Chopin bez fortepianu

Reżyser tego wyjątkowego spektaklu, Michał Zadara partię solową koncertów fortepianowych Chopina zastąpił tekstem literackim (którego scenariusz powstał na podstawie wywiadów z wybitnymi pianistami, prac muzykologicznych, biografii, listów Chopina oraz dzieł filozoficznych i teoretycznych), a pianistę - aktorką. Podczas krakowskiej premiery tekst wygłosi Barbara Wysocka, a towarzyszyć jej będzie Sinfonietta Cracovia pod batutą jednego z największych żyjących polskich dyrygentów, Maestro Jacka Kaspszyka.



Chopin bez fortepianu
Dyrygent teatru słowa, reżyser orkiestr na całym świecie oraz aktorka, która widzi muzykę i słyszy teatr – współpracują przy bezprecedensowym koncercie/spektaklu
Dyryguje Jacek Kaspszyk
Reżyseruje Michał Zadara
Występują Barbara Wysocka i Sinfonietta Cracovia
Światła i projekcje: Artur Sienicki
Producent: Agencja Artystyczna GAP
Światowa Prapremiera 23 marca 2013 r.
Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie


Jacek Kaspszyk poprowadzi w Krakowie pierwsze wykonanie koncertów Chopina bez fortepianu
  „Niezwykle trudno jest w Polsce mówić o Chopinie - mówi Michał Zadara o swoim najnowszym projekcie. Albo się Chopina bezkrytycznie wielbi, albo się go odrzuca razem z całym narodowym kontekstem, w którym muzyka Chopina została utopiona”. Reżyser, który ma w swoim dorobku inscenizacje na najważniejszych polskich scenach, szuka nowego sposobu mówienia przez Chopina i o Chopinie razem z Jackiem Kaspszykiem, dyrygentem, od następnego sezonu dyrektorem filharmonii narodowej. „Wykonamy oba koncerty fortepianowe, tyle że zamiast pianisty, aktorka Barbara Wysocka opowie, co robi fortepian - tłumaczy Kaspszyk. - Jest to dla mnie zupełnie nowe doświadczenie, otwierające nowe możliwości łączenia teatru i muzyki.” Jako szef muzyczny tego przedsięwzięcia, Kaspszyk zadba o to, by Wysocka i orkiestra Sinfonietta Cracovia współbrzmiały we właściwy sposób. „Z jednej strony wykonujemy zupełnie nowy utwór, partia orkiestrowa koncertów nigdy nie została jeszcze wykonana bez fortepianu - zapewnia dyrygent. - Z drugiej strony jest to bardzo wierna wersja koncertów Chopina, tyle że z tekstem zamiast fortepianu. Mam nadzieje, że po tym koncercie, słuchacze będą inaczej, z większym zaciekawieniem, słuchać tych arcydzieł muzyki”.

Producentem tej zaskakującej inscenizacji jest krakowska Agencja Artystyczna GAP, powołana przez byłego wicepremiera i ministra finansów, profesora Uniwersytetu Ekonomicznego, Jerzego Hausnera. „Kultura jest sferą wolności - tłumaczy prof. Hausner - i sferą odpowiedzialności. Im ryzykowniejszy projekt, tym większa wartość dla życia intelektualnego państwa”.

Światowa Prapremiera „Chopina bez fortepianu” 23 marca 2013 r. w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. W Warszawie odbędzie się drugie wykonanie w ramach festiwalu „Chopin i jego Europa” w sierpniu 2013 r.

Więcej informacji na www.zadara.pl/chopin

Bilety do kupienia w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w sieci srzedaży EMPiK, Saturn i Media Markt na terenie całego kraju oraz na stronie www.ticketpro.pl

Chopin bez fortepianu to kolejna rewizja polskiego narodowego dziedzictwa autorstwa Michała Zadary. Reżyser znany z odkrywczych interpretacji klasycznych dramatów (Odprawa posłów greckich Kochanowskiego, Wesele Wyspiańskiego, Ksiądz Marek Słowackiego, Aktor Norwida), oraz projektów badających historię polską (Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna, Awantura warszawska, Sześć polskich mów) tym razem opuszcza bezpieczne granice teatru, by poddać interpretacji muzyczną esencję polskości: koncerty Chopina.

W tej najbardziej ryzykownej transkrypcji w dotychczasowym dorobku artysty towarzyszy mu najwybitniejszy żyjący polski dyrygent - od sezonu 2013/14 dyrektor Filharmonii Narodowej - Jacek Kaspszyk, oraz aktorka wielokrotnie nagradzana za role w teatrze dramatycznym i reżyserka własnych inscenizacji w teatrze i operze, Barbara Wysocka.

