3. Festiwal Kwadrofonik

IDEA FESTIWALU

Podczas tegorocznej edycji Festiwalu zespół Kwadrofonik (Emilia Sitarz, Magdalena Kordylasińska-Pękala, Miłosz Pękala i Bartek Wąsik) wraz z zaproszonymi muzykami przywołają dzieła konfrontujące się z polityczną rzeczywistością; przypomną artystów, którzy za sprawą sztuki poszerzali sferę wolności, manifestowali solidarność z ludźmi upominającymi się o swoje prawa na ulicach, i wnosili przy okazji do sal koncertowych ducha improwizacji, a czasem nawet muzycznej rebelii. Kompozytor i pianista, Julius Eastman, swoją tożsamość (był Afroamerykaninem, homoseksualistą) uczynił kluczowym motywem twórczości. Był częścią awangardowego środowiska minimal music, ale o repetycjach w jego wykonaniu pisze się jako o syzyfowej pracy: mozolnym, powtarzanym bez końca, pełnym frustracji i gniewu wysiłku. Ten gniew wyraźnie słychać w “Evil Nigger”.

Świat minimal music reprezentuje na festiwalu także Steve Reich, który w “Daniel Variations” oddaje hołd zamordowanemu (w 2002 roku) przez islamskich fundamentalistów dziennikarzowi “The Wall Street Journal”, Danielowi Pearlowi. W sięgającym po Biblię, cytującym ostatnie słowa Pearla, odwołującym się do muzycznych pasji dziennikarza utworze, ciemność ściera się ze światłem. Żyjemy bowiem w świecie, w którym spełniają się najmroczniejsze proroctwa. Amerykański kompozytor o polskich korzeniach, Frederic Rzewski, kolejny bohater trzeciej edycji festiwalu Kwadrofonik, jest przekonany, że czeka nas rewolucja, wciąż jednak nie wiemy, jaki przybierze kształt. Rzewski to zadeklarowany muzyczny aktywista, outsider, krytyk kapitalizmu (w tym związanych z muzyką instytucji, systemu wydawniczego itp.), wyznawca utopii, w której królować będzie improwizacja, na czele z free jazzem. W 1976 roku nagrał Rzewski jeden z najważniejszych swoich utworów: “The People United Will Never Be Defeated!”, wariacje wywiedzione z pieśni, z którą wychodzili na ulice chilijscy robotnicy protestujący przeciwko puczowi Pinocheta.
W Warszawie wykona go Michael Noble, dyrektor artystyczny festiwalu “Music of Changes” - i będzie to jego pierwszy występ w Polsce.

Po raz drugi od premiery w 2016 roku we wnętrzach muzeum POLIN zabrzmi także skomponowana przez Miłosza Pękalę i Bartka Wąsika “Ksenofonia” (wykona ją Kwadrofonik i Royal String Quartet z towarzyszeniem VJ, Wiktora Podgórskiego).
Za intrygującym tytułem kryje się utwór napisany na 60. rocznicę Poznańskiego Czerwca. Pod martyrologiczną narracją młodzi muzycy dostrzegli opowieść o proteście, o jednostkowym buncie, o ryzyku i odwadze. Klęska nie musi oznaczać przegranej, każdy strajk, każda demonstracja, każdy gest oporu dowodzi istnienia potencjału rewolty i ducha wolności - którego boi się każda władza. Trudno o lepszy moment do przywołania ważnych muzycznych manifestów. Trudno o lepsze miejsce do takiego spojrzenia na muzykę i historię, niż Muzeum POLIN.


ORGANIZATOR:
STOWARZYSZENIE KWADROFONIK

WSPÓŁORGANIZATOR:
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

FUNDATORZY:
INSTYTUT MUZYKI I TAŃCA
Dofinansowano ze środków Instytutu Muzyki i Tańca w ramach programu Muzyka i Taniec – Interwencje 2017.

MIASTO STOŁECZNE WARSZAWA - „Projekt finansuje m.st. Warszawa”

Związek Artystów Wykonawców STOART

WSPÓŁPRACA:
Oficyna Artystyczna 13 Kotów
Fortepiany Musiał

PATRONI MEDIALNI:
Polskie Radio PR 2, TVP Kultura, Co Jest Grane 24, Glissando, Muzyka w Mieście, Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.PL

Wstęp na poszczególne festiwalowe koncerty jest bezpłatny.
Wejściówki można rezerwować na stronie Muzeum POLIN.

