Grażyna Pstrokońska-Nawratil, kompozytorka i pedagog

Studiowała kompozycję w ówczesnej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu początkowo u prof. Stefana Bolesława Poradowskiego (1966-1967), a następnie w klasie prof. Tadeusza Natansona (1967-1971). W 1978 roku jako stypendystka rządu francuskiego uczestniczyła w wykładach Oliviera Messiaena (Konserwatorium) i Pierre Bouleza (IRCAM) w Paryżu, a także w seminarium autorskim Iannisa Xenakisa w Aix en Provence. Była również stażystą w Studio Muzyki Eksperymentalnej w Marsylii. Od roku 1971 zawodowo związana z PWSM we Wrocławiu (obecnie Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu), gdzie od roku 1977 prowadzi klasę kompozycji. W latach 1991-2017 kierowała pracą Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki wrocławskiej Akademii Muzycznej (od roku 2010 Katedra Kompozycji). W 1993 otrzymała tytuł naukowy profesora. W latach 1998-2009 była również wykładowcą w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu. Jej absolwenci zajmują istotną pozycję wśród kompozytorów polskiej muzyki współczesnej.

Uczestniczyła w pracach Komisji Repertuarowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień (1994-1997). W latach 1996-2008 pełniła kolejno funkcje doradcy programowego, kierownika oraz dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej Musica Polonica Nova. Była członkiem Komitetu Honorowego Światowych Dni Muzyki Wrocław 2014.

Jest laureatką wielu konkursów kompozytorskich, w tym m.in. Ogólnopolskiego Konkursu im. Grzegorza Fitelberga (1971), Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego GEDOK w Mannheim (1975), Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1987). W 1989 otrzymała Nagrodę Miasta Wrocławia oraz Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży, w 1998 – Nagrodę im. Św. Brata Alberta, w 2002 – Wrocławską Nagrodę Muzyczną, w 2004 – Nagrodę Doroczną Związku Kompozytorów Polskich, w 2006 – Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w roku 2013. Uhonorowana wieloma odznaczeniami, w tym m.in. Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2013).

Dorobek kompozytorki obejmuje kilkadziesiąt pozycji, w większości ujętych w cykle. Najważniejszy z nich to cykl wielkich form pod wspólnym tytułem Freski: I Reanimacja – człowiek i życie na wielką orkiestrę symfoniczną (1971), II Epitaphios – człowiek i śmierć na wielką orkiestrę symfoniczną (1976), III Ikar – człowiek i marzenia na wielką orkiestrę symfoniczną (1979), IV …alla campana… – człowiek i pamięć na fortepian i orkiestrę (1985), V Eternel – człowiek i wiara na sopran, chór chłopięcy, chór mieszany i wielką orkiestrę (1989), VI Palindrom – człowiek i tęsknota na wielką orkiestrę smyczkową z klawesynem amplifikowanym (1994), VII Uru Anna (Światło Nieba) – człowiek i światło na tenor, wielki chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (1999); cykl utworów na perkusję: Ostinato na kwartet perkusyjny (1974), Kanon na grupę motoryczną (1975), Studio per violino et Tam-tam (1975), BIS – JOKE na perkusję i fortepian (1985), TRIANGLE ! na sekstet perkusyjny (II wersja 1990); cykl myśląc o Vivaldim: …el Condor… – wiosna na 2 marimby i orkiestrę smyczkową (1996), …como el sol e la mar… – lato na flet i orkiestrę kameralną (2007/2008); cykl madrygały: W poszukiwaniu wędrującego echa na 2 skrzypiec (2000), Algorytm snu wielkiego miasta na marimbę (2001), Ptaki na horyzoncie zmierzchu na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (2006), Madrygał na dwa fortepiany (2011); cykl reportaże: Niedziela Palmowa w Nazareth na saksofon, perkusję i organy (2009), ICE – LAND …tęczowe mosty nad Dettifoss… na 22 instrumenty smyczkowe i harfę amplifikowaną (2011), Figury na piasku …wędrówki odwiecznego skarabeusza… na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2014); cykl ekomuzyka: Le soleil – koncert na perkusję i orkiestrę (1991), Terra na chór męski i fortepian (1995), Bartokiana na wiolonczelę i fortepian (1995), wersja na marimbę i orkiestrę kameralną (2000), wersja na flet, saksofon i fortepian (2015), Muzyka lidyjska na orkiestrę smyczkową (2002), Strumyk i słonko na inkrustowany fortepian (2007), Lasy Deszczowe na flet i orkiestrę symfoniczną (2013), Galaktikos α na flet i organy (2015). Niezależnymi pozycjami są: balet W królestwie jesiennych liści, dwa kwartety smyczkowe – Arabesca i Kwartet lidyjski, utwory dla dzieci i młodzieży, MAGNIFICAT MM na sopran, chór mieszany i orkiestrę (2004), HARMONY’S na orkiestrę (2011), Tryptyk na dwa flety i organy (2017) i Assisi na wiolonczelę akustyczną/elektryczną, chór dziecięcy i wielką orkiestrę symfoniczną (2017).