Ivo Pogorelić

Ta jakże barwna i oryginalna postać sceny muzycznej w pewnym sensie uważana może być za prawdziwego ekscentryka. Jego interpretacje w porównaniu do innych pianistów są wyjątkowe, a wizerunek sceniczny artysty sprawia, że niełatwo o nim zapomnieć.

Ivo Pogorelić urodził się w 1958 roku w Belgradzie i już w wieku 7 lat rozpoczął naukę na fortepianie. 4 lata później wraz z rodziną przeprowadził się do Moskwy, gdzie uczył się w Centralnej Szkole Muzycznej. Następnie trafił do Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie, a jego nauczycielami były takie wybitności jak Yevgeny Malini. Od 1976 roku kształcił się pod okiem Alizy Kezeradze.

Dwa lata później Ivo Pogorelić zdobył pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie “Casagrande” w Termi. Sukces ten udał mu się również powtórzyć na konkursie w Montrealu. Jednak rok 1980 nie był już tak szczęśliwy dla artysty. Pianista wziął udział w X Konkursie Chopinowskim w Warszawie, podczas którego odpadł w III turze. Na znak protestu jedna z jurorek Martha Argerich, która uznała go za geniusza zrezygnowała ze swojej funkcji w konkursie. W tym samym roku pianista ożenił się ze swoją nauczycielką Alizą Kezeradze oraz wystąpił po raz pierwszy w Carnegie Hall w Nowym Jorku, gdzie spotkał się z bardzo pozytywną opinią dziennikarzy specjalistów.

Ivo Pogorelić od zawsze stara się wspierać zwłaszcza młodych muzyków. W 1986 roku założył fundację dla młodych pianistów. Zaś od 1989 roku w Bad Wörishofen co roku odbywa się Festiwal jego imienia, który pomaga młodym muzykom na początku ich kariery, dając im możliwość wystąpienia ze światowej sławy artystami. Wraz z różnymi organizacjami takimi jak UNESCO czy Czerwony Krzyż daje liczne koncerty charytatywne na całym świecie. W 1988 roku został mianowany Ambasadorem Dobrej Woli UNESCO. W roku 1993 artysta stworzył swój własny konkurs, który otrzymał jego imię i którego celem było niesienie pomocy młodym pianistom., Trzy lata później zmarła mu żona, co w znacznym stopniu skomplikowało mu życie i odbiło się na jego karierze. Na dłuższy czas zrezygnował z koncertów i nagrań.

Na swoim koncie posiada wiele występów na estradach całego świata. Był pierwszym klasycznym pianistą zaproszonym na koncerty do Kuwejtu. Grał z takimi orkiestrami jak Orkiestra Symfoniczna Bostonu, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Symfoniczna Chicago, Filharmonia Wiedeńska, Filharmonia Berlińska, Orkiestra Paryska. Wśród jego nagrań znajdują się dzieła tak różnorodnych kompozytorów jak: Bach, Beethoven, Brahms, Chopin, Haydn, Liszt, Mozart, Musorgski, Prokofiew, Rachmaninow, Ravel, Scarlatti, Skriabin czy Czajkowski.

BAROK

Jan Sebastian Bach – Gigue z Suity Angielskiej nr 3

KLASYCYZM

Józef Haydn – I część Sonaty As-dur

ROMANTYZM

Fryderyk Chopin – Etiuda A-dur op. 10 podczas X Konkursu Chopinowskiego, Warszawa, 1980

Piotr Czajkowski – Koncert Fortepianowy nr 1 Allegro ma non troppo. Akompaniuje Londyńska Orkiestra Symfoniczna pod batutą Claudio Abbado.

WIEK XX

Siergiej Prokofiew – Koncert Fortepianowy nr 3. Akompaniuje Philharmonia Orchestra pod batutą Seiji Ozawy.