Koncert w hołdzie Andrzejowi Markowskiemu

Koncert w hołdzie Andrzejowi Markowskiemu

Piotr Gajewski – dyrygent

Agata Zubel – sopran

Chór Filharmonii Wrocławskiej

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Wrocławskiej

T. Albinoni / R. Giazotto – Adagio

K. Penderecki – Anaklasis

W. Lutosławski – Gry weneckie

H.M. Górecki – Ad Matrem

P. Czajkowski – IV Symfonia f-moll op. 36

Program tego wyjątkowego koncertu – poświęconego pamięci Andrzeja Markowskiego, twórcy Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans – zawiera utwory pełne powagi i nostalgii, które wykonane zostaną przez Chór i Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Wrocławskiej pod batutą dyrektora artystycznego Filharmonii Narodowej w Waszyngtonie – Piotra Gajewskiego.

Tomaso Albinoni jest autorem prawdopodobnie jedynie partii basowej w Adagio g-moll. Fragment tego utworu został odnaleziony pod koniec II wojny światowej w gruzach biblioteki w Dreźnie przez włoskiego muzykologa Remo Giazotto. Ponieważ duża część partytury zaginęła podczas bombardowania, Giazotto postanowił ocalić resztę, nadając jej kształt dzieła ukończonego i komponując słynne Adagio.

Ad Matrem Góreckiego na głos solo, chór i orkiestrę to jeden z pierwszych utworów kompozytora nawiązujących do świata mistyki i sacrum. Oparty na sekwencji Stabat Mater dolorosa stanowi niezwykle emocjonalny obraz muzyczny. Partię solową usłyszymy w interpretacji Agaty Zubel – wrocławskiej sopranistki i kompozytorki specjalizującej się w wykonywaniu muzyki współczesnej.

Dzieło Krzysztofa Pendereckiego z 1960 roku to jeden z pierwszych uznanych utworów orkiestrowych kompozytora. Przeznaczony jest na orkiestrę smyczkową i sześć grup perkusyjnych.

Andrzej Markowski przewodził pierwszemu wykonaniu (bez trzeciej części) Gier weneckich Witolda Lutosławskiego w 1961 roku w Teatro La Fenice. To pierwszy utwór kompozytora, w którym zastosował on technikę aleatoryzmu kontrolowanego, czyli precyzyjnym zanotowaniu wysokości dźwięków przy jednoczesnym pozostawieniu pełnej swobody w ich realizacji rytmicznej.

IV Symfonia f-moll Piotra Czajkowskiego przepełniona jest poczuciem nieuchronnego fatum ciążącego nad życiem każdego człowieka. Wyrazisty temat fatum otwiera pierwszą część symfonii, a jego reminiscencje pojawiają się kilkakrotnie w przebiegu utworu. Części środkowe są muzyczną ilustracją uczuć melancholii i smutku. Nastrój roztańczonej radości Finału opartego na rosyjskiej melodii ludowej przerywa powracający motyw bezlitosnego fatum. Cała symfonia nosi ślady tragicznych przeżyć, jakich doświadczył Czajkowski w związku z nagłym ślubem z poznaną kilka miesięcy wcześniej Antoniną Milukową.