Renesans to zupełnie nowy okres w całej sztuce. Wraz ze zmniejszającym się wpływem Kościoła na życie kulturalne Europy muzyka rozkwita, staje się rozrywką, gdyż można słuchac koncertów nie tylko w kościołach, ale i również w pałacach czy zamkach.
Za renesans uznawany jest okres mniej więcej od początku XV do końca XVI wieku. W wieku XV rozwija się ars nova (rozwój polifonii) zaś odchodzi się od ars antiquia. Muzyka staje się tworem już nie wyłącznie dla Boga, ale i dla ludzi. Nie należy jedynie do uczonych, nie używa się partytór, interpretowana jest ze słuchu. Wiele pieśni pochodzących z tego okresu to pieśni przy akompaniamencie lutni bądź harfy. Powstaje ballada, której znakomitym twórcą był Francesco Landini. Renesans to epoka, która rozpoczyna swój rozkwit we Włoszech, głównie w Padwie, Modenie, Bolonii i Florecji, i to właśnie ta ostatnia jest tłem znakomitego dzieła literackiego tej epoki- Dekameronu Giovanniego Bocaccia.
Jest to epoka zmian również w technice, gdyż powstają nowe instrumenty, a stare są modyfikowane, zmieniają barwe, rejestry i stają się bardziej popularne. Instrumenty, które zaczynają się tworzyć w epoce renesansu to między innymi: flet prosty, rogi z drewna i kości słoniowej, trąbki. Natomiast jeśli chodzi o instrumenty strunowe to na uwagę zasługują różnego typu wiole nawet do 6 strun. Ulepszone zostały równiez instrumenty klawiszowe: wirginał, klawesyn. Wszystkie te instrumenty zaczynają mieć nowe znaczenie, gdyż ich głosy uniezależniają się i najczęściej wykorzystywane są do akompaniamentu tańców bądź śpiewów.
Najwybitniejszymi kompozytorami tego okresu są: Giovani Pierluigi da Palestrina, Tomas Luis de Victoria, Andrea Gabrieli, Wacław z Szamotuł.
Zachęcamy do wysłuchania muzyki fletowej z dworu Henryka VIII. Wykonują Hans-Joachim Fuss, Roman Namakonov, Ines Namakonov.
Polecamy również taniec branle- francuski taniec z XVI wieku, który dał początek menuetom.