Astor Piazzolla

http://www.myspace.com/
Ten znakomity wirtuoz bandoneonu oraz niewątpliwa ikona tanga wywodzi się z rodziny włoskich imigrantów, którzy osiedli się w Argentynie. Astor Pantaleón Piazzolla urodził się w 1921 roku w mieście Mar del Plata, z którego jednak stosunkowo szybko, bo mając zaledwie 4 lata przeprowadza się wraz z rodzicami do Nowego Jorku. Tam ośmioletni Astor otrzymuje od ojca swój pierwszy bandoneon, na którym gry uczy go Andrés D’Aquila i na którym powstaje jego pierwsze nagranie „Marionete Spagnol” dla Radia Recording Studio w Nowym Jorku. W roku 1933 kontynuując swoją edukację muzyczną poznaje Belę Wildę, węgierskiego pianistę, wychowanka Rachmaninowa, który od tej pory uczy młodego Astora muzyki i rozbudza w nim miłość do Bacha. Dzięki kolejnej ważnej osobie napotkanej przez młodego artystę, tj. Carlosa Gardela, który staje się przyjacielem rodziny, Astor poznaje świat filmu występując w jednej ze scen „El día que me quieras”, która stała się znaczącym symbolem w historii tanga.
Miłość muzyka do tanga w znacznym stopniu rozbudził skrzypek Elvino Vardaro, którego Astor był wielkim fanem i co w pewnym stopniu przyczyniło się to tego, że mając 17 lat postanowił osiedlić się na stałe w Buenos Aires. Tam występował w wielu zespołach, a jego celem, który z resztą szybko osiągnął, była posada bandeonisty w orkiestrze wielkiego ówczesnego wirtuoza tego instrumentu Aníbala Troilo Pichuco. W międzyczasie artysta wciąż poszerzał swoją wiedzę oraz rozwijał umiejętności muzyczne u Alberta Ginastery oraz Raula Spivaka.
Począwszy od Suity na smyczki i harfę dzieła Piazzolli stają się bardziej dojrzałe, zarówno pod względem dynamicznym i harmonicznym, które stają się obiektem dyskusji klasycznych twórców tanga. W wieku 28 lat czuje się w tym wszystkim zagubiony i postanawia oderwać się od tanga, porzucając bandoneon i zagłębiając się w swoich studiach muzycznych oraz w kompozycji innego typu utworów. Powstaje w tym czasie wiele ciekawych dzieł, w których definiuje się jego własny styl jak np. „Para lucirse”, „Tanguango”, „Prepárense”, „Contrabajeando”, „Triunfal”,” Lo que vendrá” czy wreszcie „Buenos Aires (Trzy Części Symfoniczne)”, które zdobywa pierwszą nagrodę na konkursie Fabien Sevitzky w 1953 roku. Na tym samym konkursie Piazzolla zdobywa stypendium umożliwiające mu studia w Paryżu u Nadii Boulanger, która po usłyszeniu tanga „Triunfal” w interpretacji artysty stwierdza: „Astor, Pańskie wyszukane dzieła są dobrze napisane, ale to tutaj ukryty jest prawdziwy Piazzolla, niech Pan tego nigdy nie porzuci.” Komentarz ten całkowicie odwrócił los muzyka. Od tego czasu Piazzolla zajął się komponowaniem wyszukanych tang.
Rok 1955 to powrót do Argentyny, gdzie Piazzolla podejmuje walkę z tradycyjnymi twórcami tanga wprowadzając różnego rodzaju innowacje (np. co do składu orkiestry). Następnie artysta wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, tam w obliczu śmierci swojego ojca komponuje „Adiós Nonino”. Od 1966 roku zaczyna owocną współpracę z poetą Horacio Ferrerem, powstaje „miniopera” „María de Buenos Aires” oraz nowy gatunek czyli tango piosenka.
Najlepszy czas dla Piazzolli to zdecydowanie lata ’80, kiedy to zostaje zaproszony na wiele tourne po Europie, Ameryce Południowej, Japonii i Stanach Zjednoczonych wraz z własnymi formacjami jak i jako solista orkiestr symfonicznych oraz kameralnych. Zostaje wydanych wiele płyt z tych koncertów. Artysta komponuje „Le Grand Tango” zadedykowane wiolonczeliście Mścisławowi Roztropowiczowi, którego wykonanie w Teatro Colón w Buenos Aires, scenie przeznaczonej do wykonywania muzyki klasycznej jest znaczące.
Muzyka Piazzolli- osobliwa, niepowtarzalna i bez wątpienia nasycona „argentyńskością” wywiera wpływ na muzyków z całego świata, reprezentujących różne gatunki muzyczne, takich jak: Gidon Kremer, Yo-Yo-Ma, Kronos Quartet, Emanuel Ax y Arthur Moreira Lima, Al Di Meola, bracia Assad oraz liczne orkiestry kameralne jak i symfoniczne.
Umiera w 1992 roku w Buenos Aires.

Przeglądając na www.youtube.com nagrania dzieł Astora Piazzolli natrafiłam w komentarzach na cytat artysty pochodzący z Revista Antena z 1955 roku, który uważam doskonale oddaje podejście Mistrza do muzyki Argentyny. Oto on:
„Tak to prawda, jestem wrogiem tanga, ale tego tanga w ich rozumieniu. Oni wciąż wierzą w compadrito1, ja nie. Wierzą w farolito2, ja nie. Jeśli wszystko się zmieniło to również musi zmienić się muzyka Buenos Aires. Wielu z nas chce zmienić tango, ale ci panowie, którzy mnie atakują tego nie rozumieją i nie zrozumieją tego nigdy. Ja będę parł do przodu, im na przekór.”
1z lunfardo (żargon z Buenos Aires) człowiek z natury kłótliwy, pyszałkowaty i prowokujący (stale pojawiający się tekstach tanga)
2z hiszpańskiego latarenka- częsty motyw w tekstach tanga.

Wraz z Quinteto Tango Nuevo „Adiós Nonino”


„Libertango”


Orkiestra Anibala Troilo „Triunfal”



Powiązane Video Wszystkie video

Astor Piazzolla: Historia Tanga - Café 1930
Grigoras? Dinicu - Pacsirta (Skowronek)
Ave Astor Piazzolla - Kremer, Igudesman & Joo
Astor Piazzolla - Tango Escualo

Instrumenty i sprzęt muzyczny

PWM Piazzolla Astor - El Viaje. 15 tang i innych utworw na fortepian
PWM Piazzolla Astor - Vuelvo al sur. 10 tang i innych utworw na akordeon
PWM Piazzolla Astor - Vuelvo al sur. 10 tang i innych utworw na fortepian
PWM Twardowski Romuald - May wirtuoz. atwe utwory na fortepian

Kontakt


Maria Łakomik
Materiały prasowe, patronaty, treści. Filip Łakomik
Sprawy techniczne, integracje. Prześlij artykuł o muzyce
Można bezpłatnie nadsyłać dowolne materiały (tekst/grafika/video) związane z muzyką klasyczną, które Waszym zdaniem powinny znaleźć się w serwisie. Artykuły sponsorowane przyjmujemy poprzez platformę whitepress.

Partnerzy

Księgarnia Alenuty.pl
Sprzedaż nut i książek.
  • księgarnia muzyczna

Sklep Muzyczny.pl
Instrumenty muzyczne.
  • sklep muzyczny
kultura w sieci

Copyright © 2011-2024 CameralMusic.pl