycję w klasie Juliusa Juzeliunasa w Państwowym Konserwatorium Litewskiej SRR w Wilnie. Studia kompozytorskie kontynuował w latach 1957-60 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Bolesława Woytowicza. W 1963 i 1966 roku studiował chorał gregoriański i polifonię średniowiecza pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu.

Romuald Twardowski jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Utwór „Antifone Per Tre Gruppi D'orchestra” (1961) zdobył w 1961 roku I nagrodę Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich, a w 1963 r. zajął II miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu; w 1966 r. za „Sonetti Di Petrarca Per Tenore Solo E Due Cori A Cappella” (1965) otrzymał I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Pradze; dwukrotnie - w 1965 za balet-pantomimę „Posągi Czarnoksiężnika” (1963) i w 1973 r. za dramat muzyczny „Lord Jim” (1970-73) - zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Księcia Rainiera w Monaco. W 1994 r. otrzymał nagrodę AGEC - Zachodnioeuropejskiej Federacji Towarzystw Chóralnych oraz doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, doroczną nagrodę ZKP oraz w 2007 r. Nagrodę Amerykańskiej Fundacji im. I. J. Paderewskiego.

Romuald Twardowski od 1971 roku jest profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Artysta nie był nigdy wyznawcą awangardy, wykorzystywał jednak elementy nowych technik kompozytorskich do tworzenia własnego języka muzycznego, w którym znaczną rolę odgrywają reminiscencje muzyki dawnych epok. Taka postawa wiąże się zapewne z paryskimi studiami nad chorałem gregoriańskim i polifonią średniowiecza. W twórczości Romualda Twardowskiego charakterystyczny jest nurt muzyki religijnej, reprezentowany przez takie utwory, jak „Psalmus 149 per coro misto” (1962), „Mała Liturgia Prawosławna” na zespół wokalny i 3 grupy instrumentów (1968), „Laudate Dominum”, dialog na 2 chóry mieszane (1976), „Sequentiae De Ss. Patronis Polonis” na baryton, chór i zespół instrumentalny (1977), „Chwalitie Imia Gospodina” na chór mieszany (1990), „Tu Es Petrus” na baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1991), „Hosanna I” na chór mieszany (1992), „Pieśni Maryjne” na sopran i małą orkiestrę symfoniczną (1993), „Canticum Canticorum” na sopran, flet, klarnet i smyczki (1994), „Regina Coeli” na chór mieszany (1996) i „Hosanna II” na chór mieszany (1997). Szczególną uwagę wśród tych kompozycji zwraca „Mała Liturgia Prawosławna” nawiązująca do muzyki cerkiewnej, oraz Liturgia „Kijowska” św. Jana Chryzostoma.