Aby pobrać bezpłatne wejściówki, należy:
- wejść na bilety.polin.pl
- wybrać „zwiedzanie indywidualne i wydarzenia”
- z prawego menu wybrać kafelek „Koncerty” lub z lewego kalendarza wybrać odpowiednią datę
- postępować wg instrukcji, bilety zostaną wysłane na adres e-mail

Ważne: jedna osoba podczas jednej „transakcji” może pobrać maksymalnie 2 bilety.


PROGRAM FESTIWALU


14 XII, godz. 19:30

Spotkanie inauguracyjne - prowadzenie: Ewa Szczecińska
Międzyklubowa Klubokawiarnia
ul. Anielewicza 3/5


Frederic Rzewski - THE PEOPLE UNITED WILL NEVER BE DEFEATED!

14 XII, godz. 20:30 – POLIN

Michael Noble - fortepian
„Stop the War!”, „Struggle Song”, „The Price of Oil”, „Mayakovsky”, „Johnny Has Gone for a Soldier” – już same tytuły wielu utworów Frederica Rzewskiego są świadectwem politycznego i ideologicznego zaangażowania kompozytora. Dla pochodzącego z rodziny polskich emigrantów awangardowego artysty, muzyka bowiem bywa sprzymierzeńcem rewolty i gestem solidarności. Nie inaczej jest w przypadku słynnego „The People United Will Never Be Defeated!” (1975), dla którego punktem wyjścia stał się chilijski robotniczy protest song „El pueblo unido jamás será vencido”, jednoczący przeciwników dyktatury Augusto Pinocheta, którego wyniósł do władzy wojskowy pucz z 1973 roku. Popularność pieśni wykroczyła zresztą daleko poza Chile, jej melodię (tekst bywał modyfikowany) można było usłyszeć podczas irańskiej „zielonej rewolucji”, tunezyjskiej „arabskiej wiosny”, na ukraińskim Majdanie czy podczas wieców lewicowych partii: hiszpańskiego Podemosa i greckiej Syrizy.
„The People United Will Never Be Defeated” Frederica Rzewskiego został skomponowany w formie wariacji (jest ich dokładnie 36), bo jak mówi artysta, >>Wariacja doskonale wyraża ideę „jedności w wielości”.<< Pośród artystycznych inspiracji autor wymienia między innymi „Rapsodię na temat Paganiniego” Rachmaninowa. A nawiązania do faktury fortepianowej romantyków – w tym Czajkowskiego czy Brahmsa – czynią utwór legendarnego awangardzisty i improwizatora szczególnie intrygującym. Spotykają się w nim bowiem surowość robotniczej pieśni, muzyczna abstrakcja i romantyczny patos; tworząc przestrzeń i na emocje (wyrażane także przez pianistów, którym Rzewski każe m.in. gwizdać, czy uderzać w instrument) i na refleksję.
Można się zresztą przekonać o tym na własne oczy: Frederic Rzewski jest jednym z nielicznych kompozytorów, którzy udostępniają swoje partytury i nagrania online.


Julius Eastman - EVIL NIGGER / GAY GUERILLA

14 XII, godz. 22:00 – POLIN

Lutosławski Piano Duo:
Emilia Sitarz – fortepian
Bartek Wąsik - fortepian
&
Joanna Duda – fortepian
Mischa Kozłowski - fortepian
“Moim celem jest bycie w pełni sobą. W pełni czarnym, w pełni muzykiem, w pełni homoseksualistą” - mówił Julius Eastman w wywiadzie z 1976 roku. Te słowa - łączące tak charakterystyczne dla Eastmana: prostotę i radykalizm - mogłyby posłużyć za motto całej jego twórczości. Będąc jedynym Afroamerykaninem na nowojorskich salonach minimalizmu, wniósł do awangardowego nurtu powiew anarchii i doprawił go gniewem - w jego wykonaniu chłodna, abstrakcyjna muzyka dostaje gorączki. Rozsadzał strukturę improwizacjami, sięgał po rytm i harmonię rodem z disco. “Używał przynależnych minimalizmowi gestów i stopniowo je porzucał, na rzecz swobodnej ambientowej atmosfery” - pisał o stylu Eastmana inny kompozytor, David Borden. Oryginalność tej twórczości obejmuje także jej polityczność, zawierającą się choćby w prowokacyjnych tytułach. Pochodzący z końca lat 70. utwór “Evil Nigger” jest częścią serii, do której zaliczały się także “Nigger Faggot (NF)”, “Dirty Nigger", “Crazy Nigger” - z użycia obraźliwego słowa na “n” Eastman musiał się tłumaczyć i dopiero lata później jego działania na polu języka usankcjonował rap.
Bezkompromisowość nie ułatwiła mu kariery - na początku lat 80. Julius Eastman został wyeksmitowany z mieszkania w East Village, razem z rzeczami, wśród których były jego kompozycje. Wiele z nich skończyło na nowojorskim wysypisku śmieci, przepadł także sam Eastman. Uzależniony od narkotyków i alkoholu pomieszkiwał w słynnym parku Tompkins Square. Zmarł jako bezdomny w Buffalo, w 1990 roku. Miał 49 lat.
W Polsce jako pierwszy utwory Eastmana wykonali muzycy Lutosławski Piano Duo, z towarzyszeniem Joanny Dudy i Mischy Kozłowskiego. “Evil Nigger” i “Gay Guerilla” ukazały się na płycie “Unchained” (2014, Bôłt Records).