Pod batutą Maestra Kaspszyka, Barbara Wysocka wykona oba koncerty fortepianowe razem z orkiestrą Sinfonietta Cracovia - ale nie będzie grała na fortepianie, tylko opowie widzom krok po kroku, co robi fortepian. Scenariusz powstał z wywiadów z wybitnymi pianistami, prac muzykologicznych, biografii, listów Chopina oraz dzieł filozoficznych i teoretycznych. Jest werbalnym odpowiednikiem partii fortepianowej, przewodnikiem po koncertach, ich opisem i komentarzem. Struktura tekstu tego spektaklu odpowiada kompozycji koncertów.

Muzyka nie służy tylko do słuchania - może też prowokować różne interpretacje i dyskusje z nią i wokół niej. Chopin bez fortepianu wynika z  przeświadczenia, że muzyka to nie tylko sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Rozmowa o muzyce jest integralną częścią doświadczenia dzieła muzycznego. Ponad stuletnia recepcja dzieła muzyki Chopina oparta wyłącznie na wirtuozowskim jej odtwarzaniu nie wyczerpuje możliwości dialogu ani konfrontacji z dziełem, ani refleksji się nad kontekstem, w którym się je wykonuje.

Chopin bez fortepianu to działanie partyzanckie, może nawet noszące znamiona przemocy czy świętokradztwa, które ma na celu przywrócenie możliwości rozmowy o Chopinie, o koncertach, o muzyce, o Polsce, i o kulturze w ogóle.

Inny system sensów
Rozmowa z Michałem Zadarą, twórcą projektu „Chopin bez fortepianu”


Marta Kuźmiak: Czym dla ciebie są koncerty fortepianowe Chopina?

Michał Zadara: Oba koncerty uwodzą słuchacza swoją elegancją i wdziękiem. W Polsce są one świętością narodową. Co pięć lat konkursy chopinowskie są transmitowane na cały kraj i w ciągu kilku dni można wysłuchać kilka wersji obu koncertów. Chciałem podjąć rozmowę z tymi utworami, nie niszcząc ich: stąd pomysł zastąpienia fortepianu ludzkim głosem i tekstem. Fortepian u Chopina jest ważny jak u żadnego innego kompozytora, jest on centrum całego kosmosu chopinowskiego. Zastępując fortepian tekstem i głosem, fundamentalnie zmieniamy te utwory, ciągle pozostając blisko oryginału.

M.K.: Partię fortepianową zastąpi więc tekst literacki wygłaszany przez aktorkę. Co dzięki temu zabiegowi zyskujemy? Czy rezygnując z fortepianu coś tracimy?

M.Z.: Tracimy oczywiście całą partię fortepianu. Jest to utrata pozorna, bowiem dziś dostęp do wszelkich nagrań Chopina jest niezwykle prosty, w zasadzie każdy z nas może posłuchać dowolnego mistrza w domu. Stwarzamy możliwość całkiem innego wniknięcia w strukturę utworu i wysłuchania go w zupełnie innym skupieniu niż dotąd. Słuchacz dowie się czegoś o tych koncertach, o ich kompozycji i strukturze. Tekst będzie precyzyjnym odzwierciedleniem oryginalnej partii fortepianu. Barbara Wysocka naprawdę wykona oba te koncerty, tyle że nie na fortepianie, tylko na sobie.

M.K.: Barbara Wysocka jest skrzypaczką. Tworzyła wspaniałe kreacje aktorskie, reżyserowała opery. Była wielokrotnie nagradzana, m.in. Paszportem „Polityki” za „zdolność widzenia muzyki i słyszenia teatru”. Ten wybór nie jest więc przypadkowy. Jaka jest rola solistki w tym przedstawieniu?

M.Z.: To nie jest monodram, w którym aktorka gra rolę z podkładem muzycznym na żywo. To jest naprawdę wykonanie dwóch koncertów Chopina i aktorka musi tu pracować z dyrygentem i całą orkiestrą. Tu nie wystarczy dobry słuch, tu naprawdę potrzebny jest muzyk. Barbara uczy się tego tekstu w sensie aktorskim – czyli emocjonalnym i intelektualnym, i muzycznym – licząc takty i pauzy.

M.K.: W teatrze twórcy od lat przepisują klasyczne teksty. Muzyka poważna opierała się zbyt śmiałym ingerencjom. Owszem, od zawsze dokonywano transkrypcji, czyli przepisywania utworu, pisanego oryginalnie na określony instrument, na inny, ale ty
zdecydowałeś zlecić przepisanie partii instrumentalnej na wokalno-słowną.

