Isaac Albéniz

Hiszpański kompozytor należący do grona artystów tworzących w ramach tzw. Szkół Narodowych. Jako pierwszy w swoim kraju zaczął posługiwać się rytmami i melodiami ludowymi, które wplatał w swoje utwory. Natomiast w jego dziełąch fortepianowych usłyszeć można Chopina i Liszta. Miał on decydujący wpływ na muzykę hiszpańskiego Romantyzmu, a późniejsi kompozytorzy tacy jak Turina czy Falla w dużej mierze czerpali z jego twórczości.

Isaac Albéniz komponował głównie muzykę na fortepian, jednak w większości łatwo w niej usłyszeć związek z gitarą, na którą zostało stworzonych wiele wersji poszczególnych utworów.

Urodził się w 1860 roku w miasteczku Camprodón w okolicach Gerony. Był genialnym dzieckiem. Jego niesamowite zdolności gry na fortepianie zaprezentował już w wieku 6 lat na paryskiej scenie. 3 lata później wraz z rodzicami przeprowadził się do Madrytu, gdzie w Królewskim Konserwatorium pobierał nauk u Manuela Mendizábala. Dzięki tym doświadczeniom artysta zrealizował wiele koncertów w kraju jak i również udało mu się wyjechać w trasę do Ameryki Łacińskiej.

Rok 1876 okazał się być szczęśliwym dla artysty. Dzięki stypendium nadanym przez króla Alfonsa XII Isaac Albéniz wyjechał do Brukseli, gdzie w Królewskim Konserwatorium uczył się gry na fortepianie u Louisa Brassina, kończąc studia z wyróżnieniem. Następnie wyjechał na koncerty do Ameryki Łacińskiej, a po powrocie kontynuował występy w kraju i skomponował swoje pierwsze trzy zarzuele, które niestety się nie zachowały.

W 1883 roku przeprowadził się do Barcelony. Tam studiował kompozycję u Felipe Pedrella, który zachęcił go do używania motywów ludowych w swojej twórczości. Artysta przeprowadził się do Madrytu. Tam nauczał, koncertował i komponował. Powstały wtedy Suite Española oraz Recuerdos de viaje, utwory które są muzycznym wspomnieniem miast i regionów Hiszpanii. Napisał także wiele utworów wokalnym, m.in. Pieśni oparte na Rymach Gustava Adolfa Bécquera.

Po sukcesach odniesionych w Paryżu i Londynie artysta postanowił zamieszkać w Wielkiej Brytanii, koncertując zarówno na Wyspach jak i w Europie Kontynentalnej. W tym okresie Isaac Albéniz zainteresowany teatrem muzycznym stworzył operetkę The Magic Opal, której premiera miała miejsce w 1893 roku w Lyric Theatre w Londynie.

Chociaż operetka okazała się wielkim sukcesem w Wielkiej Brytanii to artysta postanowił przenieść się do Paryża. Tam zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnościami, takimi jak Ernest Chausson, Charles Bordes, Gabriel Fauré, kontynuował swoją edukację muzyczną u Paula Dukasa i Vincenta d'Indy i nauczał gry na fortepianie. Te lata życia kompozytora wyjaśniają pojawiające się w jego twórczości elementy francuskie, a w szczególności impresjonizm.

Uznany w całej Europie jakoś nie mógł przypodobać się krytyce we własnym kraju. Zarówno premiera San Antonio de la Florida jak i hiszpańska wersja The Magic Opal w Madrycie okazały się porażkami.

Początkiem lat '90 artysta napisał suity España, Seis hojas de álbum i Chants d'Espagne, dzieła w których kontynuował dorobek swoich wcześniejszych kompozycji.

Ostatnie lata swojego życia spędził we Francji, a dzięki niezawodnej pomocy swojego angielskiego przyjaciela Money-Coutts mógł spokojnie i bez problemów dokończyć kompozycję Iberii. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia w roku 1909 przeprowadził się do sanatorium we francuskich Pirenejach, gdzie w tym samym roku zmarł na KZN. Po śmierci został odznaczony przez francuski rząd Narodowym Orderem Legii Honorowej.

Suite Española nr 1 Asturias na fortepian. Wykonuje Jorge Federico Osorio.

Iberia- El Corpus Cristi en Sevilla w wykonaniu Alicii de Larrocha