Miłosz Pękala / Bartek Wąsik - KSENOFONIA. SYMFONIA DLA INNEGO

15 XII, godz. 19:00 – POLIN

Royal String Quartet
Kwadrofonik
vj Wiktor Podgórski

“Ksenofonia” powstała na zamówienie Malta Festival Poznań, gdzie została wystawiona (2016) w formie plenerowego multimedialnego widowiska w reżyserii Jana Komasy, z muzyką Bartka Wąsika i Miłosza Pękali i choreografią Mikołaja Mikołajczyka. Obejrzało je około dziesięciu tysięcy osób zebranych na Placu Mickiewicza. Festiwal i zaproszeni do projektu artyści uczcili w ten sposób 60. rocznicę wydarzeń Poznańskiego Czerwca.
Koncert w Muzeum POLIN będzie kameralną wersją widowiska, skupioną na muzyce, której towarzyszyć będą wizualizacje autorstwa VJ Wiktora Podgórskiego.
Temat “ostatniego polskiego powstania” - jak czasem nazywa się Czerwiec’56 - dla Pękali i Wąsika stał się pretekstem do stworzenia kompozycji, której leitmotivem jest bunt jednostki i jego energia. Instrumenty smyczkowe (Royal String Quartet), instrumenty perkusyjne oraz fortepiany (Kwadrofonik), analogowe syntezatory i warstwa elektroniczna przywołują dźwiękowe tło epoki (usłyszymy także fragmenty przemówienia premiera Cyrankiewicza). Rutyna zuniformizowanego życia i monotonnej pracy jednak pęka, w jej wnętrzu kiełkuje bunt. “Ksenofonia” ma swoje dramatyczne, pełne napięcia “sceny zbiorowe”, ale także momenty intymne. Sygnalizuje, że każdy protest zaczyna się od “raportu mniejszości”:
od niewielkich grup, od jednostek podejmujących ryzyko sprzeciwu. Pozbawiony jednoznacznego, odsyłającego do wydarzeń poznańskich kontekstu, utwór Wąsika i Pękali nabiera niespodziewanie nowych znaczeń. I zyskuje na aktualności.


Steve Reich - DANIEL VARIATIONS

15 XII, godz. 21:00 – POLIN

Kwadrofonik & Goście

Korespondent “The Wall Street Journal”, Daniel Pearl został zamordowany w Pakistanie 1 lutego 2002 roku. Związani z Al Kaidą sprawcy wrzucili nagranie z brutalnej egzekucji do Internetu. “Nazywam się Daniel Pearl” - powiedział dziennikarz do kamery, tuż przed śmiercią, i to zdanie usłyszymy w “Daniel Variations”. W swoim utworze Steve Reich cytuje też słowa króla Nabuchodonozora z biblijnej Księgi Daniela: “Miałem widzenie we śnie, które mnie przeraziło. Zaniepokoiły mnie myśli na moim łożu i widziadła powstałe w mojej głowie” (tłum. za Biblią Tysiąclecia). “Żyjemy w czasach, gdy potworne sny stają się rzeczywistością” - objaśniał ten wybór kompozytor.
“Daniel Variations” powstał w 2006 roku, na zamówienie ojca Daniela, Judei Pearla oraz Barbican Center. Rozpisany na cztery fortepiany, kwartet smyczkowy, dwa klarnety, sześcioro perkusistów i czworo śpiewaków, tworzy muzyczną przestrzeń, w której mroczne biblijne proroctwo zderza się z blaskiem emanującym z nazwiska dziennikarza (oznacza perłę). “W żydowskiej tradycji nazwać kogoś, to nadać mu charakter - mówił w wywiadach Reich. - Na fotografiach osobowość Daniela Pearla wydaje się roztaczać blask.”
Charakterystyczne dla minimalizmu repetycje (w których powracają słowa dziennikarza), mogą więc kojarzyć się w “Daniel Variations” z powracającymi w regularnych odstępach światłami latarni morskiej przebijające ciemność.
Wybór takiej formy hommage nie jest przypadkowy. Reporter Daniel Pearl był pasjonatem muzyki, którą traktował jako ważną część międzykulturowego dialogu. Jak mówi Steve Reich, “Daniel Variations” to hołd dla człowieka, który “z całym pięknem i groteskowością tej sytuacji, stał się symbolem tysięcy niewinnych ofiar, które zamordowano, podczas gdy zabiegały o to, by oddać sprawiedliwość wszystkim stronom.”


