Artysta ten przyszedł na świat w Wiedniu w roku 1797. Od najmłodszych lat uczył się muzyki wraz z ojcem, aż do czasu gdy ten zdał sobie sprawę z potencjału syna i zapisał go na zajęcia u dyrygenta chóru kościelnego. Kiedy Franciszek miał 11 lat został więc członkiem chóru Kaplicy Pałacowej i zdobył stypendium, dzięki któremu mógł nadal uczyć się w szkole dworskiej.
W 1813 roku został pedagogiem w szkole ojca i skomponował w tym okresie „Króla olch” pieśń opartą na poemacie Goethego. Następnie rzucił pracę, gdyż postanowił żyć jedynie z muzyki, co jednak nie ukończyło się sukcesem. W epoce tej najbardziej ceniony był teatr oraz opera i chociaż Schubert tworzył utwory operowe to niestety nigdy się nimi nie wsławił. Do oper tego artysty należą między innymi „Alfonso i Gwiazda” czy „Przyjaciele z Salamanki”.
Niemniej jednak kompozytor ten wybił się tworząc tzw. liedy (piosenki romantyczne), których między 1815 a 1816 rokiem napisał około 150. Wśród cykli pieśni Schuberta wspomnieć należy „Piękną młynarkę”, „Podróż zimową”, „Łabędzi śpiew”. Tworzył również muzykę kameralną (np. kwartet smyczkowy a-moll „Rosamunde”, kwartet smyczkowy d-moll „Śmierć dziewczyny”, kwintet A-dur „Pstrąg”), utwory fortepianowe (Fantazja C-dur „Wędrowiec”, ), utwory religijne (np. Stabat Mater, „Łazarz”) oraz symfonie (np. IV Symfonia e-moll „Tragiczna”, VIII Symfonia h-moll „Niedokończona) porównywalne do genialnych symfonii Beethovena. Styl tego artysty był naturalny, subiektywny i poetycki. Jego dzieła dały początek ruchowi romantycznemu w Europie i były bronione przez takich artystów jak Robert Schumann czy Felix Mendelssohn.
Pomimo tych osiągnięc Schubertowi nie wiodło się zbyt dobrze, gdyż od zawsze był niestabilny ekonomicznie, a choroba, która zaczęła ujawniać się od 1824 roku zakończyła jego życie 4 lata później w Wiedniu.
Symfonia "Niedokończona". Wykonuje Furtwängler Berlin Phil.