Jest to krótki, zazwyczaj bez określonej wewntrznej struktury utwór, który może służyć jako wstęp do kolejnych części większego oraz bardziej skomplikowanego dzieła. W swoich początkach preludia były improwizacją instrumentalną. Najstarsze zachowane preludia pochodzą z XV wieku, natomiast począwszy od XVII wieku były czystą improwizacją, niezwiązaną z innymi utworami.
Niemniej jednak to w XVIII wieku preludium staje się ważną formą muzyczną, gdyż łączy się z fugą i tak powstaje wiele mistrzowskich dzieł m.in. Jana Sebastiana Bacha. W klasycyźmie preludium zostaje częściowo zapomniane, jednak wraca wraz z romantyzmem, a to głównie za sprawą Brahmsa, Liszta, Mendelssohna. W tej epoce pojawiają się również preludia samoistniejące, głównie na fortepian, których znakomitym twórcą był Chopin. Trochę później Debussy i Rachmaninow także tworzyli takie preludia.
BAROK
Jan Sebastian Bach Preludium i fuga C-dur- Helmut Walcha