 O ARTYSTACH


Lutosławski Piano Duo

Założony w 1999 roku Duet Fortepianowy im. Witolda Lutosławskiego zyskał reputację jednego z czołowych duetów fortepianowych młodej generacji na świecie. Swą wspólną muzyczną podróż, pianiści Emilia Sitarz i Bartłomiej Wąsik, rozpoczęli pod opieką wybitnego izraelskiego duetu fortepianowego – Brachy Eden i Alexandra Tamira w 1999 roku, a inspiracja właśnie tym zespołem trwa po dziś dzień. Są absolwentami Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie i Hochschule für Musik und Theater w Rostocku (Niemcy) w klasie mistrzowskiej Hansa-Petera i Volkera Stenzl.

Lutosławski Piano Duo jest laureatem wielu międzynarodowych konkursów w Grecji – Grand Prix (2000), Polsce – III nagroda na 2. Międzynarodowym Konkursie Duetów Fortepianowych (2002), Laureaci Estrady Młodych i Nagroda im. Jerzego Waldorffa (2005), I nagroda i Nagroda im. Marka Stachowskiego na 10. Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki w Krakowie (2006), na Litwie – Grand Prix i Nagroda im. Franza Schuberta (2004), w Czechach – III nagroda na 13. Międzynarodowym Konkursie im. Franza Schuberta (2003) i we Włoszech – Nagroda Specjalna im. Gioacinto Scelsi (2005), II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Duetów Fortepianowych im. Valentino Bucchiego w Rzymie (2009). Pianiści kilkakrotnie byli stypendystami Ministra Kultury oraz Fundacji Kultury oraz laureatami programu stypendialnego Młoda Polska.

Lutosławski Piano Duo zyskuje przychylne głosy krytyków i publiczności czego potwierdzeniem są liczne zaproszenia na festiwale, m.in. Warszawska Jesień, Muzyka na Szczytach, Festiwal Polskiego Radia, Festiwal Nowa Tradycja, Kwartesencja, Musica Polonica Nova, Kody, festiwale pianistyczne w Antoninie i Słupsku. Występowali w większości krajów europejskich, obu Amerykach, Bliskim Wschodzie i Azji (Chiny, Japonia). Współpracowali m. in. z orkiestrami Aukso, Filharmonii Narodowej, Polskiej Orkiestry Radiowej, NOSPR, Leopoldinum pod batutą Łukasza Borowicza, Szymona Bywalca, Jerzego Maksymiuka, Jacka Rogali, Marka Mosia.

W roku 2006 pianiści rozpoczęli współpracę z wybitnym duetem perkusyjnym młodego pokolenia – Hob-beats Duo (Magdalena Kordylasińska i Miłosz Pękala). Jako kwartet o nazwie KWADROFONIK wykonują muzykę ubiegłego wieku i czasów najnowszych oraz własne opracowania polskich pieśni i tańców ludowych oraz utworów Fryderyka Chopina, które mieli okazję prezentować we wrześniu 2010 roku w nowojorskiej Carnegie Hall i Chicago Symphony Hall. W maju 2011 podczas debiutu w Filharmonii Berlińskiej wykonali m. in. własną transkrypcję „Święta Wiosny” Igora Strawińskiego na dwa fortepiany i perkusję.

