Nazwa tej formy muzycznej wywodzi się od włoskiego słowa suonare oznaczającego „brzmieć”. Dawniej (XVII wiek) sonata był to utwór instrumentalnym na wiele głosów i w taki sposób stała się przeciwieństwem wokalnej kantaty.
Operowy powiew świeżości zagościł na niewielkiej w rozmiarach scenie Opery Śląskiej, ale wielkiej w swoim artystycznym wyrazie sztuce „Traviata” Giuseppe Verdiego w najnowszej realizacji Michała Znanieckiego.
Podczas minionego weekendu odbyło się w bardzo dobrej atmosferze towarzyskie spotkanie miłośników sztuki operowej, na które zaprosiła Opera Wrocławska oraz główna bohaterka opery „Traviata” Giuseppe Verdiego.
Copyright © 2011-2024 CameralMusic.pl
Sonata g-moll z diabelskim trylem autorstwa Giuseppe Tartini to znakomity przykład barokowej muzyki. Tartini, włoski kompozytor i skrzypek, urodził się w XVIII wieku i należał do pionierów w swojej dziedzinie. Jego muzyka charakteryzuje się pełnymi emocji melodią i wirtuozerią wykonawczą. Warto również zwrócić uwagę na wykonawców tego utworu. Michala Petri, znana i ceniona fletnistka, odtwarza tutaj partie fletu prostego. To instrument o bogatej historii, popularny zwłaszcza w wiekach XVII i XVIII. Petri wspaniale demonstruje jego zdolności brzmieniowe, tworząc jednocześnie wirtuozerskie linie melodyczne. To jednak nie wszystko. Wideo prezentuje również partie na chitarrone, instrument znany także jako tiorba, w wykonaniu Larsa Hannibala. Chitarrone to rodzaj lutni, popularny na przełomie XVI i XVII wieku. To instrument o charakterystycznym, głębokim dźwięku, który idealnie komponuje się z resztą zespołu. Sonata g-moll z diabelskim trylem jest doskonałym przykładem formy sonatowej, popularnej w muzyce barokowej. Składa się z trzech części: allegro, andante i allegro. Tartini perfekcyjnie wykorzystuje tę formę, tworząc dynamiczne i pełne kontrastów fragmenty muzyczne. Epoka baroku, w której powstała ta sonata, charakteryzowała się odpowiednimi cechami. Była to era bogatego ornamentowania, wirtuozerii i impresyjności. Sonata g-moll z diabelskim trylem doskonale oddaje te cechy, zapewniając słuchaczowi niezapomniane wrażenia estetyczne. W sumie, Giuseppe Tartini stworzył arcydzieło barokowej muzyki, które w tym wideo jest doskonale interpretowane przez Michalę Petri na flecie prostym i Larsa Hannibala na chitarrone. Ich wirtuozerska gra przypomina o bogatej historii tych instrumentów i pozwala cieszyć się pięknem muzyki barokowej.
To video jest niesamowite! Giuseppe Tartini - mistrz kompozycji! Ta sonata w g-moll z diabelskim trylem to prawdziwe arcydzieło. Michala Petri na flecie prostym i Lars Hannibal na chitarrone wykonują ją w sposób, który wciąga od pierwszych dźwięków. Ich umiejętności i pasja są zaraźliwe! Muzyka ta w pewnym sensie pomaga mi oderwać się od codzienności i przenieść do innego, pięknego świata. Jestem pod wrażeniem techniki i emocji, jakie można odczuć słuchając tego utworu. Naprawdę wspaniały występ!