„Karol Szymanowski” – premiera nowego albumu wydanego przez Narodowe Forum Muzyki

24 maja 2024 roku premierę będzie miał nowy album Narodowego Forum Muzyki z udziałem Iwony Sobotki (sopran), Chóru NFM oraz NFM Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją Giancarla Guerrero. Na płycie, która jest w całości poświęcona twórczości Karola Szymanowskiego, znalazły się Uwertura koncertowa E-dur op. 12, Pieśni księżniczki z baśni op. 31 oraz III Symfonia „Pieśń o nocy” op. 27. Nagrania dokonano w Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki. Reżyseria nagrań, montaż, mastering: Wojciech Marzec, Justyna Popiel i Agnieszka Szczepańczyk (CD Accord).

Płytę można kupić w Kasie NFM, w księgarni Niskie Łąki oraz online w Sklepie NFM.

Tytuł: Karol Szymanowski

Wykonawcy:
Iwona Sobotka – sopran
Giancarlo Guerrero – dyrygent
Chór NFM
Lionel Sow – kierownictwo artystyczne Chóru NFM
NFM Filharmonia Wrocławska

Program:
KAROL SZYMANOWSKI (1882–1937)
Uwertura koncertowa E-dur op. 12 (2. wersja, 1912–1913) 13'06

Pieśni księżniczki z baśni op. 31 na sopran i orkiestrę* (1915) [ 17'53 ]
(sł. Zofia Szymanowska)
I. Samotny księżyc 4'25
II. Słowik 2'52
III. Złote trzewiczki 2'46
IV. Taniec 1'46
V. Pieśń o fali 3'44
VI. Uczta 2'17

III Symfonia „Pieśń o nocy” op. 27 na sopran, chór i orkiestrę (1914–1916) [ 24'42 ]
(sł. „Mewlana” Dżalaluddin Rumi, przekł. pol. Tadeusz Miciński)
Moderato assai 7'52
Vivace, scherzando 7'32
Largo 9'17

CZAS CAŁKOWITY 55'42

* Karol Szymanowski opracował na głos i orkiestrę tylko trzy pieśni z cyklu: nr I, II i IV (1933), pozostałe trzy opracował Bruno Dozza: nr III, V i VI (2011–2012).

NFM 89, ACD 315

Premiera płyty: 24 maja 2024
Patronat medialny: Program II Polskiego Radia

Debiut orkiestrowy, jeden z licznych cyklów pieśni, wreszcie krótkie, ale masywne dzieło wokalno-instrumentalne. Rozpiętość lat pomiędzy datami powstania: dwanaście. Znacznie większa – pomiędzy datami premier, w których miesza się historia duża i mała, w tym zwłaszcza pierwsza wojna światowa i obie rosyjskie rewolucje, a także seria osobistych doświadczeń i przewartościowań w świecie duchowym twórcy, a zarazem pechów i splotów okoliczności.

Co – poza osobą autora – łączy te dzieła? Na pozór niewiele, ale pewne wątki da się odnaleźć. Wśród nich i ten, że każde z naszej trójki jest w jakimś stopniu związane z konkretnym tekstem literackim. W „jakimś”, czyli za każdym razem odmiennym. „Pieśni księżniczki z baśni” to przypadek oczywisty: wiersze „umuzycznione”. „III Symfonia”, czyli „Pieśń o nocy”, ma jako kościec semantyczny tekst perskiego mistyka, ale jest dziełem przede wszystkim instrumentalnym i możliwym do wykonania bez głosów.

A „Uwertura”? Zgodnie z duchem – czy manierą – epoki pierwszą wersję dzieła poprzedzało poetyckie motto z poematu „Witeź Włast” Tadeusza Micińskiego (1873–1918), dobrego znajomego kompozytora, postaci kultowej, mówiąc dzisiejszym slangiem, ale także w dawniejszym, ściślejszym znaczeniu: swoistego „maga”, jednego z przywódców polskiej moderny początków XX wieku.

Rafał Augustyn, fragment eseju zamieszczonego w booklecie dołączonym do płyty

Zespół NFM