M.Z.: To nie jest niewinne, przenosimy się z jednego systemu sensów – muzyki, na inny system sensów – słowa. Ten zabieg jest konsekwencją mojego wykształcenia. Nie jestem muzykiem, jestem reżyserem teatralnym i chcąc się zająć poważnie koncertami Chopina, muszę je mieć w formie bardziej teatralnej niż muzycznej. Po drugie – i to dotyczy kondycji ponowoczesnego człowieka – mając poczucie, że znamy już wszystkie możliwe interpretacje fortepianowe tych utworów, i Rubinsteina, i Zimermana, i Awdiejewą, doszedłem do wniosku, że innowacja, twórcza rozmowa z artystą sprzed dwóch wieków, jest możliwa tylko poprzez bardziej skrajne zabiegi.

M.K.: Możesz pracować gdzie chcesz i z kim chcesz. Dlaczego nie zrealizujesz tego spektaklu w teatrze repertuarowym?

M.Z.: Repertuarowy teatr ma wiele zalet, ale też jedną podstawową wadę: spektakle muszą być dostosowane do zespołu artystycznego. Niestety żaden teatr nie ma orkiestry na etacie, a opery nie są zainteresowane innowacyjnym teatrem muzycznym. Jedynym wyjściem, by wyprodukować ten spektakl, było więc stworzenie niezależnej struktury.

M.K.: I tym wyjściem okazała się fundacja prof. Jerzego Hausnera.

M.Z.: Dwa lata temu przy okazji pracy politycznej, dowiedziałem się, że prowadzi on ze swoimi studentami fundację, która zajmuje się między innymi produkcją nietypowych wydarzeń artystycznych. Opowiedziałem więc profesorowi o moim pomyśle i jego niemieszczących się w strukturach instytucji kultury ramach. Jerzy Hausner zapalił się do tego projektu i w ten sposób, dwa lata później, mamy ten spektakl.

Twórcy


Jacek Kaspszyk - Dyrygent
Światowej sławy dyrygent, który współpracował z wieloma orkiestrami w Europie (Bayerische Rundfunk, RSO Berlin, Orchestre Nationale de France, Wiener Symphoniker, Chamber Orchestra of Europe, z którą odbył tournée po Australii). Pracował w Londynie, Oslo, Sztokholmie, Rotterdamie, Pradze. Poza granicami Europy koncertował w Stanach Zjednoczonych (Cincinnati Symphony, San Diego Symphony), Kanadzie (Calgary Symphony, Winnipeg Symphony), Japonii (Yomiuri Ippon Symphony, Tokio Philharmonic) oraz Chinach (Hong Kong Philharmonic i Guangzhou Symphony) i Nowej Zelandii (New Zealand Symphony). W dziedzinie opery nazwisko maestra zyskało ogromne uznanie. Dyrygował w wielu renomowanych teatrach, takich jak Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie, Opéra Comique w Paryżu, Opéra de Lyon, Opéra de Bordeaux, Królewska Opera w Sztokholmie, English National Opera, Opera North Leeds, Scottish Opera, Opernhaus w Zurychu, Detroit Opera, Teatro Colón w Buenos Aires i Teatro de la Maestranza w Sewilli. Prowadził również „Turandot” oraz „Toskę” na Festiwalu Pucciniego w Torre del Lago. Pracuje w Chinach, Malezji, Izraelu, jednak regularnie koncertuje z Filharmonią Narodową, współpracuje również z orkiestrą Sinfonia Varsovia, Warszawską Operą Kameralną i związaną z nią Warszawską Orkiestrą Symfoniczną. W 1998 objął stanowisko dyrektora artystycznego i muzycznego, a w 2002 również naczelnego Teatru Wielkiego–Opery Narodowej w Warszawie, gdzie przygotował wiele wyśmienitych premier oraz podróżował z zespołem m.in. do Moskwy i Japonii. We wrześniu 2013 r. obejmie funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie.