W 2007 roku, nakładem Polskiego Radia, ukazała się debiutancka płyta duetu (zawierająca utwory Lutosławskiego, Poulenca, Strawińskiego i Kagela) uhonorowana Nagrodą Fryderyk 2008 za najlepsze nagranie muzyki kameralnej. W 2008 roku powstała płyta Folklove zespołu Kwadrofonik, uhonorowana w 2009 roku Folkowym Fonogramem Roku. W roku 2013 swoją premierę fonograficzną (Sony Music Polska) miał wspólny projekt zespołu Kwadrofonik i Doroty Miśkiewicz: Lutosławski, Tuwim - Piosenki nie tylko dla dzieci. Album zdobył status Złotej Płyty. W roku 2014 jako pierwsi pianiści europejscy nagrali utwory na dwa i cztery fortepiany Juliusa Eastmana (razem z Joanną Dudą i Mischą Kozłowskim) i Tomasza Sikorskiego. Album Unchained ukazał się w wydawnictwie Bołt Records. Rok 2015 przyniósł premierę albumu Requiem ludowe - będącego efektem współpracy zespołu Kwadrofonik i Adama Struga - uhonorowanego Folkowym Fonogramem Roku.

Możliwość stałego rozwoju artystycznego w jednym zespole zaowocowała niezwykłym zgraniem pianistów, odnalezieniem wspólnych barw i artykulacji, a także bogatym, stale rozszerzanym repertuarem obejmującym w chwili obecnej około 100 utworów – od epoki baroku do czasów najnowszych, a wśród nich wiele prawykonań i autorskich transkrypcji utworów symfonicznych.


Michael Noble

Amerykański pianista, laureat wielu nagród i wyróżnień. Swoją międzynarodową reputację zyskał za sprawą nieoczywistych, zindywidualizowanych wykonań różnorodnego repertuaru – od klasyki po muzykę współczesną. Uznany za cudowne dziecko, po swoim pierwszym recitalu w wieku 6 lat rozpoczął koncertowanie w Azji, Europie i obu Amerykach. Artysta zdobywa nagrody i wyróżnienia w prestiżowych konkursach i festiwalach pianistycznych, m.in. Carmel Music Society Competition, Crescendo Music Awards (Tulsa), Chopin International Competition of the 1000 Islands. Występował w najważniejszych salach koncertowych świata. Jako solista występował z wieloma orkiestrami pod batutą wybitnych dyrygentów, m.in. Ransoma Wilsona, Gisele Ben-Dor i Petera Askima. Oprócz działalności koncertowej, Michael Noble jest współzałożycielem i dyrektorem "Music of Changes" - serii koncertów łączących muzykę współczesną z przeszłością.


Mischa Kozłowski

Jeden z najciekawszych pianistów polskich, który od wielu lat występuje jako solista i kameralista w salach koncertowych Europy, Japonii i Chin. Jest zapraszany do wielu prestiżowych międzynarodowych projektów – występował podczas m.in. Kissinger Sommer w Bad Kissingen, Festspiele Europäische Wochen w Passau (Niemcy), NCPA May Festival w National Centre for the Performing Arts w Pekinie, Gulangyu Summer Music Week w Xiamen (Chiny), „Chopin au Jardin du Luxembourg" w Paryżu, International Festival „Jeunes Virtuoses à Ennejma Ezzahra" w Sidi Bou Said (Tunezja), Kyoto International Music Students Festival w Japonii,Malta Festival oraz Międzynarodowego Festiwalu Muzyki i Filmu „Transatlantyk”, UNSOUND Festival w Krakowie, Festiwalu „Muzyka na szczytach”. Za swoje osiągnięcia otrzymał wiele nagród i wyróżnień – do najważniejszych należą te przyznane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministra Edukacji Narodowej, LYRA Stiftung, Rita Zimmermann Musik-Stiftung, Fondazione Pro Libertas et Humanitas Kasimir Bartkowiak, Dr. Pierre und Marie Spring-Tschanz Stiftung, Geert und Lore Blanken-Schlemper Stiftung, Dongsan Research Foundation.


