Ludwig van Beethoven

Jeden z trzech klasyków wiedeńskich, reprezentant późnego klasycyzmu Ludwig van Beetohoven miał ogromny wpływ na muzykę Romantyzmu. Urodzony w 1770 roku w Bonn miał trudne dziecińswto. Jego ojciec na siłę pragnął zrobić z syna geniusza muzycznego dlatego też od najmłodszych lat zapisał go na lekcje fortepianu. Niemniej jednak, to dopiero w 1779 roku młody Ludwig poczuł miłość do muzyki, kiedy rozpoczął swoją znajomość z organistą Christianem Gotlob Neefe, który stał się jego mistrzem. To on był pierwszym, który przedstawił mu dzieła Bacha, któy od tej pory stał się ideałem Beethovena.
Od 1783 roku stał się członkiem orkiestry dworskiej w Bonn, a w 1787 wyjechał do Wiednia w celu podjęcia nauki u Mozarta. Niestety wizyta w Wiedniu została przerwana przez nagłą chorobę matki artysty, który powrócił do domu, by towarzyszyć jej aż do smierci. W 1792 roku Beetoheven został zaproszony do Wiednia przez Józefa Haydna, który zaproponował muzykowi studia w stolicy. W tym okresie dzieła tego kompozytora są naznaczone wpływem Mozarta oraz Haydna, są to utwory klasyczne, bez większych innowacji czy cech osobistych. Z tego etapu jego twórczości pochodzą takie utwory jak np. I Symfonia C-dur op. 21, I koncert fortepianowy C-dur op. 15 czy II koncert fortepianowy B-dur op. 19. Pomimo to, niesforny buntownik jakim był ten geniusz poszukiwał nowych natchnień, pragnął rozszerzać horyzonty i z tego powodu szukał innych kompozytorów, którzy mogliby go wesprzeć.
Niestety od 1801 roku zaczął mieć problemy ze słuchem co jednak nie przeszkodziło mu w tworzeniu kolejnych znakomitych dzieł takich jak: II Symfonia D-dur op. 36, III Symfonia Es-dur op. 55 „Eroica”, sonaty fortepianowe, w tym słynna Sonata Księżycowa, Uwerura Coriolan czy Koncert Potrójny C-dur op. 56 oraz słynnej Bagatelli a-moll. W roku 1817, kiedy jego problemy ze słuchem zaczęły wzrastać Beethoven napisał znany Testament heilgestadzki, w którym zdesperowany mówi o swoich zmaganiach z chorobą. Do tego czasu geniusz ten swtorzył wiele dzieł, w tym IV, V, VI, VII i VIII Symfonię, operę Fidelio, muzykę do sztuki Egmont Goethego, Zwycięstwo Wellingtona. W ostatnich latach swojego życia Beethoven skomponował dzieła innowacyjne oraz osobiste, które poprzedziły cechy charakterystyczne dla muzyki romantyzmu czy też wieku XX. Były to takie utwory jak IX Symfonia d-moll op. 125, Msza uroczysta D-dur op. 123, ostatnie kwartety smyczkowe i sonaty fortepianowe. Kompozytor zmarł w Wiedniu w roku 1827.

Fregment 9 symfonii Beethovena z Odą do radości:

w wykonaniu Karajan and the Berlin Philharmonic

https://www.youtube.com/watch?v=9aDEq3u5huA

Sonata Księżycowa

wykonuje: Wilhelm Kempff

5 Symfonia Beethovena w wydaniu Danneya Alkany

z płyty: "Rock the Bach"