Piąty syn znakomitego kompozytora epoki baroku przyszedł na świat w Weimarze w roku 1714. Od najmłodszych lat uczył się od ojca muzyki, a przed rozpoczęciem studiów muzycznych studiował filozofię i prawo.
W latach 1740-1767 był muzykiem na dworze Fryderyka II, króla Prusji, a w 1768 zastąpił Telemanna stając się dyrektorem muzycznym pięciu najważniejszych kościołów w Hamburgu.
To właśnie ten artysta przyczynił się do rozwoju form preklasycznych, był jednym z głównych innowatorów, który zastąpił dawną suitę na sonatę. W 1742 skomponował 6 pruskich sonat, a dwa lata później 6 sonat Württemberg. Następnie w latach 1780-1787 napisał pięć serii sonat na piano forte- bezpośredniego przodka fortepianu.
Był niesamowicie wpływowym muzykiem swojej epoki. Reprezentował styl Strum und Drang, który uwydatniał kontrasty emocjonalne i po części wyprzedził cechy klasycyzmu. Uważa się również, że jego kompozycje pisane były w stylu galant oraz rokoko.
Artysta napisał też ważny esej o prawdziwej sztuce grania na instrumentach klawiszowych, który wyjaśnia nam w jaki sposób w baroku grano na tych instrumentach. Zmarł w 1788 roku w Hamburgu.