Michał Zadara - Reżyser

Reżyser teatralny. Studiował teatr i politologię w Swarthmore College w Philadelphii, oceanografię w Woods Hole w Massachussetts, reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Był asystentem i współpracownikiem Małgorzaty Szczęśniak, Kazimierza Kutza, Jana Peszka, Roberta Wilsona i Armina Petrasa. Znany przede wszystkim z odkrywczych interpretacji klasyki polskiej (Słowackiego, Reja, Kochanowskiego, Gombrowicza, Różewicza, Norwida), współczesnych projektów dotyczących historii („Wałęsa” Demirskiego, „Hotel Savoy” Rotha, „Awantura Warszawska” w Muzeum Powstania Warszawskiego) oraz ambitnych inscenizacji w teatrze muzycznym („Oresteia” Xenakisa w Operze Narodowej, „Utopia będzie zaraz” w Starym Teatrze, „Operetka” Gombrowicza w Teatrze Kapitol we Wrocławiu, „La Liberta chiama la liberta” Jana Fabre’a i Eugeniusza Knapika w Operze Wrocławskiej). Reżyserował w teatrach: Wybrzeże w Gdańsku, Starym w Krakowie, Współczesnym we Wrocławiu, Narodowym w Warszawie,  Współczesnym w Szczecinie, Maxim Gorki w Berlinie, HaBima w Tel Awiwie, Schauspielhaus w Wiedniu, Capitol we Wrocławiu, Collective Unconscious w Nowym Jorku, oraz w Operach we Wrocławiu i Warszawie. Oprócz reżyserowania, Michał Zadara pracuje także jako autor filmów niezależnych i instalacji wideo, jest felietonistą „Krytyki Politycznej” i gitarzystą zespołu „All Stars Dansing Band”. Laureat Paszportu „Polityki” w 2007 r.


Barbara Wysocka - Aktorka

Aktorka i reżyserka teatralna. Absolwentka Wydziału Aktorskiego i Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Wcześniej studiowała grę na skrzypcach w Hochschule für Musik we Freiburgu w Niemczech. Aktorka Narodowego Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. W spektaklach Michała Zadary („Ksiądz Marek” Słowackiego, „Odprawa posłów greckich” Kochanowskiego), Armina Petrasa („Ósmy dzień tygodnia” Hłaski), Jana Klaty („Trylogia” wg Sienkiewicza) stworzyła wyjątkowe postaci, za które była wielokrotnie nagradzania. W Starym Teatrze zagrała też w „Fedrze”, „Ifigenii nowej tragedii” i „Utopia będzie zaraz” Zadary. Występowała w Teatrze Polskim w Bydgoszczy („Kamień i Popioły”, reż. Iwona Kempa oraz „Wielki Gatsby”, reż. Michał Zadara), Teatrze Scena STU („Wesele”), Teatrze Współczesnym we Wrocławiu („Kartoteka”, „Księga Rodzaju 2”) i Teatrze Wielkim - Operze Narodowej („Oresteia”) oraz berlińskim Maxim Gorki Theater oraz Schaubühne am Lehniner Platz. Zagrała również w filmach: „Am Ende kommen Touristen”, „Nachmieter”, „Polnische Ostern” oraz „Fremde Farben”. Reżyserowała w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie („Klątwa” Wyspiańskiego, „Pijacy” Bohomolca) oraz we Wrocławskim Teatrze Współczesnym („Kaspar” Handkego), Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie („Zagłada Domu Usherów” Glassa, „Medeamaterial” Müllera i Dusapina), Teatrach Polskim we Wrocławiu („Szosa Wołokołamska” Müllera oraz „Filoktet” Sofoklesa) i Polskim w Bydgoszczy („Łagodna” Dostojewskiego), w Teatrze Narodowym w Warszawie („Lenz” Buchnera) oraz w Kammerspiele w Monachium („Woyzeck/Wozzeck”). Laureatka Paszportu Polityki w 2009 r.


Sinfonietta Cracovia - Orkiestra

Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa należąca do europejskiego grona najwybitniejszych orkiestr kameralnych. Sinfonietta powstała w 1994 roku dzięki zaangażowaniu Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich. Liderem i szefem artystycznym grupy jest skrzypek Robert Kabara. Sinfonietta Cracovia jest goszczona zarówno na historycznych scenach muzycznej Europy od Sankt Petersburga i Berlina po Madryt, Cannes i Istambuł, jak również w prestiżowym Lincoln Center w Nowym Yorku, czy na rzadko odwiedzanych estradach w Emiratach Arabskich oraz w Islandii. Koncertuje pod batutą słynnych dyrygentów: Johna Axelroda, Gabriela Chmury, Christopha Eschenbacha, Valery’ego Gergieva, Marca Minkowskiego, a także Antoniego Wita i Jacka Kaspszyka. Współpracuje z elitą solistów, poczynając od Rudolfa Buchbindera (fortepian), Irene Grafenauer (flet) i Tabei Zimmermann oraz Grigorija Zhyslina (altówka) – poprzez średnią generację Kai Danczowskiej i Ilyi Gringoltsa (skrzypce), Petera Wispelweya (wiolonczela) – po najmłodsze gwiazdy jak Jan Lisiecki (fortepian). Za szczególny honor Sinfonietta poczytuje sobie przyjaźń oraz obecność w jej artystycznej biografii i na scenach wspólnych występów mistrzów: Krzysztofa Pendereckiego i Maxima Vengerova. Nagrywali m.in. dla telewizyjnej stacji BBC, satelitarnej TV Arte i Telewizji Polskiej oraz firm fonograficznych Arion, Dux, CD Accord i Channel Classics. CD „Penderecki” z I Koncertem skrzypcowym oraz „Winterreise” Maestra zostało nagrodzone Diapazon d’Or we Francji, wywołując zachwyt europejskiej krytyki.


