Recital fortepianowy François Dumonta w ramach Dni Krajów Francuskojęzycznych 

17.03.2012
Sobota, godz. 18:00
Sala koncertowa Filharmonii
Recital fortepianowy François Dumonta w ramach Dni Krajów Francuskojęzycznych   
Program:
F. Chopin – Polonez-Fantazja As-dur op. 61
F. Chopin – Berceuse Des-dur op. 57
F. Chopin – Walc cis-moll op. 64 nr 2
F. Chopin – Barkarola Fis-dur op. 60
F. Chopin – Walc Es-dur op.18 „Grande Valse Brillante”
C. Debussy – Suite Bergamasque
C. Debussy – Estampes
M. Ravel – La Valse

Współorganizacja: Alliance Française Stowarzyszenie Wrocław
Już po raz kolejny Alliance Française we Wrocławiu przy wsparciu Ambasady Francji i pod Patronatem Prezydenta Miasta organizuje Dni Krajów Francuskojęzycznych – festiwal, który poprzez różnorodne formy sztuki promuje język i kulturę owych krajów. W ramach festiwalu w sali Filharmonii Wrocławskiej odbędzie się recital François Dumonta – młodego francuskiego pianisty, absolwenta Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu i Międzynarodowej Akademii Pianistycznej Lago di Como we Włoszech, zdobywcy 5. miejsca XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina. W jego wykonaniu usłyszymy dzieła Chopina powstałe w latach 1933–1946 podczas pobytu kompozytora w Paryżu i Nohant. O Polonezie-Fantazji As-dur op. 61 Artur Hedley pisał: „[…] duma wobec przeszłości, skarga wobec teraźniejszości i – nadzieja na przyszłość”. Z kolei według muzykologa Berceuse Des-dur op. 57 to „[…] jeden z tych szczęśliwych owoców natchnienia, które nie powtarza się już nigdy”. Walc cis-moll op. 64 nr 2 jest „arystokratycznością od pierwszej do ostatniej nuty”. Hugo Leichtentritt swoje przeżycia po usłyszeniu Barkaroli Fis-dur op. 60 wyraził słowami: „utwór o piękności oszałamiającej”. Z kolei o Walcu Es-dur op. 18 Robert Schumann napisał, że „powinien być tańczony co najmniej przez hrabiny…”.
Muzyce francuskiej przypisuje się szczególne wyczulenie na barwę dźwiękową. Subtelne brzmienia i nastroje muzyczne związane z poetyką impresjonizmu i symbolizmu przynoszą dzieła Claude’a Debussy’ego i Maurice’a Ravela. W interpretacji Dumonta usłyszymy Suite Bergamasque z 1888 roku, której tytuł pochodzi prawdopodobnie od wiersza Paula Verlaine'a Clair de lune (Światło księżyca), z którym tożsamy jest tytuł najsłynniejszej części suity uznawanej za manifest impresjonizmu w muzyce. Na koncercie zabrzmi również Estampes Debussy’ego skomponowane w 1903 roku oraz La Valse Ravela z 1920. Na temat źródeł swojej kompozycji Ravel napisał: „Utwór ten ująłem jako rodzaj apoteozy walca wiedeńskiego, z którym w moim umyśle łączy się wrażenie fantastycznego i fatalistycznego wzruszenia. Umieszczam ten walc na tle pałacu cesarskiego, około 1855 rok”. Następnie przedstawił swoją ideę tańca: „Jak przez kłębiące się mgły widać przelotnie tańczące walca pary. Stopniowo rozpraszają się obłoki i można dostrzec olbrzymią salę, wypełnioną wirującym tłumem”.