Nikołaj Rimski-Korsakow

Nikołaj Rimski-Korsakow urodził się w 1844 roku w Tichwinie. Od dziecka uczył się gry na fortepianie, jednak początkowo nie zdecydował się kształcić w kierunku muzycznym i w wieku 12 lat wstąpił do Carskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Petersburgu. W międzyczasie jednak, zachęcony przez swojego nauczyciela fortepianu F. A. Canille podjął naukę kompozycji u Milija Bałakiriewa, przywódcy grupy młodych narodowych kompozytorów, wśród których znajdowali się Aleksandr Borodin, Cezar Cui oraz Modest Musorgski.

W 1868 roku skomponował pierwszą rosyjską operę narodową pt. „Pskowianka”. 3 lata później, nadal służąc w Marynarce, został profesorem Konserwatorium w Petersburgu, który to tytuł został mu tymczasowo odebrany w roku 1905 z powodu jego sprzeciwu wobec wprowadzenia nowych metod dyscyplinarnych w stosunku do studentów. Niemniej jednak, Rimski-Korsakow zachował stanowisko profesora w Konserwatorium aż do śmierci.

W latach 1874-1881 był dyrygentem koncertów organizowanych przez Darmową Szkołę Muzyczną, a od 1886 roku dyrygował Rosyjskie Koncerty Symfoniczne. Poświęcił również wiele czasu na zbieranie rosyjskich pieśni ludowych oraz na przeglądanie dzieł Michaiła Glinki, jak i instrumentację utworów swoich kolegów (np. „Kniazia Igora” Aleksandra Borodina, „Kamiennego Gościa” Aleksandra Dargomyżskiego, „Borysa Gudnowa” czy „Chowańszczyznay” Modesta Musorgskiego).

W 1887 roku powrócił do kompozycji. Jego najznamienitsze dzieła powstały właśnie po tym roku. Były to m.in. symfonia „Kaprys Hiszpański”, suita symfoniczna i balet Szeherezada, opery: „Noc Wigilijna”, „Sadko”, „Bajka o Carze Saltanie”, z której to pochodzi słynny „Lot Trzmiela”, „Pan Wojewoda”, „Legenda o Niewidzialnym Grodzie Kiteziu i Dziewicy Fiewronii” czy „Zły Kogucik”, ukazujący jego poglądy polityczne.

Nikołaj Rimski-Korsakow był mistrzem orkiestracji. Jego twórczość symfoniczna wpłynęła na takich kompozytorów jak Claude Debussy czy Maurice Ravel. Jego styl zawiera głównie element narodowy połączony z rosyjską pieśnią ludową wzbogaconą śpiewem kościoła prawosławnego. Był wybitnym dyrygentem oraz pedagogiem, autorem wielu traktatów o instrumentacji i kompozycji. Zasłynął głównie ze swoich oper pełnych barw i harmonii. Zmarł w 1908 roku w Petersburgu.