Marta Kuźmiak Menedżerka spektaklu
Teatrolożka, producentka, kuratorka projektów artystycznych, dziennikarka, animatorka kultury. Absolwentka Wiedzy o teatrze Uniwersytetu Jagiellońskiego, posiada licencjat z dziennikarstwa i komunikacji społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz tytuł animatora kultury uzyskany w pomaturalnym studium SKIBA. W latach 2007-2011 w Teatrze Polskim we Wrocławiu stworzyła szereg inicjatyw propagujących teatr wśród młodzieży m. in. koordynowała projekt i prowadziła zajęcia dziennikarskie w ramach „Lata w teatrze” w latach 2009, 2010 i 2011, zajmowała się również promocją kultury polskiej za granicą i organizacją prezentacji spektakli Teatru Polskiego na międzynarodowych festiwalach teatralnych. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu projektów artystycznych o charakterze międzynarodowym m. in. "Strefa: Norwegia" (za który otrzymała nominację do Wrocławskiej Nagrody Teatralnej) oraz "Partnerstwo Wschód-Południe". Producentka spektakli „Lof. Jugendliche tanzen” (reż. Agnieszka Olsten), „Pokolenie f” (reż. Agnieszka Korytkowska-Mazur). „Pani z morza” (reż. Piotr Chołodziński), „(Un)born in PRL” (reż. Mariusz Kiljan), „Romeo i Julia” (reż. Marcin Czarnik). W roku 2012 w Teatrze Bagatela w Krakowie zajmowała się kreacją i pozyskiwaniem funduszy. Od stycznia 2013 r. działa niezależnie, m.in. jako menedżerka projektu „Chopin bez fortepianu”.

Produkcja
Agencja artystyczna GAP Producent

Agencja jest jednostką organizacyjną Fundacji Gospodarki i Administracji Publicznej i realizuje jeden z obszarów jej działalności statutowej, określany zbiorczo jako działalność kulturalna i rozrywkowa. Aktywność Agencji kierowana jest przede wszystkim do pracowników i studentów Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Współpraca z jedną z wiodących uczelni w Polsce pozwala na szybkie i skuteczne dotarcie do blisko 20 tys. młodych ludzi oraz czerpanie z ich pasji i zaangażowania. Agencja Artystyczna GAP organizację m.in.: festiwale, koncerty i wieczory klubowe; spektakle teatralne; wystawy i wernisaże; przedsięwzięcia integrujące środowisko akademickie; imprezy tematyczne i okolicznościowe.


Powiązane Video Wszystkie video

1. Festiwal Muzyki Crossover (Bielsko-Bia?a 2016)
Nikola Lipska – O gwiazdeczko
Nikola Lipska – O mój Jezusicku
Gummibärchen (Gumisie)- The ThreeX

Instrumenty i sprzęt muzyczny

PWM Chopin Fryderyk - Najpikniejszy Chopin na fortepian
PWM Chopin Fryderyk - Najatwiejszy Chopin na fortepian
Rohema Percussion Chopin, batuta
AN Drodowski Mirosaw ″Fryderyk Chopin na 2 gitary″ ksika

Kontakt


Maria Łakomik
Materiały prasowe, patronaty, treści. Filip Łakomik
Sprawy techniczne, integracje. Prześlij artykuł o muzyce
Można bezpłatnie nadsyłać dowolne materiały (tekst/grafika/video) związane z muzyką klasyczną, które Waszym zdaniem powinny znaleźć się w serwisie. Artykuły sponsorowane przyjmujemy poprzez platformę whitepress.

Partnerzy

Księgarnia Alenuty.pl
Sprzedaż nut i książek.
  • księgarnia muzyczna

Sklep Muzyczny.pl
Instrumenty muzyczne.
  • sklep muzyczny
kultura w sieci

Copyright © 2011-2024 CameralMusic.pl