Czy muzyka poważna wyklucza muzykę filmową? - Poznaj 3 artystów, którzy zmienią Twoje myślenie

W środowisku melomanów o muzyce filmowej mówi się jako o gorszej i tworzonej wyłącznie dla sukcesu komercyjnego. Często spotyka się osąd, że jej twórcy porzucili artystyczne ambicje dla pieniędzy. Jednak, czy aby na pewno muzycy komponujący na zlecenie pozbawieni są artystycznej wolności? Poznaj trzech twórców muzyki poważnej, którzy zasłynęli przez swoje dzieła komercyjne, pozostając wierni sztuce.

Muzyka poważna, a analogowe brzmienie

Sceptycy muzyki filmowej swój pogląd argumentują często tym, że ruchomy obraz przedstawiany w kinie zakłóca jej odbiór. Przeczy przy tym artystycznemu poznaniu, manipulując za pomocą materiału filmowego i nakierowując odbiorcę na konkretne emocje. Z częścią tej argumentacji można się zgodzić. Muzykę instrumentalną najlepiej poznawać jest w specjalnej sali, przygotowanej pod względem akustycznym - w filharmonii lub operze. Jednak, gdy nie jest to możliwe, warto sięgnąć po muzykę poważną, dostępną na winylach. Analogowe brzmienie płyty winylowej dodaje jej nowych walorów. Szeroki asortyment jakościowych winyli z muzyką poważną dostępny jest na stronie: https://winylownia.pl/pl/menu/muzyka/plyty-winylowe/klasyka-opera-194.html.

Czy muzyka poważna wyklucza dzieła komercyjne?

Ścieżka dźwiękowa w filmie rzeczywiście pełni pewien cel. Przede wszystkim nadaje tempo, tworzy atmosferę, eksponuje emocje i prowadzi widza przez momenty budzące grozę. Muzyka filmowa buduje więź z odbiorcą i w ten sposób realizuje założenia opery i muzyki klasycznej.

Legendarny włoski kompozytor i dyrygent Ennio Morricone cieszy się uznaniem również wśród koneserów muzyki poważnej, chociaż niemal cały jego dorobek artystyczny powstał na zlecenie twórców filmowych. Morricone przez całe życie bronił poglądu, że klasyka nie może pomijać sfery filmowej, gdyż jest nieodłącznym elementem kultury.

Trzej twórcy muzyki poważnej, którzy zasłynęli komercyjnie

Nieco bardziej uparci przeciwnicy komercji wytykają, że twórczość Morricone pochodzi z innej epoki. Według nich dopiero współczesne, wielkoformatowe kino spłaszczyło znacznie muzyki filmowej do „wypełniacza” tła ruchomego obrazu. Jednak sukces wielu współczesnych muzyków przeczy tym poglądom.

Philip Glass

Amerykański kompozytor, minimalista. Źródło inspiracji odnalazł głównie w filmach Jeana Cocteau czy rzeźbach Richarda Serra. Ze względu na proste struktury muzyczne oraz harmonijność, jego twórczość została określona jako muzyczny„minimalizm”. Chociaż sam kompozytor opisuje ją jako muzykę o strukturach powtarzalnych.

Pomimo wybitnej kariery filharmonicznej, Philip Glass zasłynął w świecie jako kompozytor muzyki filmowej. Stworzył ścieżkę dźwiękową do „Krótkiej historii czasu” oraz do niemego filmu o Draculi. Nominowany do Złotych Globów oraz Oscara za kompozycje do „Kundun - życie Dalai Lamy” Scorsese oraz „Godzin” Daldry. Zdobył nagrody za muzykę do „Truman Show”. Sukces Philipa Glassa sięga zarówno światowej sceny muzyki klasycznej, jak i świateł hollywoodzkich reflektorów. Większość jego dzieł dostępna jest na wysokiej jakości płytach winylowych z muzyką poważną.

Max Richter

Brytyjski pianista oraz kompozytor. Sam siebie określa jako twórca neoklasycystyczny. Uznany przez koneserów muzyki poważnej za spadkobiercę twórczości Glassa. Inspiruje się zarówno Bachem, jak i rock n’rollem, ambientem i barokiem. Łączy w swoich stylu pozorne sprzeczności - klasyczną orkiestrę i nowoczesną technikę.

Dzieła Richtera wykorzystywane są przez reżyserów dziesiątek hollywoodzkich dzieł. Jego muzyka zasłynęła z dzieł kinematografii, takich jak: „Walc z Baszirem”, „Kongres” czy serial „Pozostawieni”. Znany również z oryginalnej interpretacji „Czterech Pór Roku” Vivaldiego. Aby zapoznać się z tą kompozycją, warto sięgnąć po jakościowe winyle.

Hildur Guðnadóttir

Islandzka kompozytorka i wiolonczelistka. Chociaż na swoim koncie posiada liczne albumy eksperymentalnej muzyki poważnej, dopiero w ostatnich latach objawiła się światu. W 2018 roku stworzyła ścieżkę dźwiękową do „Sicario 2: Soldado”. Następnie zdobyła nagrody Grammy oraz Emmy za niepowtarzalną muzykę grozy, skomponowaną do serialu Czarnobyl. Potem dowody uznania jej muzycznego geniuszu zaczęły spływać jedna za drugą: Złoty Glob, Satelita, BAFTA, Critics’ Choice i Oscar - wszystkie za muzykę do filmu „Joker”. Zdecydowanie warto poznać jej twórczość za pomocą analogowych brzmień, wzbogacającym jej kompozycje o dodatkowe walory.

Większość twórców filmowych ścieżek dźwiękowych to wybitni, wykształceni muzycy. Część z nich cieszy się dużym uznaniem w światku koneserów muzyki klasycznej. Aby przekonać się o tym, jak genialnie potrafią łączyć w swojej twórczości sztukę i wymogi komercyjne, warto sięgnąć po ich płyty z muzyką poważną.