Od XIII wieku przez przeszło 5 następnych motet był jedną z najważniejszych form polifonicznych. Jego znaczenie zmniejszyło się wraz z nadejściem romantyzmu. Pomimo to kompozytorzy nadal tworzyli motety, jednak w mniejszym stopniu i w sposób niezależny.
W XIII oraz XIV wieku motet składał się z serii wariacji polifonicznych na temat danego śpiewu lub cantus firmus czyli melodii pochodzenia liturgicznego, na której opierała się kompozycja polifoniczna. Ta nowa melodia miała inny tekst, bazujący na fragmencie Biblii, była bardziej skomplikowana oraz urozmaicona i znana była pod nazwą tropo.
W późniejszych czasach motet stał się polifoniczną formą wokalną a capella o dramatycznym i naśladowniczym charakterze. Tak więc na przestrzeni wieków od Perotina przez Palestrinę, Orlando di Lasso, Tomasa Luisa de León po kompozytorów epoki romantyzmy gatunek ten wyewoluował od kontrapunktu stworzonego na bazie surowego cantus firmus stając się później źródłem do powstania innych form takich jak ricercar oraz fuga.
ŚREDNIOWIECZE
Czterogłosowy motet Philippea de Vitry. Wykonuje Gothic Voices.
RENESANS
Orlando di Lasso Justorum animae, wykonanie: Chór Monteverdi
BAROK
Jean-Philippe Rameau In convertendo w wykonaniu Les Arts Florissantspod batutą Williama Christie.
Antonio Vivaldi Nulla in mundo pax sincera- dyrygent: Cristopher Hogwood, orkiestra: The Academy of Ancient Music
Felix Mendelssohn-Bartholdy "Domenica il post pascha" op. 39, nr 3. Tallinna Muusikakeskkooli NOORTEKOOR, Chór Młodzieżowy z Talina, KAISA LÕHMUS, INGRID ROOSE. ULLA KRIGUL