Joanna Duda

Joanna Duda - pianistka, kompozytorka, artystka wizualna. Powołała do życia między innymi J=J (duet z Jankiem Młynarskim), AuAuA i - całkiem niedawno - autorskie TRIO (Maks Mucha- kontrabas, Maks Andrzejewski - bębny). Od ośmiu lat współpracuje z Wojtkiem Mazolewskim w jego Kwintecie(dwie złote płyty - "Polka" w 2015 i "Chaos Pełen Idei" w 2017).Wykonuje także współczesną muzykę klasyczną z Lutosławski Piano Duo i Mischą Kozłowskim (płyta "Unchained" z kompozycjami Juliusa Eastmana wyróżniona przez magazyn pizzicato oraz nominowany do International Classical Music Awards 2016).
Wielokrotna stypendystka Kulturalnego Miasta Gdańska, nominowana do wielu nagród, m.in. TVP “Gwarancje Kultury” w kategorii “Debiut Roku” oraz do“Plus Grand Prix Jazz Melomani” w kategorii “Nadzieja Melomanów”.
W twórczości solowej artystka porusza się na styku elektroniki i akustyki, improwizując w klasyczny sposób na fortepianie jak i włączając w to oryginalne brzmienia starannie przygotowanych sampli; jednocześnie nie stroniąc od brzmień syntetycznych.
Joanna Duda ma na koncie setki koncertów w odsłonach solowych i zespołowych. Występowała między innymi w Tokio, Kaliningradzie, Pekinie, Singapurze, Delhi, Szanghaju, Istambule, Bukareszcie, Budapeszcie, Berlinie, Weimarze, Londynie, Dublinie, Oslo, a nawet na Grenlandii. Komponuje i produkuje muzykę również do spektakli teatralnych (Krzysztof Garbaczewski, Teatr Amareya, Piotr Borowski).


Royal String Quartet

Założony w 1998 roku Royal String Quartet niebawem świętować będzie 20-lecie działalności artystycznej. Prawie 20 lat wspólnej pracy przyniosło zespołowi ogromną ilość laurów i sukcesów na całym świecie i ugruntowało jego pozycję jako jednego z najlepszych kwartetów smyczkowych w Polsce i w Europie.
RSQ wielokrotnie zachwycał swoimi koncertami publiczność prestiżowych salkoncertowych na niemal wszystkich kontynentach, w tym tak ważnych jak Concertgebouw w Amsterdamie, Palais des Beaux-Arts w Brukseli, wiedeński i berliński Konzerthaus, Sejong Center w Seulu, Beijing Concert Hall w Pekinie, sztokholmskiKonserthus, a także StudioKoncertowe Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego i Filharmonia Narodowa w Warszawie. Po występach w Europie, Afryce, Azji, Australii i Ameryce Północnej w tym roku zadebiutuje również w Ameryce Południowej recitalami w Buenos Aires.
Lista sukcesów zespołu jest bardzo długa. Najważniejsze z nich to 3. nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kwartetów Smyczkowych w Banff w Kanadzie, nominacja do prestiżowej nagrody brytyjskiego RoyalPhilharmonicSociety, nagroda fundacji Borletti-Buitoni oraz 2-letni udział w programie BBC New GenerationArtists, który przyczynił się do niezwykłej popularności zespołu na Wyspach Brytyjskich. O tej popularności może świadczyć fakt, że kwartet stał się stałym gościem londyńskiej Wigmore Hall – jednej z najbardziej prestiżowych salkameralnych na świecie: w ciągu ostatnich 10 lat koncertował tam aż 15-krotnie!
Bogata dyskografia zespołu składa się aż z 15 albumów. Pierwsze cztery, z muzyką klasyczną, romantyczną i XX-wieczną, nagrane zostały w kraju (dwie nagrody Fryderyk), kolejne cztery, z utworami polskich kompozytorów XX i XI wieku, dla brytyjskiej wytwórni Hyperion (m.in. tytuł płyty miesiąca „BBC Music Magazine”,Editor’s Choice magazynu „Gramophone”).Duży sukces na polskim rynku odniósł album „Kayah&Royal Quartet” (2010), a także album „Nowa Warszawa“ (2012) ze Stanisławą Celińską i Bartkiem Wąsikiem. W ubiegłym roku ukazały się aż 2 płyty RSQ, prezentujące utwory młodych kompozytorów polskich – CD z kompozycjami Andrzeja Kwiecińskiego, oraz DVD z utworami Wojtka Blecharza. W kolejce czeka kolejny nagrany już album: płytę z kwartetami szkockiego kompozytora Jamesa MacMillana wyda ponownie Hyperion.
Pisząc o RSQ nie można nie wspomnieć o Kwartesencji. Ten coroczny festiwal muzyki kameralnej, którego zespół jest twórcą i głównym organizatorem, doczekał się już 13 edycji i znakomicie odzwierciedla muzyczne zainteresowania, pasje i inspiracje RSQ. Kwartesencja wsposób śmiały i eklektyczny łączy różne style i gatunki muzyczne, a także artystów je prezentujących. Dzięki swej oryginalnej formule programowej oraz wybitnym artystom, którzy goszczą na festiwalu, zyskała sobie rzeszę wiernej publiczności, która zapełnia jesienią warszawskie sale koncertowe.