Claudio Barile

To jeden z najbardziej cenionych flecistów, który zdobył uznanie zarówno w Ameryce Południowej jak i w Europie i Stanach Zjednoczonych przede wszystkim jako przedstawiciel tradycyjnej muzyki argentyńskiej.

Urodził się w Buenos Aires i tam też szkolił swoje umiejętności muzyczne podejmując naukę u Domingo Rulio w miejskim konserwatorium. Później pobierał również lekcji u Nadine Asin i Sir Jamesa Galwaya. W roku 1974 rozpoczął współpracę z Filharmonią w Buenos Aires oraz Operą w Teatro Colón jako solista zarówno na flecie jak i na piccolo. Dzięki tej współpracy wystąpił na wielu scenach Argentyny, Stanów Zjednoczonych jak i Europy. Od 1976 roku jest jednym z członków założycieli Orkiestry Ameryki z siedzibą w Meksyku. Został wybrany na to stanowisko spośród wielu artystów z całego świata.

W 1980 roku dzięki zdobytemu stypendium wziął udział w koncertach wraz z Filharmonią Berlińską oraz w nagraniu I Serenady op. 11 D-dur Johannesa Brahmsa pod batutą Claudia Abbado.

W 1988 roku został poproszony przez znaną argentyńską grupę kameralną La Camarata Bariloche o podjęcie się roli solisty w tym zespole na wielu koncertach w Argentynie, Hiszpanii oraz Stanach Zjednoczonych. 3 lata później wziął udział w uroczystościach z okazji 100lecia Carnegie Hall w Nowym Jorku, a studio nagrań Dorian poprosiło artystę o nagranie płyty z „Impresiones de la Puna” Alberto Ginastery. W Argentynie wraz z Festiwalową Orkiestrą Bacha z Buenos Aires brał udział w powstaniu kasety wideo z Koncertem G-dur na flet i orkiestrę smyczkową Quantza.

Claudio Barile założył grupę Quadro Barroco, w której sam gra na flecie barokowym i która w 2009 roku zdobyłą muzyczną nagrodę Konex. Jest również członkiem założycielem Instrumentalnego Zespołu z Buenos Aires wykonującego muzykę kameralną, kombinującą smyczki z fortepianem.

Alberto Ginastera „Impresiones de la Puna” (z La Camerata Bariloche)

Georg Filip Telemann I Fantazja (na flecie barokowym)

Astor Piazzolla Tango Etiudy  I i III

Astor Piazzolla Tango Etiuda II

 NASZA RECENZJA

Claudio Barile interpretuje muzykę w sposób naturalny i pozbawiony manieryzmu. Jego charakterystyczny dźwięk pozwala mu grać każdy rodzaj muzyki, ponieważ jest brzmiący, pełen energii i zawiera wszystkie istniejące barwy. Oznacza to, że jest to artysta takiej klasy, że w każdym repertuarze czuje się dobrze i wykonuje go doskonale.

Jestem zachwycona jego interpretacją dzieł Astora Piazzolli, a w szczególności Tango Etiud I, II i III. Jako że są to utwory solowe trudniej jest wyrazić przez nie wszystkie emocje, które zawierają, w szczególności na tak małym instrumencie jak flet, który ze względu na swoją budowę może wydawać się niezdolny do osiągnięcia tak znaczących efektów dźwiękowych jak i technicznych. Niemniej jednak, Claudio Barile gra na flecie jakby był to zespół złożony z wielu instrumentów. Szybko zmienia barwę i artykulację podtrzymując uwagę i emocje słuchaczy. Jego interpretacja Tango Etiud jest zarazem delikatna, impulsywna, piękna, dynamiczna i dramatyczna i opowiada emocjonującą historię. Prócz zdolności i umiejętności technicznych, które artysta prezentuje podczas gry ważne jest, żeby wiedział, jak to mamy w zwyczaju mówić „o czym jest ta piosenka”. Claudio Barile należy do tej grupy muzyków, którzy dokładnie wiedzą o czym śpiewają. W jego grze wszystkie elementy muzyczne i techniczne współgrają w sposób doskonale zrównoważony. Chcę przez to powiedzieć, że żaden element nie jest przejaskrawiony, np. zbyt słodki dźwięk, agresywne wibrato albo przesadna artykulacja. Muzyk w naturalny sposób osiąga zamierzone efekty. Poza tym, jako że jest Argentyńczykiem wydaje się oczywiste, że potrafi doskonale interpretować muzykę swojego rodaka, a jego osobowość pełna temperamentu, która odzwierciedla się w jego grze daje mu nawet więcej możliwości interpretacyjnych.

Polecam wykonania Claudio Barile, w szczególności flecistom oraz osobom zainteresowanym muzyką Astora Pizzaolli.