DUX 1315 Sergey Prokofiev

Muzyka Prokofiewa, od pierwszych kompozycji postrzegana była jako niezwykle oryginalna, nowatorska wręcz prowokacyjna. Nikołaj Miaskowski w 1912 na temat Toccaty d-moll op.11 pisał: szatańsko pomysłowa, zjadliwa, energiczna i charakterystyczna. Późniejsza o 30 lat, VI Sonata fortepianowa A-dur op. 92 jest kwintesencją pianistycznego stylu kompozytora - prowokuje słuchacza radykalnym językiem muzycznym, wyjątkowo wyrazistą ekspresją, brutalnością brzmień, ekstremalną techniką. To jedno z najgenialniejszych dzieł Prokofiewa - od lat zajmuje ważne miejsce w literaturze fortepianowej XX wieku. Wybór kompozycji prezentowany przez Bartłomieja Kominka najlepiej charakteryzuje określenie Prokofiew ekstremalny.