Kontrabas należący do instrumentów smyczkowych jest największym oraz wydającym najniższe dźwięki instrumentem pochodzącym z tej rodziny (większy i o dwie oktawy niżej grający instrument to oktobas, nie jest on jednak popularny i nie używa się go w orkiestrach).
Początki kontrabasu sięgają wieku XVI, kiedy to grano na violone, instrumencie który wydaje się być jego przodkiem. Aktualna wersja kontrabasu jaką znamy powstała w wieku XIX, był to również okres kiedy instrument ten znalazł swoje miejsce w orkiestrze. Niemnie jednak w tym czasie partia kontrabasu miała za zadanie jedynie wzmacniać partię wiolonczel. Pomimo to pod koniec wieku XVIII oraz w XIX pojawiali się kompozytorzy, którzy uwierzyli w możliwości tego instrumentu. Natomiast prawdziwa złota era kontrabasu nadeszła wraz z wiekiem XX, kiedy zatriunfował jazz i wraz z nim kontrabas, w szczególności stosowany do pizzicato.
Kontrabas wyglądem przypomina wielką wiolonczelę. Jest on bowiem podbnie do niej zbudowany. Posiada ogromne pudło rezonansowe, gryf zakończony ślimakiem, mostek oraz kołki strojące struny, które w przeciwieństwie do skrzypiec, altówki i wiolonczeli strojone są kwartami (E1, A1, D, G).
KLASYCYZM
Joseph Haydn koncert kontrabasowy C-dur- Božo Paradžik oraz Zagreb Philharmonic Orchestra
ROMANTYZM
Giovanni Bottesini "Passione amorose"- Orkiestra kontrabasowa Zgromadzenia św. Michała Archanioła